Η εσωτερική διακόσμηση σε μια ταινία παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο καθώς καθορίζει την αισθητική της ταινίας. Δείχνει την ιδιαίτερη οπτική του σκηνοθέτη και μπορεί να είναι ένας τρόπος να κρυφτούν συμβολισμοί και να καθοριστεί το ύφος μιας σκηνής. Αλλιώς νιώθει ο πρωταγωνιστής – συνεπώς και ο θεατής – όταν μπαίνει σε έναν χώρο με χρώματα και cozy έπιπλα κι αλλιώς σε ένα σκοτεινό μέρος με σκιές και περίεργα αντικείμενα. Είναι αρκετά καθοριστικό για την αίσθηση της κάθε σκηνής και όλο το κομμάτι της διακόσμησης ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε μιζανσέν.
Ας αναλύσουμε 10 εμβληματικούς εσωτερικούς χώρους από γνωστές ταινίες και γιατί δεν είναι τόσο τυχαία η επιλογή τους:
1. Grand Budapest Hotel (2014) – Γουές Άντερσον
Grand Budapest Hotel
H συγκεκριμένη ταινία μπορούμε να πούμε πως βασίζεται σε δύο χρώματα, το ροζ και το κόκκινο. Η μοναδική αισθητική του Γουές Άντερσον διαχέεται παντού. Οι εσωτερικοί χώροι είναι διακοσμημένοι με μεγάλη λεπτομέρεια αποτυπώνοντας τον πλούτο, την άνεση και τον ρομαντισμό. Όλοι θα θέλαμε να περάσουμε έστω κι ένα βράδυ σε αυτό το ξενοδοχείο… Μάρμαρο, χρυσό, κόκκινες λεπτομέρειες, ροζ στους τοίχους και πράσινο από τα φυτά. Αυτός είναι ένας συνδυασμός που όλως παραδόξως ταίριαξε απόλυτα. Κι έτσι, αυτή η ταινία είναι η πιο χαρακτηριστική απ’ όλο τον…παστέλ κόσμο του Άντερσον!
Η Λάμψη
Άλλο ένα ξενοδοχείο που αυτή τη φορά δεν θα ήθελε κανείς να μείνει! Κι αυτό για την ιστορία του Στίβεν Κινγκ που οπτικοποίησε ο Κιούμπρικ. Και μπορεί να μην άρεσε καθόλου στον πρώτο, αλλά θεωρείται ευρέως ένα αριστουργηματικό φιλμ. Οι εσωτερικοί χώροι άλλες φορές έχουν παστέλ χρώματα και λουλουδάτες ταπετσαρίες στους τοίχους κι άλλες φορές μοτίβα από πορτοκαλί και κόκκινο στα χαλιά. Τα έντονα χρώματα δεν μας προϊδεάζουν στην συγκεκριμένη ταινία για κάτι όμορφο και τα μεγάλα επαναλαμβανόμενα μοτίβα προκαλούν σίγουρα μια σύγχυση μαζί με μια οπτική ευχαρίστηση. Σκοτεινά μπαρ, λευκοί τοίχοι και κόκκινα μπάνια συνθέτουν ένα σκηνικό έντονης ανησυχίας καθώς όμορφοι χώροι μπορεί να συνοδεύονται από τρόμο! Κι όλα αυτά χάρη στον Κιούμπρικ…
Αμελί
Με την γλυκιά και ρομαντική Αμελί, ταξιδεύουμε σ’ έναν κόσμο που κυριαρχεί το κόκκινο και το πράσινο -ίσως και λίγο κίτρινο. Το σπίτι της ηρωίδας, αγαπημένο για πολλούς, έχει μια ρετρό αισθητική. Με ιδιαίτερες κόκκινες ταπετσαρίες και μπαρόκ στοιχεία, πίνακες του Michael Sowa και διαφορετικά υφάσματα μας δίνει μια παραμυθένια αίσθηση άλλης εποχής. Η Αμελί είναι ένα ξεχωριστό πλάσμα κι η διακόσμησή της ξεχωρίζει εξίσου.
4. Ερωτική Επιθυμία (In the Mood for Love, 2000) – Γουόνγκ Καρ Γουάι
Ερωτική Επιθυμία
Η “Ερωτική Επιθυμία” δεν θα μπορούσε να μη βγάζει ερωτισμό στην ατμόσφαιρα. Μια ταινία για τον έρωτα, το πάθος, το απαγορευμένο και το κρυφό. Οι πρωταγωνιστές περιτυλίγονται διαρκώς από κατακόκκινα σκηνικά και διακοσμήσεις. Σύμβολο του πάθους, του έρωτα, το κόκκινο είναι αυτό που κυριαρχεί. Έπειτα, εντοπίζεται έντονη η ασιατική αισθητική από τις ταπετσαρίες μέχρι ορισμένα διακοσμητικά ενώ τα έπιπλα κινούνται σε μίνιμαλ γραμμές. Στενοί χώροι, βαριές κουρτίνες και έντονες υφές συνθέτουν μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα!
Παράξενα Παιχνίδια
Η ταινία αυτή, κάτι παραπάνω από disturbing, δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη εσωτερική διακόσμηση. Όταν πρόκειται για ένα εξοχικό σπίτι μέσα στη φύση με δύο αγόρια που έρχονται να βασανίσουν μια οικογένεια χωρίς σοβαρό λόγο, όλα γύρω τους θα είναι απλά και μίνιμαλ. Τα χρώματα, από τα έπιπλα μέχρι το χαλί, κινούνται σε λευκούς και μπεζ τόνους. Τα πιο σκούρα χρώματα είναι το μαύρο στις συσκευές και το καφέ σε ορισμένα έπιπλα. Κάνει έτσι τεράστια αντίθεση το κόκκινο αίμα όταν χυθεί και “χαλάει” αυτήν την καθαρή παλέτα. Αξιοσημείωτες είναι οι λεπτομέρειες όπως τα στερεοφωνικά, οι κασέτες και τα περιοδικά που μας βάζουν στο πνεύμα των τελευταίων ετών της δεκαετίας του 1990.
Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου
Αυτό το οπτικό αριστούργημα του Λούκα Γκουαντανίνο μας σύστησε τον ταλαντούχο και πολύ αγαπητό του Χόλιγουντ, Τίμοθι Σάλαμε. Η ερωτική ιστορία των δύο νεαρών που εκτυλίσσεται ένα καλοκαίρι στην βόρεια Ιταλία. Οι δύο πρωταγωνιστές βρίσκονται – όταν δεν είναι σε κάποιο μαγευτικό φυσικό τοπίο – στο σπίτι της οικογένειας. Πάντα περιτριγυρισμένοι από τέχνη, είτε αμέτρητα βιβλία, είτε πίνακες, το πιάνο με ουρά, τις σημειώσεις της αρχαιολογίας και μελέτης αγαλμάτων του πατέρα του Έλιο. Φωτεινοί χώροι, λευκοί τοίχοι, ξύλινες σκάλες που τρίζουν και καναπέδες από βελούδο. Όλα αυτά δίνουν στο φιλμ ακριβώς την αίσθηση που του αξίζει!
Τρέξε!
Η ταινία τρόμου του Τζόρνταν Πιλ “Τρέξε!” δεν είναι σαν άλλες του είδους. Κι επειδή κρύβει κάτι ζοφερό που αργεί να ξεσκεπαστεί, το ίδιο ισχύει και για την διακόσμηση των χώρων. Ένα φαινομενικά όμορφο σπίτι, διώροφο, μεγάλο, με ωραία έπιπλα σε λευκά χρώματα και ξύλο και μια τεράστια κουζίνα. Ωστόσο, βγάζει κάτι ψυχρό, αφιλόξενο, όπως ακριβώς και η οικογένεια. Όταν ο πρωταγωνιστής είναι δεμένος σε ένα δωμάτιο όλο από ξύλο, δεν μοιάζει με σπίτι, αλλά περισσότερο για γραφείο ή για έναν οποιονδήποτε χώρο εκτέλεσης κάποιων καθηκόντων.
8. Παράσιτα (Parasite, 2019) – Μπονγκ Τζουν-χο
Παράσιτα
Η αισθητική των εσωτερικών χώρων στα “Παράσιτα” έχει μεγάλη σημασία. Το σπίτι της πλούσιας οικογένειας είναι, όπως είναι αναμενόμενο, τεράστιο με δύο ορόφους και μεγάλο υπόγειο -απόλυτα σημαντικό για την πλοκή- με μεγάλο κήπο και τεράστια παράθυρα. Έχει μοντέρνα έπιπλα και σύγχρονη κουζίνα. Κάνει τεράστια αντίθεση με το σπίτι της άλλης οικογένειας οι οποίοι ζουν σε ένα υπόγειο σπίτι -καθόλου τυχαίο- το οποίο είναι ασφυκτικά μικρό, χωρίς ενδιαφέρον για διακόσμηση παρά για χρηστικότητα. Η σύγκριση των δύο γεννά την οικονομική, κοινωνική και ταξική διαφορά των δύο οικογενειών και τα σπίτια παίζουν τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.
Pulp Fiction
Στο σπίτι της Ούμα Θέρμαν, όταν προσκαλεί τον Τζον Τραβόλτα στο “Pulp Fiction” όλα μπορούν να συμβούν αρκεί ο δεύτερος να πάει μέχρι το μπάνιο. Ένα κάτασπρο σπίτι με λευκούς καναπέδες και καρέκλες, μπεζ χαλί και όλες οι λεπτομέρειες να κρύβονται στην διακόσμηση. Κρυστάλλινα βάζα, εντυπωσιακοί πίνακες, κασέτες και κασετόφωνο και κίτρινες λάμπες. Ένας μοντέρνος χώρος που σωστά ταιριάζει στην πρωταγωνίστρια και τον πλούσιο σύντροφό της.
10. Το Δέρμα που Κατοικώ (The Skin I Live In, 2011) – Πέδρο Αλμοδόβαρ
Το Δέρμα που Κατοικώ
Η αισθητική σ’ αυτήν την ταινία τρόμου του Αλμοδόβαρ είναι εξαιρετικά υψηλού επιπέδου. Το σπίτι του πλαστικού χειρουργού δρ. Ρόμπερτ Λέντγκαρντ (Αντόνιο Μπαντέρας) διακρίνεται για το καλαίσθητο γούστο του. Έντονα χρώματα -κίτρινο, κόκκινο, μπλε- γεωμετρικά σχήματα και αναγεννησιακοί πίνακες συνθέτουν την διακόσμηση. Ένας τελειομανής γιατρός με ένα βρώμικο παρελθόν και διεστραμμένο μυαλό μπορεί σίγουρα να ζει σε ένα καλοφτιαγμένο, μοντέρνο σπίτι, σχεδόν ανέγγιχτο.
