Τα σκυλιά δεν φοράνε παντελόνια
Το φιλμ από τη Φινλανδία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάνες, προκαλώντας δεκάδες συζητήσεις γύρω από το θέμα του που σχετίζεται με το σαδομαζοχισμό.
Υπόθεση
Ο Γιούχα έχει χάσει τη γυναίκα του εδώ και χρόνια αλλά ακόμη πενθεί και νιώθει ανίκανος να συνδεθεί συναισθηματικά με τους ανθρώπους. Οταν θα γνωρίσει τη Μόνα θα μυηθεί στον κόσμο του σαδομαζοχισμού κι όλα στη ζωή του θα αλλάξουν.
Ηδονή και πένθος
«Τα σκυλιά δεν φοράνε παντελόνια» είναι η πρώτη ατάκα της Μόνα όταν πρωτοβλέπει τον Γιούχα και τον διατάζει να γδυθεί. Στη συνέχεια του συμπεριφέρεται όπως σε ένα «άτακτο σκυλί» και κάπως αρχίζει το χτίσιμο μιας σαρκικής σχέσης με βασικά υλικά κάποια δερμάτινα ρούχα, μερικά μαστίγια και φυσικά την ηδονή που προσφέρει ο πόνος ενός σαδιστικού ερωτισμού. Ο Γιούχα παραδίδεται στα χέρια της Μόνα χωρίς αντιρρήσεις. Το μόνο που θέλει είναι να ξεχάσει (ή μήπως όχι;) το φριχτό θάνατο από πνιγμό της γυναίκας του και να δώσει ένα νόημα στη ζωή του. Τολμηρό φιλμ που πετυχαίνει να συνδέσει αποτελεσματικά τον φετιχοποιημένο ερωτισμό με μια παρακμιακή αισθηματική ιστορία. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να προσδώσει στα μελαγχολικά καρέ του όλη την απελπισία του ανήμπορου άντρα που θα φτάσει στα άκρα για να βρει την νοσηρή ικανοποίηση που ονειρεύεται.
