HackAthens 2020: Ιστορίες από την Αθήνα της μετά-covid-εποχής

Οι ανθρώπινες σχέσεις κλονίστηκαν με την πανδημία του κορονοϊού και την καραντίνα που εμπόδιζε τ’ άτομα να επικοινωνούν διαπροσωπικά, είτε φιλικά είτε ερωτικά. Τι μορφή έχει ο έρωτας, οι σχέσεις, η δουλειά και η καθημερινότητα των απλών ανθρώπων που έζησαν την πανδημία και επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό απ’ αυτή;

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έδωσε το βήμα σε 5 νέες καλλιτεχνικές ομάδες να εκφράσουν δημιουργικά τις ιδέες τους και τα συναισθήματά τους για το γεγονός που σφράγισε το 2020 και πιθανόν να συνεχίσει να μας αφορά και στο μέλλον. Μέσα από το ψηφιακό πρόγραμμα «HackAthens 2020: H Αθήνα μετά», παρακολουθήσαμε 5 πρωτότυπα και διαφορετικά μεταξύ τους έργα, τα οποία παρουσιάζουν μια ιστορία, σχετική με το κοινωνικό μας μέλλον. Χρησιμοποιώντας φαντασία, σαρκασμό, χιούμορ, αλλά και ρεαλισμό όποτε αυτό είναι αναγκαίο, κάθε καλλιτεχνική ομάδα επιλέγει να ασχοληθεί με ένα κοινωνικό θέμα που προέκυψε με την καραντίνα και το «lockdown», προβληματίζοντας και θέτοντας ερωτήματα στον θεατή.

Να θυμίσουμε ότι την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου, στις 18:00, οι καλλιτέχνες θα συμμετάσχουν σε μια ανοιχτή διαδικτυακή συζήτηση στο Ψηφιακό Κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση.

«Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με» των Lotus Eaters

Το βίντεο μας προειδοποιεί από την αρχή: Καθίστε αναπαυτικά σε ένα ήσυχο μέρος, φορέστε τα ακουστικά σας και κλείστε τα μάτια σας. Φυσικά, αυτό που ακολουθεί είναι 25 λεπτά μιας απολαυστικής ASMR εμπειρίας, όπου μια ομοφυλόφιλη νεαρή γυναίκα, μας εκμυστηρεύεται τις πιο κρυφές της ερωτικές επιθυμίες και φαντασιώσεις, την περίοδο του «lockdown» στην Αθήνα.

Άκρως φεμινιστικό, αισθησιακό και μυστηριώδες, αφού δεν βλέπουμε ποτέ τίποτα, πέρα από το graphic ενός γυναικείου σώματος, με τον τίτλο του έργου σε ροζ νέον γραμματοσειρά. Η φαντασία της άγνωστης ηρωίδας οργιάζει και μαζί και η δική μας, όσο κάνουμε εικόνα τα όνειρα και τις σκέψεις, που μας σιγοψιθυρίζει αργά και… σχεδόν βασανιστικά.

Η καλλιτεχνική ομάδα των Lotus Eaters που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες, χρησιμοποιεί την τεχνική της αμφιωτικής ηχογράφησης, που μας επιτρέπει να ακούμε οτιδήποτε γίνεται στο backround της ιστορίας, από ήχους αντικειμένων έως μελωδίες και ομιλίες, δίνοντας την αίσθηση της εγγύτητας και του ρεαλισμού. Αν μπορούμε να εκμαιεύσουμε ένα νόημα από αυτό το έργο, είναι πως όσο περισσότερο περιορίζεται το σώμα, τόσο περισσότερο λειτουργεί ο νους.
Ακατάλληλη για κάτω των 18.

«Realität» της Εβίτας Σκουρλέτη

Η Εβίτα Σκουρλέτη επέλεξε να αποδώσει σε 5 ποιητικά λεπτά την ρουτίνα ενός ζευγαριού που περνούν τον χρόνο τους μαζί, κλεισμένοι στο σπίτι. Με φόντο μια αυλή στην Αθήνα και με τη συμβολική χρήση του ζεύγους Φρόιντ, το οποίο ερμηνεύουν ο Νίκος Κουρής και η Έλενα Τοπαλίδου, παρακολουθούμε πως αυτό το ζευγάρι ξαναβρίσκει τον χαμένο τους έρωτα.

Συνοδευόμενη από μια υπέροχη μελωδική μουσική, γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ και χρησιμοποιώντας το συναίσθημα ως βασικό άξονα, αυτή τη ταινία μικρού μήκους αποδίδει με λυρικό τρόπο τη πραγματικότητα μιας ανθρώπινης σχέσης («Realität» είναι η πραγματικότητα στα γερμανικά).

«Home / Work» του Πάρη Σελήνα

Σπίτι- δουλειά. Δυο λέξεις που περιγράφουν μια ρουτίνα του μέσου Αθηναίου και διαχωρίζουν την προσωπική από την επαγγελματική μας ζωή. Τι γίνεται όμως, όταν την περίοδο της καραντίνας αυτές οι έννοιες συνδυαστούν, αφού πολλοί αναγκάζονται πλέον για λόγους ασφάλειας να εργάζονται από το χώρο του σπιτιού τους;

Την απάντηση δίνει το 15λεπτο mocumentary (μυθοπλαστικό ντοκιμαντέρ) του Πάρη Σελήνα, το οποίο εστιάζει σε δυο φίλες, μια καθηγήτρια αγγλικών και dj και μια τηλεφωνήτρια, που εργάζονται από το σπίτι. Οι δυο γυναίκες επέλεξαν να ενώσουν τα διαμερίσματα στα οποία μένουν, δημιουργώντας το ένα σε σπίτι τους και το άλλο στον χώρο εργασίας τους.

Το ντοκιμαντέρ, αν και δεν βασίζεται σε αληθινή ιστορία, παρουσιάζει με κριτική ματιά (και κάποιες φορές με χιούμορ) τα υπέρ και τα κατά που μπορεί να φέρει μια απόφαση σαν αυτή. Από τη μια, καταπολεμείται το αίσθημα της κοινωνικής απομόνωσης και μοναξιάς που συνεπάγεται η τηλεργασία, από την άλλη, τα όρια προσωπικού-επαγγελματικού καταργούνται. Μια ενδιαφέρουσα ιδέα που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει.

«Solo» της Μαριαλένα Βυζάκη και της Βασιλείας Δερελή

Η πιο συναρπαστική και πολύπλοκη ιδέα στο «HackAthens» ανήκει με διαφορά, στην Μαριαλένα Βυζάκη και την Βασιλεία Δερελή. Το «Solo», η φανταστική ψηφιακή εφαρμογή που δημιούργησαν, προσφέρει μια οπτική εμπειρία στον θεατή, παρόμοια με αυτή του πρώτο έργου των Lotus Eaters (αν και αυτή ήταν ακουστική). Όπως το «Αν είναι ωραία η ντελιβερού, ξύπνα με» έτσι και εδώ, μας συμβουλεύουν να καθίσουμε αναπαυτικά, να κλείσουμε τα φώτα και να φορέσουμε τα ακουστικά μας.

Ακολουθεί ένα video art, με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, που θυμίζει επεισόδιο του «Black Mirror». Το «Solo» είναι ένα έξυπνο και πρωτότυπο καλλιτεχνικό δημιούργημα, εξαιρετικά φτιαγμένο, που διεγείρει το μυαλό και τις ανθρώπινες αισθήσεις και προσφέρει αληθινή γαλήνη στο τέλος, όπου θα αναρωτηθείς τι ήταν αυτό που μόλις είδες. Είσαι βέβαιος/η ότι θες να αποσυνδεθείς;

«The Great Bar in the Sky» της Χριστίνας Χρυσανθοπούλου και της Όλγας Χατζηφώτη

Ανάμεσα στα ψηφιακά έργα μας κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον το «The Great Bar in the Sky». Πρόκειται για ένα διαδραστικό βιντεοπαιχνίδι που παρουσιάζει μια εναλλακτική Αθήνα, μετά την πανδημία του Covid-19, που πλησιάζει τα όρια της δυστοπίας. Ο παίχτης/κτρια του παιχνιδιού ανακαλύπτει σταδιακά τη νέα πραγματικότητα, η οποία φαίνεται τρομαχτική και θλιβερή.

Το παιχνίδι, αν και δεν είναι πολύ εύχρηστο στην αρχή, δίνει μια γενική εικόνα του πως φαντάζονται οι δυο καλλιτέχνες την ελληνική πρωτεύουσα στο κοντινό μέλλον και δεν δείχνει καθόλου ελκυστικό. Άδειοι δρόμοι, κοινωνικές αποστάσεις με «αποστασιοποιητές» και «εξωσκαλωσιές», μοναξιά, χάος, πεζοδρομημένοι λεωφόροι…

Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας που προκαλεί τον αναστοχασμό για σημαντικά ζητήματα που μας αφορούν όλους. Μπορείτε να εξερευνήσετε το παιχνίδι, εδώ.