Μαρία Παπαγεωργίου: Το μεγάλο στοίχημα είναι να μην μας αφήσει αυτή η εποχή την αποξένωση και το φόβο

Μουσικός, συνθέτρια, performer, συγγραφέας και πολλά ακόμη, η Μαρία Παπαγεωργίου συνεχίζει να μας εκπλήσσει με την αστείρευτη όρεξη της για δημιουργία. Την περίοδο της καραντίνας ήταν για ακόμη μία φορά δημιουργική, κάνοντας μας συντροφιά μέσα από livestream “σπιτικές” συναυλίες, ένα νέο τραγούδι, αλλά και διασκευές αγαπημένων τραγουδιών, στο πλαίσιο του άλμπουμ-πρότζεκτ “ΕΣΟΡίΑ/ESORiA”.

Τώρα που επιστρέφουμε δειλά-δειλά στην “κανονικότητα”, η Μαρία Παπαγεωργίου επιστρέφει με μία μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη, κι εμείς ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε το Σεπτέμβρη, όπως παλιά: σε ένα άκρως καλοκαιρινό live γεμάτο εκπλήξεις.

Με αφορμή την πρώτη της συναυλία στην Τεχνόπολη, η Μαρία Παπαγεωργίου μας μίλησε για τη δημιουργικότητα εν μέσω καραντίνας, τα καινούρια της πρότζεκτ, αλλά και την επιστροφή της στις μουσικές σκηνές.

Μαρία Παπαγεωργίου, φωτογραφία: Γιώργος Αλεξανδράκης

Είστε τραγουδοποιός, συγγραφέας, ενώ συμμετέχετε και σε παραστάσεις ως μουσικός, performer, αλλά και ηθοποιός. Πώς ήταν η περίοδος της καραντίνας για ένα τόσο ανήσυχο πνεύμα;

Πιστεύω ότι μεγαλώσαμε με το πρότυπο του να γίνουμε σπουδαίοι σε κάτι συγκεκριμένο, ξεχνώντας την αρμονία που πηγάζει από την ενασχόλησή μας σφαιρικά με τις Τέχνες. Η διάθεση του καλύτερου μας εαυτού μπορεί να συμβεί από ετερόκλητα πράγματα, που στην ουσία είναι όλα μαζί ένα: να προσφέρουμε όσα γνωρίσουμε. Δεν έγραψα, φερ’ ειπείν το βιβλίο για να νιώσω συγγραφέας, αλλά γιατί ήθελα κάτι να μοιραστώ. Η καραντίνα “κούμπωσε” υπέροχα σε αυτό. Έκοψε απότομα την αυτοματοποιημένη πορεία προς μια προσωπική κορυφή και μου έδειξε πώς να προσαρμόζω την αγάπη μου για την Τέχνη και κατ’ επέκταση για τη ζωή, χωρίς νόρμες, με όνειρα, αλλά χωρίς εμμονικές προσδοκίες.

Τι σας έλειψε από την “κανονικότητα” της προ-covid εποχής και τι όχι;

Οι μαθητές μου. Ο συγχρονισμός των φωνών μας. Βγαίνοντας από όλο αυτό μου έλειψε η αυθόρμητη αγκαλιά που έκανα με όλους, χωρίς να χρειάζεται να ρωτήσω αν μου την επιτρέπουν. Μου λείπουν οι λιγότερο φοβισμένοι άνθρωποι. Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα, κατά τη γνώμη μου. Να μην μας αφήσει αυτή η εποχή την αποξένωση και τον φόβο.

Μου λείπουν οι λιγότερο φοβισμένοι άνθρωποι.

Μέσα στην καραντίνα κυκλοφορήσατε και ένα άλμπουμ διασκευών, με τίτλο “ΕΣΟΡίΑ/ESORiA”. Μιλήστε μας λίγο για αυτό το πρότζεκτ. Ποια τραγούδια επιλέξατε και γιατί;

Έχοντας χρόνο για τον εαυτό μου και τη μελέτη μου, καταπιάστηκα στο δωμάτιο που ηχογραφώ με τα τραγούδια του διεθνούς ρεπερτορίου που δεν είχα βάλει σε κάποιο πρόγραμμα. Έκανα μια πρώτη ενορχήστρωση, τα έστελνα στον συνεργάτη μου Σταύρο Ρουμελιώτη και συμπλήρωνε τις ιδέες μου. Όταν ολοκληρώσαμε το πρώτο τραγούδι, θελήσαμε να κάνουμε και άλλα! Ξεκίνησε ένα παιχνίδι που κράτησε πάρα πολλές ώρες, φτιάχνοντας τραγούδια με πλήρη ελευθερία. Τα επτά από αυτά μας έβγαλαν ένα κοινό συναίσθημα, σαν να είναι εφτά προσευχές . Πήραμε την απόφαση να τις παρουσιάσουμε ως ολοκληρωμένο ψηφιακό έργο και ανοίγαμε στο YouTube ένα κομμάτι κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Είναι από τα πιο σημαντικά για μένα πράγματα που έχω κάνει ως τώρα.

Παράλληλα, κυκλοφορήσατε και ένα δικό σας, πρωτότυπο τραγούδι, το “Όλα εδώ περνάνε”. Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από αυτό το τραγούδι και πώς αποφασίσατε να το κυκλοφορήσετε τελικά;

Δεν είχα σκοπό να το κυκλοφορήσω. Το είχα στο συρτάρι πολλά χρόνια. Μέσα στο Μάιο είχα κάνει update στο πρόγραμμα ηχογράφησης που έχω και διάλεξα αυτό το τραγούδι να το ενορχηστρώσω για να μάθω τεχνικά πράγματα σε σχέση με τις ηχογραφήσεις. Εκείνες τις μέρες με πήρε τηλέφωνο ο Χρήστος Παπαμιχάλης, ραδιοφωνικός παραγωγός στον Αθήνα 9.84 και με ρώτησε αν έχω κάποιο τραγούδι για να κυκλοφορήσει για τα γενέθλια του σταθμού. Θεώρησα ότι το τηλέφωνο ήταν σημαδιακό!

Τον Ιούλιο κάνατε και την πρώτη σας συναυλία στην ταράτσα του Gazarte, η οποία ηταν sold out. Θεωρείτε ότι η ανάγκη του κόσμου για ψυχαγωγία μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν, υπερβαίνει τον φόβο και την ανασφάλεια της εποχής;

Δεν μπορούμε να έχουμε ακόμα σαφή εικόνα. Είμαστε σε μια “μετακίνηση” που ούτε τα sold out πρέπει να παίρνουμε ως βάση, ούτε αν κάποια συναυλία δεν πάει καλά. Σίγουρα υπάρχει διάθεση από τον κόσμο να πάει σε συναυλίες, βλέπω ανταπόκριση. Χρειάζεται όμως αυτή η μερίδα του κόσμου να είναι ποσοτικά ικανή να στηρίξει τον μουσικό κλάδο.

Μαρία Παπαγεωργίου, φωτογραφία: Γιάννης Μαργετουσάκης

Εσείς πώς νιώσατε ανεβαίνοντας στην σκηνή μετά από τόσους μήνες;

Όπως ένιωσα και ως θεατής αυτούς τους μήνες. Συγκινούμαι, συν- κινούμαι δηλαδή πραγματικά. Είμαι ευγνώμων που παίζω, δεν νιώθω καμία αμηχανία, ίσα ίσα νιώθω ότι όσοι μαζευόμαστε καταφέραμε να κερδίσουμε μια μεγάλη νίκη. Βέβαια κάνω ένα μουσικό είδος που δεν “κλωτσάει” μέσα σε αυτή τη συνθήκη, όπως όταν έκανα το λάιβ από το σαλόνι μου.

1η Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη θα είναι η πρώτη σας συναυλία με όλους τους συνεργάτες σας, αλλά και η πρώτη σας εμφάνιση στην Τεχνόπολη. Ποια είναι τα συναισθήματα σας;

Πρώτη φορά στη σκηνή της Τεχνόπολης με ανέβασε η Νατάσσα Μποφίλιου το 2009. Έβλεπα μια λαοθάλασσα κάτω, η ταχυκαρδία μου χτυπούσε στο σκάφος της κιθάρας μου. Αναρωτιόμουν αν κάποια στιγμή θα αξιωθώ να κάνω μια δική μου συναυλία εκεί, πόσα χρόνια μετά και με τι συνθήκες. Μου πήρε 11 χρόνια και θα γίνει με συνθήκες που κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν θα πίστευε. Και θα το ζήσω σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία μου συναυλία.

Θα ζήσω την συναυλία στην Τεχνόπολη σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία μου συναυλία

Μας έχετε συνηθίσει σε πρωτότυπες ιδέες και πρότζεκτ. Τι να περιμένουμε λοιπόν από την πρώτη σας μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη;

Καταρχάς είμαι χαρούμενη γιατί πριν ανέβω θα ακούω τους υπέροχους Atomic Love, που με ενθουσίασαν από το πρώτο άκουσμα. Μετά θα παντρέψω όλες τις ιστορίες που κουβαλώ μέσα μου αυτόν τον καιρό: ο τελευταίος Σταύρος του Νότου, η ΕΣΟΡίΑ, τα καινούρια τραγούδια, η Ane Brun και ο Πόντος.

Θυμάμαι το προηγούμενο σας πρότζεκτ, με τίτλο “Homebound” που σημαίνει επιστροφή/κλεισμένη στο σπίτι. Είχε ξεκινήσει στο “σαλόνι” του θεάτρου Skrow, ενώ σαν πρότζεκτ είχε πάρει μορφή στο σαλόνι σας. Αλήθεια πώς ήταν να παίζετε στο σπίτι σας, αυτή τη φορά για τα livestream που κάνατε κατά τη διάρκεια του lockdown;

Ευτυχώς η επιστροφή σε κάτι λιγότερο κραυγαλέο και φωτισμένο ήταν κάτι που δούλευα μουσικά τα τελευταία χρόνια, αυτή δηλαδή η ήσυχη συνεύρεση μόνο για να μοιραστεί η μουσική και όχι για να χειροκροτηθεί ένας πρωταγωνιστής. Υπό αυτή την έννοια μου ήταν οικείο, είχαμε κάτσει ακριβώς στη μεριά του σπιτιού που κάνουμε και τις πρόβες μας, με τα ίδια ηχεία, τα ίδια μικρόφωνα. Ήμουν ωστόσο το δεύτερο live streaming , μετά του Σπύρου Γραμμένου, ήταν πολύ αρχή και δεν είχαμε εξοικειωθεί με αυτόν τον αποστασιοποιημένο τρόπο μοιράσματος της μουσικής. Στεκόμουν αμήχανη, αλλά μετά διάβαζα τα μηνύματα και δεν πίστευα αυτό που γινόταν. Χιλιάδες άνθρωποι να επικοινωνούν ταυτόχρονα, σε κάθε σημείο της γης, σε φυλακές, σε νοσοκομεία, να ευχαριστούν όλη την ομάδα μου, να συναντάνε δικούς τους σε άλλη χώρα μέσω της συναυλίας και να ανταλλάζουν αφιερώσεις. Τι ζήσαμε..

Τα livestream θα μείνουν, αλλά δεν θα αντικαταστήσουν το να είναι κάποιος στην παράσταση

Όποιος δεν μπορέσει να παρευρεθεί στην Τεχνόπολη, θα έχει την δυνατότητα να σας απολαύσει μέσω livestream. Θεωρείτε ότι τα livestream ήρθαν για να μείνουν;

Θα μείνουν, αλλά δεν θα αντικαταστήσουν το να είναι κάποιος στην παράσταση. Είναι χρήσιμο για ανθρώπους που ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσαν να παρευρεθούν αλλιώς.

Μαρία Παπαγεωργίου: φωτογραφία: Ελευθερία Άνθη

Πλέον τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;

Η επαφή με τη φύση και η σύνδεση με το παρόν.

Τέλος, ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια;

Τελειώνουμε τη συζήτηση σχεδόν όπως την ξεκινήσαμε: κάνοντας ετερόκλητα πράγματα! Θα συνεχίσω τις διδασκαλίες φωνητικής, τα σεμινάρια Song Of The Dancing Heart με την διεθνούς φήμης χορογράφο και καθοδηγήτρια Αποστολία Παπαδαμάκη, τα εργαστήρια φωνητικής εκτός Αθηνών. Θα κάνω αφήγηση παραμυθιού στο Μέγαρο Μουσικής, ειδικά φτιαγμένο ώστε να μπορούν να το παρακολουθήσουν και τύφλα ή κωφάλαλα παιδιά και φυσικά καινούριες ηχογραφήσεις για να κλείσουμε τον δίσκο. Το μόνο που δεν έχω σκεφτεί είναι τι ακριβώς θα παρουσιάσω μουσικά επί σκηνής, υποψιάζομαι όμως ότι θα είναι κάτι εντελώς καινούριο.