Freddie Mercury: 29 χρόνια από την αναχώρηση του Great Pretender

H ταινία “Bohemian Rhapsody”, πέρα από την εκπληκτική ερμηνεία του Ράμι Μάλεκ που συνοδεύτηκε δικαίως και από Όσκαρ Ά Άνδρικού Ρόλου το 2019, μπρος στην σπουδή να δραματοποιήσει, άφησε το κοινό με μια ουσιώδη πλάνη: ότι δήθεν ο Freddy Mercury είχε μάθει ότι πάσχει από AIDS πριν την περίφημη συναυλία του “Live Aid”, στις 13 Ιουλίου του 1985, δίνοντας εκεί την παράσταση της ζωής του. Στην πραγματικότητα όμως, κάτι τέτοιο συνιστά μια -καλλιτεχνική αδεία, έστω- παραμόρφωση της ιστορίας.

Σήμερα, 29 χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου Freddie Mercury, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν.

Στo βιβλίο “Dead Rockers Society” (εκδ. Δίαυλος, 2019) του Παναγιώτη Παπαϊωάννου – το οποίο όπως δε χάνει την ευκαιρία να υπενθυμίζει ο συγγραφέας του, δεν είναι εγκυκλοπαιδικό – στο κεφάλαιο με τίτλο “Here’s To The Future, To The Dreams Of Youth” αφιερωμενο στον Freddie Mercury, αυτό και συμβαίνει. Εστιάζει σε ένα χρονικό σημείο όχι και τόσο γνωστό. Όταν οι Queen έχουν ολοκληρώσει την θριαμβευτική περιοδεία του 1986 και ενώ ο καθένα από τα μέλη του είναι απορροφημένο σε διάφορα προσωπικα project μαθαίνουν, μέσα στην επόμενη χρονιά, από τον ίδιο τον Freddie Mercury, ότι πάσχει από AIDS. Έχει προηγηθεί η ίδια οδυνηρή διάγνωση και για έναν αριθμό προσώπων του στενού περιβάλλοντός του.

Ο συγγραφέας του Παναγιώτης Παπαϊωάννου, δικηγόρος και Δρ. Εγκληματολογίας, μας εξηγεί τους λόγους αυτής της επιλογής:

«Όταν τα media θυμούνται τον Freddie Mercury, αναφέρουν το “The Show Must Go On”, από το τελευταίο τους άλμπουμ, το “Innuendo”. Όμως σπάνια αναφέρεται ο πρώτος δίσκος που ηχογράφησαν οι Queen ενώ γνώριζαν κάτι που ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος αγνοούσε. Το “The Miracle” κυκλοφόρησε το 1989 και συγκαταλέγεται στις πολύ δυνατές τους στιγμές.

Εν γνώσει τους για το ότι πιθανόν να είναι εκείνο το τελευταίο τους άλμπουμ, έβαλαν στην άκρη τους εγωϊσμούς και τις συγκρούσεις για τα δικαιώματα των τραγουδιών και που είχαν φέρει τη μπάντα στα πρόθυρα της διάλυσης ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Κατάφεραν, δε, κάτι αδιανόητο για την εποχή. Προστάτευσαν τον Freddie Mercury, αποκρούοντας την οποιαδήποτε φήμη για την υγεία του, καθως ο ίδιος δεν επιθυμούσε να αυξήσει τη δημοτικότητά του εξαιτίας του οίκτου που θα ένιωθε το μουσόφιλο κοινό για τον επερχόμενο θάνατό του.

Ο Freddie Mercury δεν ήταν κανένας άγιος, ούτε και αντιμετώπισε το χαμό του με το μυαλό του στο να φτιασιδώσει την υστεροφημία του.

Είναι από τις περιπτώσεις που πολυεκατομμυριούχοι σταρ δείχνουν μια σπάνια ευαισθησία και αξιοπρέπεια, με πρώτο τον ίδιο το Mercury, ο οποίος επιδίωξε μέχρι τελευταία στιγμή για ηχογραφεί, ακόμη και τότε που του ήταν δύσκολο να σταθεί όρθιος.

Ο Freddie Mercury δεν ήταν κανένας άγιος, ούτε και αντιμετώπισε το χαμό του με το μυαλό του στο να φτιασιδώσει την υστεροφημία του, όπως, σύμφωνα με κάποιους επιχείρησε ταινία (στην οποία οι υπόλοιποι Queen είχαν άμεση ανάμιξη). Όμως ο τρόπος που αντιμετώπισε την ασθένεια μέχρι το τέλος αντανακλά μια αξιοπρέπεια συγκλονιστική. Και βρίσκω ότι, πέρα από την αναμφισβήτητη μουσική αξία του έργου των Queen, αυτό το δίδαγμα ζωής είναι που αφορά το βιβλίο, τους αναγνώστες του και όσους πιστεπυουν ότι η μουσική ιστορία δεν είναι μόνο αριθμοί στα τσαρτς και ευτυχισμένα χαμόγελα».

Queen 1989

Το απόσπασμα από το Dead Rockers Society (σελ. 161-168).

«(…)Αμέσως μόλις αντιληφθήκαμε ότι ο Freddie είναι άρρωστος, συγκλίναμε όλοι γύρω του σαν τείχος για να τον προστατεύσουμε από εξωτερικούς παράγοντες. Μας έλεγε “δε θέλω ο κόσμος να αγοράζει τους γαμωδίσκους μας από οίκτο”. Οι τέσσερίς μας δεθήκαμε μεταξύ μας περισσότερο από τότε και μετά. Μεγαλώσαμε πολύ και απότομα, κι ας ήμαστaν όλοι κοντά στα 40», θυμάται ο Brian May.

Όταν στα μέσα Μαίου του ’89 το ευρωπαϊκό MTV αρχίζει να παίζει με μεγάλη συχνότητα το πρώτο βίντεο – κλιπ της δισκογραφικής επιστροφής των Queen, το “I Want It All”, υπάρχει κάτι φευγαλέα διαφορετικό στο παρουσιαστικό του. Δεν είναι το περιποιημένο μούσι, η preppy χωρίστρα στα αριστερά ή το κάπως φαρδύ για τα ναρκισσιστικά του ενδυματολογικά ήθη πουκάμισο. Είναι κάτι άλλο, που όμως τα πληθωρικά ριφ του Brian May δεν αφήνουν να φανεί, καθώς το κομμάτι εύκολα παρασύρει με τη δημαγωγική hard rock δομή και τα ημιοπερατικά φωνητικά μέρη, που θυμίζουν “Bohemian Rhapsody”.

Στο βίντεο, ο Mercury δίνει μέσα σε τέσσερα λεπτά μια περίληψη των χορογραφημένων κινήσεων που τον έχουν κάνει μοναδικό για το σφρίγος και την έντασή του πάνω στη σκηνή. Το αγνοούσαν όλοι, αλλά στα γυρίσματα εκείνου του κλιπ ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε ότι του απέμεναν ελάχιστες ακόμη φορές να απαθανατιστεί μπορώντας να ανταποκριθεί σωματικά στο ρόλο που είχε ο ίδιος φτιάξει για τον εαυτό του: αυτόν ενός frontman τεράστιου, μεγαλύτερου από τις κρατούσες μουσικές προτιμήσεις των εποχών όπου έζησε και έδρασε. Ένας στίχος από το κουπλέ μένει στο μυαλό, τραγουδισμένος -όπως εκ των υστέρων καταλαβαίνει κανείς- με την οίηση της τελευταίας σπονδής σε μια ζωή γεμάτη ανείπωτες συγκινήσεις:
“Here’s to the future, for the dreams of youth”».