Ο Θεός της Σφαγής, της Γιασμίνα Ρεζά σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη στο Θεάτρο Αθηνά

Ο Πέτρος Φιλιππίδης αναλαμβάνει την σκηνοθεσία του έργου και στην σκηνή θα συναντηθούν οι: Μυρτώ Αλικάκη, Κώστας Κάππας, Θανάσης Πατριαρχέας, Ευσταθία Τσαπαρέλη.

Το έργο έκανε πρεμιέρα στη Ζυρίχη το 2007 και τον Ιανουάριο του 2008 στο Παρίσι, σε σκηνοθεσία της ίδιας της συγγραφέως, με την Ιζαμπέλ Υπέρ σ’ έναν από τους τέσσερις ρόλους. Ακολούθως, ανέβηκε στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, με πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, κερδίζοντας το 2009 μια σειρά από βραβεία, μεταξύ των οποίων βραβείο Ολιβιέ καλύτερης κωμωδίας και βραβείο Τόνυ καλύτερου έργου.

Το 2011 έγινε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι με τίτλο «Carnage» με τη Γιασμίνα Ρεζά να συνυπογράφει το σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη κερδίζοντας δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου για τις Τζόντι Φόστερ και Κέητ Γουίνσλετ. Έως σήμερα ανεβάσματά του υπάρχουν σε θεατρικές σκηνές σχεδόν σε όλο τον κόσμο (Σλοβενία, Ισπανία, Κροατία, Σερβία, Ρουμανία, Ιρλανδία, Πουέρτο Ρίκο, Ολλανδία, Χιλή, Αραβικά Εμιράτα κ.ά.).

Η συγγραφέας των επιτυχιών με τον Θεό της Σφαγής κάνει μια ευφυή και αριστοτεχνική ανατομία στους ανθρώπινους χαρακτήρες.

Δυο εντεκάχρονα αγόρια τσακώνονται στο πάρκο. Το ένα καταλήγει με δυο σπασμένα δόντια και μια ορθοδοντική επέμβαση. Οι γονείς των παιδιών συναντώνται στο διαμέρισμα της οικογένειας του «θύματος» για να λύσουν το όλο θέμα με τον ευκολότερο δυνατό τρόπο.

Τέσσερις διαφορετικοί αλλά συνηθισμένοι χαρακτήρες-ένας μεγαλοδικηγόρος με την ανεξάρτητη επαγγελματικά σύζυγό του και ένας έμπορος κιγκαλερίας με την ακτιβίστρια και φιλότεχνη σύζυγό του βρίσκονται σε ένα αστικό σαλόνι για να επιλύσουν ειρηνικά τον καυγά των παιδιών τους, όμως η ατμόσφαιρα της ανίας και η διεκπεραιωτική διάθεση των ζευγαριών είναι φανερή από τα πρώτα κιόλας λεπτά της συνάντησης. Η ανταλλαγή επιφανειακών φιλοφρονήσεων, ο διάλογος για την τέχνη καλύπτουν την αμηχανία της πρώτης γνωριμίας. Αν και αρχικά τα πράγματα είναι άκρως πολιτισμένα, σταδιακά η συνάντηση ξεφεύγει από τον έλεγχο και η ένταση ανάμεσα στις δύο οικογένειες αρχίζει να μεγαλώνει, μέχρι που εκρήγνυται.

Η αρχικά ευγενική συζήτηση σύντομα μετατρέπεται σε προφορικό πόλεμο με αποτέλεσμα και οι τέσσερις γονείς να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό. Οι κωμικές σκηνές αλληλοεξευτελισμού κρύβουν την τραγικότητα των ανθρώπινων σχέσεων και την αδυναμία ειλικρινούς και ουσιαστικής επικοινωνίας.