33ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: Online και δωρεάν με μεγάλα αφιερώματα

Το 33ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου επιστρέφει φέτος και λόγω των συνθηκών της πανδημίας θα διεξαχθεί ψηφιακά στην πλατφόρμα cinesquare.net και θα είναι δωρεάν για όλους. Θα λάβει χώρα από τις 25 Νοεμβρίου έως τις 4 Δεκεμβρίου 2020 με πολύ ενδιαφέροντα αφιερώματα.

Το Φεστιβάλ πρόκειται να κάνει ένα αφιέρωμα με τον τίτλο “Παράδεισος στη Δύση;” με κεντρικό θέμα το μεταναστευτικό ζήτημα μέσα από Έλληνες σκηνοθέτες.

“Αν στην περίοδο της ελληνικής ευημερίας, η μετανάστευση Ελλήνων προς το εξωτερικό έδειχνε να έχει σταματήσει (με εξαίρεση την περίοδο των διαφόρων μνημονίων, που οδήγησαν τους συμπατριώτες μας, και ιδιαίτερα τη νεολαία, σε άλλου είδους μετανάστευση), τις τελευταίες δεκαετίες παρακολουθούμε μια μετανάστευση προς την Ελλάδα από χώρες του εξωτερικού: αρχικά από Αλβανία και Πολωνία, και στη συνέχεια τόσο από ασιατικές όσο και από αφρικανικές χώρες, χώρες του τρίτου κόσμου που έχουν πληγεί από τη φτώχεια, την ανεργία αλλά και από πολιτικές διώξεις. Μετανάστευση που έχει απασχολήσει και εξακολουθεί να απασχολεί τον ελληνικό, και όχι μόνο, κινηματογράφο, με τους Έλληνες σκηνοθέτες να καταγράφουν και να σχολιάζουν τη δική τους άποψη στο θέμα, τόσο σε ταινίες μυθοπλασίας, όσο και σε ντοκιμαντέρ. Εικόνες αυτής της πολύ πρόσφατης μετανάστευσης, για την οποία δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταφέρει (εξαιτίας της απαράδεκτης άρνησης ορισμένων κρατών) να βρει μια δίκαιη και ανθρωπιστική λύση, δίνουμε σήμερα με το πρόγραμμα αυτό του 33ου Πανοράματος.

Ένας Άλλος Κόσμος

Υπό αυτό το πρίσμα, επιλέγουμε, λοιπόν, ταινίες που πραγματεύονται το μεταναστευτικό διαχρονικά (από τις πρώτες ροές Αλβανών στη χώρα μέχρι και τη Μόρια), αλλά και από άλλη οπτική γωνία, παρουσιάζοντας όλους τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αυτό έχει επηρεάσει την ελληνική κοινωνία: Οι ταινίες “Φαντάσματα πλανιούνται πάνω από την Ευρώπη” και “Ovil and Usman” εστιάζουν στη ζωή στα hotspots (Ειδομένη, Μόρια), και ειδικότερα το “Ovil and Usman” – το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Γέρου, σε πρώτη πανελλήνια προβολή μετά την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – μιλάει για την απόδραση δυο ομοφυλόφιλων αντρών από την καταπίεση του Μουσουλμανικού κόσμου. Η ταινία “‘Ενας ‘Αλλος Κόσμος” παρουσιάζει 3 ιστορίες διαπολιτισμικού έρωτα, ενώ οι “Πλατεία Αμερικής” και “Ευρώπη το όνειρο” μιλούν για την προσπάθεια ενσωμάτωσης των μεταναστών και προσφύγων στην ελληνική κοινωνία. Το “Απ’ το Χιόνι” διηγείται την προσπάθεια δύο Αλβανών να φτάσουν στην Ελλάδα το 1990, ενώ το “Eduart” την αληθινή ιστορία ενός Αλβανού που καταφεύγει στη χώρα μας για να κυνηγήσει τα όνειρά του, καταλήγει να διαπράξει ένα φόνο στην Αθήνα αλλά λυτρώνεται τελικά μέσω της μεταμέλειας. Τέλος, η “10η Μέρα” παρακολουθεί την καθημερινότητα της ζωής στην Ελλάδα ενός Μουσουλμάνου από το Αφγανιστάν.”

• Απ’ το Χιόνι (1993) – Σωτήρης Γκορίτσας
• “Ένας Άλλος Κόσμος” (2015) – Χριστόφορος Παπακαλιάτης
• “Ευρώπη το Όνειρο” (2018) – Αννέτα Παπαθανασίου, Άγγελος Κοβότσος
• “Πλατεία Αμερικής” (2016) – Γιάννης Σακαρίδης
• “Φαντάσματα Πλανιούνται Πάνω από τη Γη” (2016) – Μαρία Κουρκούτα, Νίκη Γιάνναρη
• “10η Μέρα” (2012) – Βασίλης Μαζωμένος
• “Eduart” (2006) – Αγγελική Αντωνίου
• “Ovil and Usman” (2019) – Δημήτρης Γέρος

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γάλλου σκηνοθέτη Ερίκ Ρομέρ, θα πραγματοποιηθεί ένα μικρό αφιέρωμα στα έργα του.

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Νίνος Φένεκ Μικελίδης σημειώνει για το αφιέρωμα:

“Παρόλο που ορισμένοι αντιμετώπιζαν τις ταινίες του Ερίκ Ρομέρ (1920-2010) ως ταινίες «αργές» και αντι-κινηματογραφικές, στην πραγματικότητα πρόκειται για εξαιρετικές κωμωδίες, μελέτες πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και αδυναμίες, την έλλειψη συνεννόησης, δοσμένες με τρυφερότητα, ανθρωπιά και οξυδέρκεια, μέσα πάντα από ένα λεπτό, αναγκαίο χιούμορ, κι όπου ο διάλογος έχει την ίδια αξία με την εικόνα. 

Conte d’ete

 Φανατικός, κάποτε, οπαδός του ‘Αλφρεντ Χίτσκοκ (το 1957, είχε, μαζί με τον Κλοντ Σαμπρόλ, γράψει την πρώτη σημαντική μελέτη για το έργο του Χίτσκοκ), ο Ρομέρ παραμένει ένας από τους πιο διανοούμενους σκηνοθέτες του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου. Ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός, ιδρύοντας το 1950, μαζί με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ και τον Ζακ Ριβέτ, το κινηματογραφικό περιοδικό La Gazette du Cinema, ενώ αργότερα θ’ αναλάβει για ένα μεγάλο διάστημα (1957-1963) την αρχισυνταξία του περιβόητου περιοδικού της νουβέλ βαγκ, Les Cahiers du Cinema («Κινηματογραφικά τετράδια»). Σύντομα όμως θα στραφεί στη σκηνοθεσία, γυρίζοντας την πρώτη του
μεγάλου μήκους ταινία, «Στο ζώδιο του Λέοντος», το 1959.

 Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 θα συνεχίσει με τις ταινίες του κύκλου που ονόμασε «ηθικές ιστορίες» («Η νύχτα με τη Μοντ», «’Αλμπουμ εραστών», «Το γόνατο της Κλαίρης», «Ο έρωτας το απόγευμα»), ενώ, στη δεκαετία του ’70 αρχίζει να γυρίζει μια σειρά θαυμάσιων ταινιών με τον τίτλο «κωμωδίες και παροιμίες» («Η γυναίκα του αεροπόρου», «Ο τέλειος γάμος», «Η Πολίν στην πλαζ», «Νύχτες με πανσέληνο», «Η πράσινη αχτίδα» κ.ά.), που θα τις ακολουθήσει το 1990 με τον κύκλο «ιστορίες των τεσσάρων εποχών»: «Ιστορίες της άνοιξης», «Ιστορίες του καλοκαιριού», και «Ιστορίες του χειμώνα», κλείνοντας τον κύκλο, έναν από τους καλύτερους των ταινιών του, με τις έξοχες «Ιστορίες του φθινοπώρου».

Pauline a la plage

Οι ταινίες του αφιερώματος είναι οι εξής:

• Conte d’ete (2006)
• La Marquise d’O (1976)
• Pauline a la plage (1996)

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής γράφει για το συγκεκριμένο αφιέρωμα:

“Το μέλλον, τουλάχιστον στον κινηματογράφο, δεν είναι απλά κάποιος Alien ή εξωγήινα τέρατα που έρχονται να καταστρέψουν τον πλανήτη μας. Είναι και μια ματιά σ’ ένα μέλλον που δεν είναι και πολύ μακρινό από το δικό μας, ένα μέλλον όχι και τόσο αισιόδοξο, που στηρίζεται σ’ αυτά που φτιάχνουμε σήμερα, ή πιο σωστά, που καταστρέφουμε σήμερα. Ένα μέλλον όπου η κλιματική αλλαγή, ο υπερπληθυσμός, η δηλητηρίαση του περιβάλλοντος, η ξηρασία, η φτώχια και η ανεργία, που οδηγούν σε μιαν ανεξέλεγκτη μετανάστευση, χωρίς να ξεχνάμε και τις διάφορες αρρώστιες και τους ιούς, μαζί και η ύπαρξη κάποιου είδους ζωής σε άλλα σύμπαντα, δημιουργούν ένα αβέβαιο μέλλον. Ένα μέλλον που συχνά ο κινηματογράφος έχει καταγράψει με  τρομακτικές εικόνες, με ταινίες που σου προκαλούν ρίγη αλλά και ερωτήματα και σκέψεις για την ίδια τη ζωή και την ουσία της, με άλλα λόγια για την αναγκαία ή μη ύπαρξη της ίδιας της ανθρωπότητας. Μια εικόνα αυτού του κινηματογράφου αποπειράται να δώσει το αφιέρωμα του Πανοράματος.”

Σολάρις (1972)

• “Dark Star” – John Carpenter (1974)
• “Day The World Ended” – Roger Corman (1955)
• “Hard To Be A God” – Aleksei German (2013)
• “La Mort En Direct” (“Death Watch”) – Bertrand Tavernier (1980)
• “Night Of The Living Dead” – George A. Romero (1968)
• “On The Silver Globe” – Andrzej Zulawski (1988)
• “Primer” – Shane Carruth (2004)
• “Quatermass And The Pit” – Roy Ward Baker (1967)
• “Solaris” – Andrei Tarkovsky (1972)
• “The Last Man On Earth” – Ubaldo Ragona & Sidney Salkow (1964)

Σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Νίνο Μικελίδη:

“Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, που θ’ αρχίσει να γιορτάζεται με την έναρξη της νέας χρονιάς, φέρνει στην επικαιρότητα το γενικότερα θέμα των αγώνων για ανεξαρτησία, αγώνων που, όπως γνωρίζουμε, ξεκίνησαν από την αρχαιότητα για να συνεχιστούν ως τις μέρες μας. Αγώνες που το ίδιο το θέμα τους,
με τις προετοιμασίες, τις εξεγέρσεις, τις μάχες και όλο το συναρπαστικό θέαμα, προσφέρεται ιδιαίτερα για κινηματογραφική ανάπτυξη.

Από τις εκατοντάδες ταινίες που γυρίστηκαν με θέμα την επανάσταση, τόσο στην περίοδο του βωβού όσο και στην περίοδο του Ηχητικού, επιλέξαμε ένα μικρό δείγμα, προάγγελο αυτών που θα ακολουθήσουν τη χρονιά που μας έρχεται: ξεκινώντας με την ελληνική «Μπάυρον, η μπαλάντα ενός καταραμένου» του Νίκου Κούνδουρου, για να φτάσουμε ως τη Γαλλική Επανάσταση, στη «Νύχτα της Βαρέν» του ‘Ετορε Σκόλα, περνώντας από την αποτυχημένη ιταλική εξέγερση του «Αλονζανφάν» των αδερφών Ταβιάνι, και τον μεξικανικό αγώνα ανεξαρτησίας του Πάντσο Βίλα στο Μεξικό, στην ταινία «Επαναστατημένο Μεξικό» του Πολ Λεντίκ, και καταλήγοντας σε μια εξέγερση των αγροτών στην Πολωνία στα τέλη του 19^ου αιώνα, στην ταινία «Κόκκινος ψαλμός» του Μίκλος Γιάντσο.”

• “Μπάιρον, Η Μπαλάντα Ενός Δαιμονισμένου” –  Νίκος Κούνδουρος (1992)
• “Allonsanfàn” – Paolo & Vittorio Taviani (1974)
• “La Nuit Des Varennes” – Ettore Scola (1982)
• “Red Psalm” – Miklos Jancso (1972)
• “Reed Insurgent Mexico” – Paul Leduc (1973)

Allonsanfàn” – Paolo & Vittorio Taviani

“Τις τελευταίες δεκαετίες, η διανομή της ελληνικής ταινίας γινόταν και δυστυχώς εξακολουθεί να γίνεται, εντελώς τυχαία και πρόχειρα. Πιεσμένοι ανάμεσα στα μεγάλα εμπορικά, εξ Αμερικής συνήθως, «προϊόντα», οι λιγοστοί διανομείς που αποφασίζουν να διανείμουν μια ελληνική ταινία στις αίθουσες αναγκάζονται να αναζητήσουν κάποια άδεια εβδομάδα είτε ανάμεσα στις άλλες, υποτιθέμενες, αν και όχι πάντα, πιο εμπορικές ταινίες, είτε προς το τέλος της σεζόν, όταν ο αριθμός των θεατών αρχίζει να μειώνεται. Κι αυτό πάντα σε εβδομάδες σκόρπιες, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα συνέχισης της συγκεκριμένης προβολής. Κατά διαστήματα, σύμβουλοι στο υπουργείο Πολιτισμού, μέλη των διοικητικών συμβουλίων στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και άλλοι ειδήμονες, πρότειναν, ή προσπάθησαν να προτείνουν, λύσεις που είτε δεν υλοποιήθηκαν είτε απέτυχαν, όπως η απόφαση του ΕΚΚ στη δεκαετία του ’80 να επιδοτήσει αίθουσες που θα πρόβαλλαν ορισμένο αριθμό ελληνικών ταινιών. Το αφιέρωμα μας έχει σκοπό να προβάλει ταινίες που για τους πιο πάνω, αλλά και άλλους πέρα από την αξία του έργου, λόγους, δεν είχαν τη διανομή που τους άξιζε. Διανομή που πρέπει όσο το δυνατό πιο σύντομα να συζητηθεί από τους αρμόδιους – σκηνοθέτες, παραγωγούς, σωματεία του κλάδου και το ίδιο το κράτος – για να υποστηριχτεί όπως της αξίζει η εγχώρια παραγωγή, όπως κάνουν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη για τη δική τους παραγωγή” γράφει για το αφιέρωμα ο Νίνος Μικελίδης.

“Νορβηγία” – Γιάννης Βεσλεμές

• “Αρκαδία Χαίρε” – Φίλιππος Κουτσαφτής (2015)
• “Για Πάντα” – Μαργαρίτα Μαντά (2014)
• “Γραμμές” – Βασίλης Μαζωμένος (2016)
• “Νορβηγία” – Γιάννης Βεσλεμές (2014)
• “Ρισάλτο” – Βασίλης Βαφέας(2016)
• “Do It Yourself” – Δημήτρης Τσιλιφώνης (2017)
• “Forget Me Not” – Γιάννης Φάγκρας (2014)
• “Smac” – Ηλίας Δημητρίου (2015)

Ο Παναγιώτης Γιαννέλης έγραψε:

“Ο Τάκης Κανελλόπουλος μας εισήγαγε στον μαγικό κόσμο του ψυχισμού και των συναισθημάτων στις αρχές της δεκαετίας του ’60, στο απόγειο της «χρυσής» εποχής του ελληνικού σινεμά. Τότε που η «Φινος Φιλμς» γέμιζε αίθουσες ασφυκτικά με αστραφτερά, εμπορικά προϊόντα. Σε μια περίοδο, που, σε αντίθεση με τα δεδομένα που επικρατούσαν ως τότε, τόσο στο πλατύ κοινό όσο και σ’ εκείνο του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (που μόλις τότε έκανε το ξεκίνημά του), όπου η δομή ενός έργου καθοριζόταν από τις επιθυμίες του κοινού κι όπου ο σκηνοθέτης θύμιζε διευθυντή ορχήστρας όσον αφορά τη λειτουργία του, ανέτειλε μια κινηματογραφία στην οποία ο σκηνοθέτης αποτελούσε ο ίδιος ολόκληρη την ορχήστρα μεταφέροντας μας την προσωπική του άποψη για το περιβάλλον που απαθανάτιζε η κάμερά του. Μια τάση που βρισκόταν σε σύμπλευση με το γαλλικό «Νέο Κύμα», το βρετανικό «Free Cinema» ή το Βραζιλιάνικο «Cinema Novo» – και που συνδέονταν άρρηκτα με το αποκαλούμενο Σινεμά των Δημιουργών.

Ο αθεράπευτα ρομαντικός Κανελλόπουλος κατάφερε να μετουσιώσει όλες τις ανωτέρω νεότευκτες, καλλιτεχνικές αρετές με τον πλέον ιδεώδη (και γηγενή) τρόπο, αποτελώντας, μαζί με τους Κακογιάννη και Κούνδουρο, ένα αρραγές τρίπτυχο πίσω από το οποίο θα συμπλέονταν αρχικά όλοι οι «παρείσακτοι» του εμπορικού, κινηματογραφικού κατεστημένου. Με απαρχές την κατανυκτική όσο και ενθουσιώδη προβολή του ντοκιμαντέρ «Μακεδονικός Γάμος» (στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στις 23 Σεπτεμβρίου 1960) και το διεθνώς αναγνωρισμένο ως αντιπολεμικό αριστούργημα «Ουρανός», ο Κανελλόπουλος προκαλεί σε σύγκρουση την βαλτώδη βεβαιότητα της εποχής του και μας χαρίζει συναισθηματική ανάταση καθώς ευθυγραμμίζει τις γραμμές των προσώπων και τις ψυχές των πρωταγωνιστών του με τον ατελείωτο ορίζοντα.

Με το ίδιο, συχνά ανατρεπτικό, πάθος ο ασυμβίβαστος αυτός, αντικομφορμιστής, απομονωμένος σκηνοθέτης, που αρνιόταν να ενταχθεί στην εποχή του, θα συνεχίσει, με την ίδια εμμονή, να αντιμετωπίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα αλλά και τα αδιέξοδα της ζωής, σε ταινίες όπως, «Εκδρομή», «Παρένθεση» και «Ρομαντικό σημείωμα», ταινίες που αν και, την εποχή τους, δεν είχαν την επιτυχία που τους άξιζε, παραμένουν σήμερα, δείγματα εξαίρετα ενός πρωτοποριακού κινηματογράφου, που δεν έχουν χάσει τίποτα από την ομορφιά και τη δύναμή τους.”

• Εκδρομή (1966)
• Ουρανός (1962)
• Ρομαντικό σημείωμα (1978)

Εκδρομή (1966)

Συνεχίζεται η συνεργασία του φεστιβάλ με τις Σχολές Κινηματογράφου New York College (NYC) και Horme Pictures, παρουσιάζοντας και φέτος 2 προγράμματα επιλεγμένων σπουδαστικών ταινιών, παραγωγής 2020.

Το πρόγραμμα του New York College (NYC) περιλαμβάνει τις ταινίες:

• “Athanasia (immortality)” – Νικολέττα Χουχουλή
• “The Bookworm – A quarantine short film” – Ευστράτιος Πανούριος
• “With new eyes” – Γιώργος Λεοντακιανάκος

Το πρόγραμμα του Horme Pictures περιλαμβάνει τις ταινίες:

• “Γιασεμί (Jasmine)” – Βιολέτα Κυριάκου
• “Πατρική συμβουλή (Father’s advice)” – Λυδία Τσέντα
• “Τρία βήματα (Three steps)” – Βασίλης Δημόπουλος
• “Φιλί (Kiss)” – Κώστας Μπαλωμένος, ‘Αζια Γωνιανάκη, Κυριάκος Μακρομάλλης, Βαγγέλης Μητσιούλης, Πένυ Θεοδοσίου, Ρινέλα Βερυκοκάκη

Το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου αποτελείται από επιλεγμένες νέες ευρωπαϊκές ταινίες που αναδείχθηκαν σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ και ελληνικές ταινίες που δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμη διανομή στην Ελλάδα.

Φέτος διαγωνίζονται οι ταινίες:

• “Digger” / Τζώρτζης Γρηγοράκης
• “Dolce fine giornata” (“Słodki koniec dnia”) / Jacek Borcuch
• “Listen” / Ana Rocha de Sousa
• “The Last Ones” (“Viimeiset”) / Veiko Õunpuu
• “Yellow Cat” (“Sary mysyq”) / Adilkhan Yerzhanov
• “Ανάμεσα Στη Ζωή Και Το Θάνατο” (“Sepelenmis Ölümler Arasinda” 
• “In Between Dying”) / Hilal Baydarov
• “Η Iδιοκτησία” (A Herdade / The Domain)  / Tiago Guedes
• “Ιστορίες Από Το Δάσος Με Τις Καστανιές” (“Zgodbe Iz Kostanjevih Gozdov” / “Stories From The Chestnut Woods”)  / Gregor Bozic
• “Ντάνιελ ’16” / Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
• “Ποιος, Ποιος Θα Φαγωθεί” / Ελπινίκη Βουτσά-Ρεντζεποπούλου
• “Πολίτης Τρίτης Ηλικίας” / Μαρίνος Καρτίκκης

33ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ
Δίνει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας

Elia Suleiman – Σκηνοθέτης
Valeria Golino – Ηθοποιός, Σκηνοθέτης
Alberto La Monica – Δ/ντής του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Lecce

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ
Δίνει το Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας, που συνοδεύεται από χρηματικό βραβείο 1000 ευρώ, από το Ε.Κ.Κ.

Γιάννης Φάγκρας– Σκηνοθέτης
Πέννυ Παναγιωτοπούλου – Σκηνοθέτης
Βασίλης Μαζωμένος – Σκηνοθέτης

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ FIPRESCI
Δίνει το Βραβείο Fipresci – Θόδωρος Αγγελόπουλος

Chiara Spagnoli Gabardi (Italy)
Sharon Hurst (Australia)
Γιάννης Ραουζαίος (Ελλάδα)

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑΤΟΣ
(απαρτίζεται από αναγνώστες του περιοδικού)
Δίνει το Βραβείο Κοινού

Κάθε ταινία θα προβληθεί για 1 μόνο μέρα, σύμφωνα με το πρόγραμμα προβολών.  Όλες οι προβολές έχουν γεωγραφικό περιορισμό στην Ελλάδα. Κάθε ταινία θα είναι διαθέσιμη από τις 10 το πρωί (10.00 πμ) της ημέρας της μέρας του προγραμματισμού της, έως τις 10 το πρωί της επόμενης, οπότε και θα διακόπτεται η προβολή της. Κατά συνέπεια, μην ξεκινήσετε την προβολή π.χ. στις 9 το πρωί, γιατί θα χάσετε το τέλος!

Υπάρχει όριο 500 προβολών για κάθε ταινία, χωρίς τη δυνατότητα προκράτησης θέσης. Μόνον οι 500 πρώτοι θεατές θα μπορέσουν να δουν την κάθε ταινία. Κατ’ εξαίρεση, σε κάποιες ταινίες το όριο θεατών που μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε είναι μικρότερο.Όσο διαρκεί το 33ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, οι ταινίες της ημέρας θα εμφανίζονται στην αρχική μας σελίδα. Κλικάρετε τη φωτογραφία τους για να μεταφερθείτε στη σελίδα τους,
στην πλατφόρμα του CINESQUARE. Σε διάφορα σημεία του website του φεστιβάλ, panoramafest.org θα βρείτε το λογότυπο του Cinesquare. Κλικάρετέ το και θα μεταφερθείτε στην αντίστοιχη ενότητα της πλατφόρμας. Όσο βρίσκεστε στην πλατφόρμα Cinesquare, μπορείτε να περιηγηθείτε στον πλήρη κατάλογο των ταινιών μας, ο οποίος έχει αναρτηθεί κι εκεί.

Συζήτηση με θέμα τη διανομή των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, θα πραγματοποιηθεί, μέσω zoom, την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου από τις 19.00 μέχρι τις 20.30 και το κοινό θα μπορεί να την παρακολουθήσει σε live streaming, από το κανάλι του φεστιβάλ στο YouTube.

Συμμετέχουν οι σκηνοθέτες Ηλίας Δημητρίου, Βασίλης Μαζωμένος, Δημήτρης Τσιλιφώνης και Άγγελος Κοβότσος (εκπροσωπώντας και την Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ), η Διευθύνουσα Σύμβουλος της Feelgood Entertainment Eιρήνη Σουγανίδου, o αιθουσάρχης Μπάμπης Κονταράκης (Astor) και το Eλληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θα εκπροσωπήσει η Δ/ντρια της Hellas Film, Αθηνά Καλκοπούλου.

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Νίνος Μικελίδης, ο οποίος γράφει σχετικά:

“Ένα από τα μεγάλα, και άλυτα μέχρι σήμερα, προβλήματα του Ελληνικού Κινηματογράφου είναι η διανομή των ελληνικών ταινιών. Η κάλυψη των αιθουσών με τις μεγάλες, αμερικανικές βασικά, παραγωγές και με ταινίες βάσει των συμφωνιών των διανομέων με τις μεγάλες εταιρίες (και με τους αιθουσάρχες που κλείνουν τις ταινίες) για εξασφάλιση των πιο εμπορικών εβδομάδων τους, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τη διανομή και προβολή των ελληνικών ταινιών, ιδιαίτερα όσων θεωρούνται “καλλιτεχνικές” (που αυτόματα, και πολύ λανθασμένα, μεταφράζεται σε «αντί-εμπορικές»). Με αποτέλεσμα οι ταινίες αυτές, όπως και αντίστοιχες ευρωπαϊκές, να προγραμματίζονται για προβολή ανάμεσα στις κενές εβδομάδες, όταν δηλαδή ορισμένες αίθουσες δεν έχουν άλλη ταινία για προβολή ή τις εβδομάδες προς το τέλος της σεζόν, περίοδος που θεωρείται αντιεμπορική για την προβολή των μπλοκ-μπάστερ ή ταινιών των μεγάλων στούντιο.

Στο παρελθόν η Ελλάδα προσπάθησε να δώσει κάποια λύση (δυστυχώς πρόχειρη, χωρίς το αναγκαίο αποτέλεσμα), σήμερα όμως, κι ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν βρει τρόπους για την ενίσχυση της εθνικής τους κινηματογραφίας, είναι πια καιρός να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με συνέπεια και σε βάθος, και να προτείνουμε τις αναγκαίες λύσεις.

Το σκεπτικό αυτό ήταν που μας ώθησε να προγραμματίσουμε το αφιέρωμα «Δεύτερη ευκαιρία» (και που ελπίζουμε να συνεχίσουμε και σε επόμενες χρονιές) και να διοργανώσουμε τη συζήτηση γύρω από το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Συζήτηση που σίγουρα δεν πρόκειται να δώσει την αναγκαία λύση αλλά που ελπίζουμε να θέσει κάποιες βάσεις για την εξεύρεσή της.”

Περισσότερες πληροφορίες για το 33ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου θα βρείτε στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ.