Ειρήνη Σκυλακάκη: Συνδέω τραγούδια με ανθρώπους και περιόδους της ζωής μου

Σε μέρες ακίνητες και σε αναμονή όπως αυτές, η μουσική κινείται. Έχει δύναμη και γοητεία. Με έναν τρόπο ξεχωριστό, επικοινωνεί. Και αυτό πετυχαίνουν τα καινούργια τραγούδια της Ειρήνης Σκυλακάκη, μέσα από το άλμπουμ της Souvenir. Από τις πιο όμορφες, ενδιαφέρουσες -και με πολλές ιδέες να εξελίσσονται εντός- παραγωγές των παράξενων ημερών μας.

Ανάμεσα στο Λονδίνο και την Αθήνα γράφει τις μουσικές και τα τραγούδια της, ηχογραφεί, «φορτώνει» εμπνεύσεις. Και κάπως έτσι απαντάει η Ειρήνη στους καιρούς, συναντώντας και συστήνοντάς μας τον καινούργιο της μουσικό εαυτό. Το άλμπουμ της, στην καρδιά- και με τον τρόπο του, κόντρα στο βαρύ πνεύμα της εποχής.

«…Παρόλα αυτά, δεν θα άλλαζα την ημερομηνία κυκλοφορίας γιατί για εμένα είναι πολύ σημαντικό να ταυτίζομαι με τον ήχο και τη μουσική που μοιράζομαι τη στιγμή που τη μοιράζομαι. Αν έβγαζα τώρα τον πρώτο μου δίσκο, θα ήταν κάτι τελείως ξένος από αυτό που νιώθω πως είμαι σήμερα μουσικά. Επίσης, όταν μοιράζεσαι έναν δίσκο, φεύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου και για εμένα ξεκινάει κάθε φορά μια νέα δημιουργική περίοδος για την οποία νιώθω πάλι έτοιμη», λέει η Ειρήνη.

Και από την άλλη, πού να το φανταστεί κανείς; Μας είχαν προειδοποιήσει τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά και πάλι… Θυμάστε τότε που πηγαίναμε στις συναυλίες;

«Δεν φανταζόμουν πως θα κυκλοφορούσε το άλμπουμ μου σε μία τέτοια στιγμή. Είναι σίγουρα περίεργο και πρωτοφανές… Όταν παρουσιάζεις έναν δίσκο που δουλεύεις για χρόνια, είναι σα να μοιράζεσαι ένα κομμάτι του εαυτού σου και η συναυλιακή διάσταση – το να τραγουδάς και να κοιτάς τους ανθρώπους γύρω σου – είναι συνήθως το δώρο που σου επιστρέφεται μέσα από αυτή τη διαδικασία»

Αντλεί από την παράδοση των τραγουδοποιών, έτσι όπως και αυτή εξελίσσεται και ποτίζει την σύγχρονη παραγωγή και πατάει γερά στο τώρα. Οι μελωδίες της νέας εποχής (This is The Kit, Laura Veirs, Nadine Shah , Fenne Lily…) που «βλέπουν» ανοιχτούς ορίζοντες, ενώ τα διαχωριστικά των ειδών παίζουν όλο και λιγότερο (σχεδόν καθόλου) ρόλο.

Σε αυτόν τον δίσκο αρχίζει ό ήχος μου να γίνεται λίγο πιο ‘experimental’. Η φωνή έχει διαφορετική θέση στα περισσότερα τραγούδια, είναι πιο μπροστά και πιο εκτεθειμένη.

Πιστεύω πως έφερε τη “μαγεία” που μου λείπει από το Λονδίνο αυτές τις μέρες. Με τον Andres γνωριστήκαμε τυχαία στο Λονδίνο αλλά αμέσως μας ένωσε η αγάπη μας για τη μουσική. Μέσα σε λίγες μέρες από τη γνωριμία μας, βρέθηκα στο στούντιο του Phil Manzanera (Roxy Music), στο οποίο ο Αndres εργαζόταν εκείνη την εποχή και αρχίσαμε να ηχογραφούμε κάποια ντέμο χωρίς να έχουμε συγκεκριμένο πλάνο. Περάσαμε φανταστικά και ένιωσα μια απίστευτη μουσική απελευθέρωση στο στούντιο με τον Andres – πλέον είναι ένας καλός μου φίλος εκτός από πολύτιμος συνεργάτης.

Τραγούδια που διαφέρουν μεταξύ τους, ένα παιχνίδι με τους ήχους και τα στιλ. Άλλωστε ο κόσμος ψάχνει όλο και πιο πολύ την έκπληξη στα ακούσματά του. Στο Souvenir το ομώνυμο του άλμπουμ συναντάμε τον Jay-Jay Johanson μαζί με την Ειρήνη.

Δεν είμαι πολύ των σουβενίρ! Πιο πολύ μου αρέσει να συνδέω τραγούδια με ανθρώπους και περιόδους της ζωής μου. Ίσως υποσυνείδητα για αυτό να ονόμασα το άλμπουμ μου ’Souvenir’. Θα είναι πολύ ωραίο αν κάποτε συνδέουν άλλοι άνθρωποι στιγμές τους με τραγούδια από αυτόν τον δίσκο.

Τον καιρό – ΟΧΙ! Νοσταλγώ τους φίλους μου και την αίσθηση ότι τα πάντα είναι δυνατά, που ένιωθα περπατώντας στα δρομάκια του.

Δυσκολεύομαι αρκετά τις τελευταίες μέρες όπως φαντάζομαι πολύς κόσμος. Από την άλλη απολαμβάνω την πτώση των ρυθμών και συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα έτρεχε η ζωή προ/covid. Έχω την ευκαιρία να μπω πιο βαθιά μέσα στη μουσική, χωρίς το άγχος προθεσμιών. Από αυτή την άποψη, το lockdown έχει μια θετική λειτουργία στη ζωή μου.

Είναι απίστευτο το χτύπημα του Covid για τον καλλιτεχνικό κόσμο, παρότι, καλώς ή κακώς, είμαστε απολύτως εξοικειωμένοι με αυτήν την αβεβαιότητα. Είναι θεμελιώδες κομμάτι του επαγγέλματός μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν χρειαζόμαστε στήριξη. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία εντοπισμού των καλλιτεχνών στις μέρες μας, γιατί κινούμαστε σε μία άτυπη αγορά με πολλές δυσκολίες και σε αυτή προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Πιστεύω πως στο μέλλον χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές στον καλλιτεχνικό χώρο και εύχομαι η περίοδος Covid να ήταν η αφορμή να βγουν όλα αυτά τα ζητήματα στην επιφάνεια με τέτοιο τρόπο που να μην υπάρχει επιστροφή.

Δεν είμαι πολύ των σουβενίρ! Πιο πολύ μου αρέσει να συνδέω τραγούδια με ανθρώπους και περιόδους της ζωής μου. Ίσως υποσυνείδητα για αυτό να ονόμασα το άλμπουμ μου ’Souvenir’.

Δεν έχω καταλάβει ακόμα τί είναι το tik tok. Μάλλον υπάρχει generation gap»!

Το καινούργιο άλμπουμ με τίτλο ‘Covers’ της Marika Hackman παίζει ασταμάτητα στο Spotify μου, το Song for Our Daughter της Laura Marling και το EP ‘Chewing Cotton Wool’ της Japanese House.

Ακολουθώ στο spotify και στο instagram τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες και ενημερώνομαι για τις νέες τους κυκλοφορίες. Έχω κάποιους φίλους που μοιράζονται την πόρωσή μου για τη μουσική και pre-covid βρισκόμασταν και κάναμε βραδιές μουσικής, στις οποίες ο καθένας διάλεγε τα αγαπημένα του τραγούδια και τα ακούγαμε όλοι μαζί. Ωραίες εποχές…

Οι ταινίες που έχω ευχαριστηθεί πιο πολύ στοlockdown είναι το King με τον Timothee Chalamet και το Stalker του Tarkovsky. Διαβάζω σταθερά αποσπάσματα από τον Καθρέφτη και το Μαχαίρι του Χατζιδάκι.