Η Λωξάνδρα, ένα 27 χρονο κορίτσι με σύνδρομο Down από τη Θεσσαλονίκη, δημιουργεί την πρώτη της έκθεση ζωγραφικής στο κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας της.
Η ιδέα προέκυψε μέσα στην καραντίνα, όταν η Λωξάνδρα, χρησιμοποιώντας για…γυμναστική τη σκάλα του νεοκλασικού κτιρίου όπου κατοικεί, παρατήρησε κάτι που της κέντρισε το ενδιαφέρον. Καθώς ανεβοκατέβαινε τα 110 σκαλοπάτια του κτιρίου, συνήθως έκανε μια στάση μεταξύ 3ου και 4ου ορόφου για να ξεκουραστεί προσωρινά. Έτσι σκέφτηκε, πως ο άδειος χώρος του κλιμακοστασίου θα ήταν ο πιο κατάλληλος και ιδανικός για να εκθέσει τις καλλιτεχνικές της δημιουργίες.
Οι τοίχοι του κλιμακοστασίου φιλοξενούν τώρα πορτραίτα ζωγραφικής της Λωξάνδρας, που φιλοτέχνησε το περασμένο καλοκαίρι. Στο πλευρό της, η ηθοποιός και σκηνοθέτρια μητέρα της, Ελένη Δημοπούλου μαζί με την οποία η νεαρή καλλιτέχνις ανέπτυξε μια ειδική τεχνική δημιουργίας πορτραίτων. Στο κλιμακοστάσιο στήθηκαν, με τη βοήθεια της ομάδας «Εν δυνάμει» μιας κολεκτίβας νέων καλλιτεχνών με ή χωρίς αναπηρία, 36 από τα 85 συνολικά πορτρέτα που έχει δημιουργήσει η Λωξάνδρα.
Πηγή έμπνευσής της είναι οι φίλοι της. Τους φέρνει στο μυαλό της και ξεκινάει να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει. Όπως η ίδια όμως αναφέρει, σε κάθε της έργο, προσπαθεί να τους αποτυπώσει διαφορετικά.
Τα έργα της χαρακτηρίζονται από μία μοναδικότητα. Το καθένα έχει ένα ύφος ιδιαίτερο και μία δική του μικρή ιστορία να αφηγηθεί. Με μορφές τόσο ανόμοιες μεταξύ τους, μάς «μιλάει» για τη σημασία της διαφορετικότητας και πως όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο είμαστε ξεχωριστοί και μοναδικοί, ακριβώς γιατί είμαστε διαφορετικοί. Στην πίσω όψη κάθε πορτραίτου της μάλιστα, αναγράφεται το όνομα, η ηλικία και μια μικρή ιστορία της κάθε εικονιζόμενης μορφής. Η Λωξάνδρα με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να δώσει στα έργα της ζωή, προσδίδοντας τους ανθρώπινα χαρακτηριστικά και προσωπικότητα.
Οι ένοικοι της πολυκατοικίας «αγκάλιασαν» και στήριξαν την ενέργεια αυτή, δηλώνοντας τη χαρά τους και χαρακτηρίζοντάς την σαν μια «όαση» στο καθημερινό ανεβοκατέβασμα των σκαλιών τους.