Κατερίνα Λυμπεροπούλου: Συνομιλίες με τον πατέρα
Η ιστορία της αθλητικής δημοσιογραφίας μέσα από τα μάτια του πρωτοπόρου αθλητικογράφου Χάρη Λυμπερόπουλου, σε μια συνέντευξη-ποταμό στην κόρη του, Κατερίνα.
Γεννήθηκε τη χρονιά της Μικρασιατικής Καταστροφής, σχεδόν έναν αιώνα πριν. Αθηναίος πάππου προς πάππον, έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Πλάκα, στην Αγία Αικατερίνη. Το Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Φωκιανός κι ο Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος, από την άλλη πλευρά του Ζαππείου θα γίνουν οι αγαπημένοι τόποι της παιδικής αλλά και, αργότερα, της εφηβικής του ηλικίας. Μέσα σε αυτούς, ο Χάρης Λυμπερόπουλος θα βάλει, κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, τις βάσεις για μια καριέρα πρωταθλητή.
Όπως συνέβη και με άλλους συναθλητές της γενιάς του, η Κατοχή και στη συνέχεια ο Εμφύλιος τον βρήκε «στην εποχή της μεγάλης ακμής», στερώντας του τη δυνατότητα για πρωταθλητισμό μετά το τέλος της πολεμικής δεκαετίας. Αυτό είναι και «το παράπονό του», εξομολογείται στην κόρη του Κατερίνα, η οποία πήρε την πρωτοβουλία να τον οδηγήσει, μέσα από σειρά συνεντεύξεων, στη σύνταξη της αυτοβιογραφίας του.
Η “κληρονομιά” του Χάρη ΛυμπερόπουλουΠρόκειται για συνεντεύξεις που ξεκίνησαν στο γύρισμα του αιώνα, αρχικά με στόχο τη διατήρηση της οικογενειακής μνήμης, και διενεργήθηκαν μέσα στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια. «Η προφορική αφήγηση των γεγονότων της ζωής μου σε έναν δικό μου άνθρωπο είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο τα βιώματά μου μπορούν να αποκτήσουν κάποιο ενδιαφέρον. Είναι η κληρονομιά που θέλω ν’ αφήσω στα παιδιά και στα εγγόνια μου, για να με θυμούνται…» λέει ο ίδιος.
Το αποτέλεσμά τους είναι ένα βιβλίο γραμμένο, στην πραγματικότητα, από τέσσερα χέρια, μέσα από το οποίο ζωντανεύει ο αιώνας που πέρασε και μαζί του η ιστορία του Τύπου και ιδιαίτερα η συγκρότηση της αθλητικής δημοσιογραφίας στο πλαίσιο των πολιτικών εφημερίδων.
Έχοντας εγκαταλείψει την ιδέα του πρωταθλητισμού, θα βρεθεί να εργάζεται τη δεκαετία του 1950 ως δημοσιογράφος στην, πρωτοποριακή για την εποχή της, εφημερίδα «Αθηναϊκή», καλύπτοντας το αθλητικό ρεπορτάζ, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1960 θα βρεθεί στην «Απογευματινή», επικεφαλής του αθλητικού τμήματος, που για πρώτη φορά δημιουργείται σε πολιτική εφημερίδα.
Μέσα από την προσωπική του κατάθεση ο Χάρης Λυμπερόπουλος αναφέρεται εκτενώς στα διεθνή αθλητικά γεγονότα που παρακολούθησε επαγγελματικά, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, στη γνωριμία του με ονόματα μυθικά, όπως ο Εμίλ Ζάτοπεκ, ο Τζέσσε Όουενς, ο αγωνιστής της ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης ή ο Τόμμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος, χρυσός και χάλκινος ολυμπιονίκης στο Μεξικό το 1968, αντίστοιχα, που συγκλόνισαν τον κόσμο με τη γαντοφορεμένη γροθιά που ύψωσαν κατά την ανάκρουση του αμερικανικού εθνικού ύμνου.
Φιλικός με όλους, αναγνωρίσιμη μορφή της κοσμικής Αθήνας, διευθύνων σύμβουλος στο Καζίνο της Πάρνηθας, πρόεδρος της Φιλίππου Ενώσεως, άνθρωπος που κινούνταν σε έναν ευρύ κοινωνικό κύκλο, ομολογεί με συγκρατημένη πικρία στο επιλογικό κεφάλαιο, που παίρνει έναν περισσότερο συναισθηματικό τόνο, πως δεν απέκτησε ποτέ κανέναν αληθινό φίλο.
Ο Χάρης Λυμπερόπουλος, όπως και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του, κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας έγραψε εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις, όμως ελάχιστες έχουν γραφεί για τους ίδιους τους δημοσιογράφους, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στην ιστορία της δημοσιογραφίας και ιδιαίτερα της αθλητικογραφίας.
Το βιβλίο της Κατερίνας Λυμπεροπούλου, χάρη και στα σπάνια φωτογραφικά τεκμήρια που το συνοδεύουν, συμβάλλει αναμφίβολα στην κάλυψη αυτού του κενού…
Το βιβλίο «Χάρης Λυμπερόπουλος: “Κοντά στον αιώνα”. Συνομιλώντας με τον πατέρα μου» παρουσιάζεται διαδικτυακά, μέσα από τις σελίδες του βιβλιοπωλείου Public (https://go.public.gr/skountis_live), την Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου, στις 18.45.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο αθλητικογράφος Βασίλης Σκουντής και οι κόρες του Χάρη Λυμπερόπουλου, Γκρέτα και Κατερίνα.
Κατερίνα Λυμπεροπούλου: “Χάρης Λυμπερόπουλος: «Κοντά στον αιώνα». Συνομιλώντας με τον πατέρα μου”
Εκδόσεις Πατάκη. Αθήνα, 2020
σελ. 334