Cinobo: Πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Κεν Λόουτς

Το BFI και η BBC Films σε συνεργασία με την Sixteen Films παρουσιάζουν το ντοκιμαντέρ «Η ζωή και οι ταινίες του Κεν Λόουτς» («Versus: The Life and Films of Ken Loach»), έναν αστείο, ενίοτε προκλητικό, και αποκαλυπτικό απολογισμό των 80 χρόνων ζωής και 50 χρόνων κινηματογραφικής πορείας του Κεν Λόουτς, ενός από τους πιο διάσημους και αμφιλεγόμενους σκηνοθέτες της Μεγάλης Βρετανίας, ο οποίος θα κάνει αποκλειστική πρεμιέρα, την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020, στο CINOBO.

Γεννημένος το 1936 στην Αγγλία, ο Κεν Λόουτς σπούδασε νομικά αλλά, από πολύ νωρίς, ασχολήθηκε με το θέατρο, για να περάσει γρήγορα στην τηλεόραση και από εκεί στον κινηματογράφο, που τον κέρδισε. Έντονα πολιτικοποιημένος στην Αριστερά, με δύο Χρυσούς Φοίνικες («Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι», «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ») και δύο βραβεία Καλύτερης Ταινίας από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου («Riff-Raff», «Γη και Ελευθερία») θεωρείται ορόσημο στο βρετανικό σινεμά του κοινωνικού ρεαλισμού. Ένας από τους πλέον μάχιμους δημιουργούς, στέκεται για πρώτη φορά μπροστά από την κάμερα για να κάνει μια αναδρομή στη ζωή και την καριέρα του.

Ταινίες του Κεν Λόουτς που θα βρείτε στο Cinobo: «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» («I, Daniel Blake»), «Το Μερίδιο των Αγγέλων» («The Angels’ Share»), «Jimmy’s Hall».

Κατά τη διάρκεια προετοιμασίας της κυκλοφορίας του «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», γυρίζεται και το ντοκιμαντέρ «Η Ζωή και οι Ταινίες του Κεν Λόουτς». Η σκηνοθέτιδα Λουίζ Όζμοντ παίρνει κάρτα ελευθέρας και πιάνει από την αρχή την καριέρα του Κεν Λόουτς, από την πρώτη του δουλειά ως κομπάρσος στις τηλεοπτικές επιθεωρήσεις του Kenneth Williams, και τις πρώτες σκηνοθετικές δουλειές που τον ανέδειξαν, όπως το «Kes» και το «Riff-Raff», μέχρι εκείνες τις στιγμές που τον δόξασαν στις Κάννες και τον εδραίωσαν ως έναν από τους επιδραστικότερους σκηνοθέτες του σήμερα, όπως τον «Άνεμο που Χορεύει το Κριθάρι» ή το «Μερίδιο των Αγγέλων».

Με συνεντεύξεις του ίδιου, στενών συνεργατών του, ηθοποιών, φίλων, αλλά και αντιπάλων, η Όζμοντ χτίζει το πορτραίτο ενός σημαντικού και παρ’ όλα αυτά, σεμνού δημιουργού. Όλα αυτά με αφορμή τη συμπλήρωση των 50 χρόνων καριέρας το 2016, όταν και κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ.

«Όταν μου πρότειναν να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για τον Κεν Λόουτς, το καλύτερο που θα μπορούσα και θα έπρεπε, ίσως, να έχω κάνει, θα ήταν να αρνηθώ. Είναι μια τεράστια φιγούρα του ευρωπαϊκού κινηματογραφικού τοπίου -το έργο του εδώ και μισό αιώνα στέκεται αγέρωχο και μιλάει μόνο του. Θα έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με έναν μύθο (αν και ο ίδιος σίγουρα θα δυσανασχετούσε με τον όρο) και αυτό από μόνο του, θα ήταν ριψοκίνδυνο.

Ωστόσο, αυτό είναι και το στοιχείο εκείνο που εξιτάρει έναν ντοκιμαντερίστα. Με ιντρίγκαραν πάντα οι «πιστοί», εκείνοι που μένουν προσηλωμένοι στο όραμά τους. Ήταν οι συγκυρίες; Ή μήπως οι άνθρωποι που συνάντησαν στην πορεία τους που τους δημιούργησαν αυτή τους την προσήλωση; Και τι σημαίνει να παραμένεις μέχρι και σήμερα ένας καθαρά πολιτικός σκηνοθέτης; Ότι θέλεις να αλλάξεις τη σκέψη των θεατών σου; Ή μήπως, όπως ισχυρίζεται και ο ίδιος ο Κεν, πως η πολιτική διατρέχει αναπόφευκτα κάθε πτυχή της ζωή μας και παραμένει ‘’η ουσία του δράματος και της σύγκρουσης’’;«

»Με ενδιέφερε επίσης να εξερευνήσω τι είναι αυτό που χρειάζεται κάποιος για να χτίσει μια τέτοια καριέρα που μετράει μισό αιώνα τώρα. Το πάθος και την αυτοπεποίθηση, την αποφασιστικότητα που απαιτείται για να καταφέρεις τόσα πολλά. Aν κρίνει κανείς από τη φήμη του σήμερα και τη σωρεία βραβείων, ειδικά από την Ευρώπη, ο δρόμος αυτός μπορεί να φανεί ευθύς και ξεκάθαρος. Στην πραγματικότητα όμως, οι συνεχείς ανατροπές είναι αυτές που προσδίδουν στην ιστορία του Κεν Λόουτς τόσο ενδιαφέρον.

Μαζί με τις μεγάλες επιτυχίες και τις συνεργασίες με ανθρώπους που τον βοήθησαν να αποκτήσει μια τόσο ξεχωριστή φωνή, υπάρχουν άλλες τόσες δυσκολίες, διαμάχες, αλλά και περίοδοι ξηρασίας όπου δεν έβρισκε κανέναν να χρηματοδοτήσει ή να προωθήσει τις ταινίες του.

Εκείνο ήταν και το σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε να εξερευνούμε την καριέρα του και, εν προκειμένω, τη ζωή του. Ευτυχώς, είχαμε την ελευθερία να μείνουμε πιστοί στην ιστορία που θέλαμε να πούμε. Ο Λόουτς, όμως, είναι ένας πολύ φιλήσυχος, αυτάρκης άνθρωπος που προφυλάσσει την ιδιωτικότητά του. Μερικές φορές ένιωθα ότι καταδίωκα κάποιο σπάνιο είδος υπό εξαφάνιση, παρόλο που, θεωρητικά, είχαμε «αποκλειστική πρόσβαση» στα πάντα.«

»Υπήρξαν σίγουρα στιγμές που ο Κεν αισθάνθηκε περίεργα στα γυρίσματα, γιατί ήταν κάτι που δεν είχε ξανακάνει. Παρ’ όλα αυτά ήταν ανοιχτός και γενναιόδωρος, περισσότερο από όσο περιμέναμε. Αυτές οι συνεδρίες μαζί του, ήταν τα θεμέλια της ταινίας.

Δεν θέλαμε η ταινία να είναι μια συλλογή κλιπ που ο καθένας θα  μπορούσε να βρει οπουδήποτε, αλλά μια ταινία προσβάσιμη, που θα μπορούσαν να απολαύσουν και εκείνοι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το έργο του Κεν Λόουτς. Θέλαμε να δουν την ταινία ως μια συναρπαστική ιστορία, που ακολουθεί το ταξίδι ενός δημιουργού στη ζωή μέσα από τα γεγονότα ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου πολιτικού τοπίου.

Εκείνο που μας έδωσε τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση ήταν οι εκπλήξεις: το απροσδόκητο χιούμορ και οι εκρηκτικές διαμάχες. Χαίρομαι που πήρα την πιο σωστή λάθος απόφαση, γιατί με έβαλε σε μια περιπέτεια που δεν θα άλλαζα με τίποτα».

• «Poor Cow» (1967)
• «Ken» (1969)
• «Fatherland» (1986)
• «Riff-Raff» (1991)
• «Life and Freedom» (1995)
• «Bread and Roses» (2000)
• «Sweet Sixteen» (2002)
• «The Wind That Shakes the Barley» (2006)
• «Looking for Eric» (2009)
• «I, Daniel Blake» (2016)