Πέντε μουσικοί παραγωγοί ξεχωρίζουν πέντε άλμπουμ για το 2020

Junior Sp, DJ, Παραγωγός

Κατ’ αρχάς να εκφράσω την αληθινή χαρά μου, που τα 3 από τα 5 αγαπημένα μου albums για το 2020 προέρχονται από τη χώρα μας. Είναι κάμποσα χρόνια που φωνάζω ότι η ανεξάρτητη ελληνική μουσική σκηνή δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτές του εξωτερικού, παρά μόνο τους όγκους. Με random σειρά λοιπόν:

Θες να ακούσεις πώς βλέπει ένας 24χρονος την κοινωνία μας σήμερα; Εδώ είσαι. Οργισμένοι στίχοι, αλλά και μυαλωμένοι, πάνω σε μεστές παραγωγές. Και 2 συμμετοχές κόσμημα, μία από τον Ταφ Λάθος και μία από τον Ζωγράφο, σαν σφραγίδες πιστοποίησης ποιότητας. Album Ελληνικού Hip Hop στο οποίο συνεργάστηκαν οι νέοι και ταλαντούχοι μεταξύ τους αλλά και με πιο παλιούς. Η πένα του Κωνσταντίνου (Ραμμένος Άσσος), σε beats των Sumo και Wise, με την ηχητική επιμέλεια του Sativa. Κυκλοφόρησε από την Bashment Records. Όλα σωστά συστατικά δηλαδή. Τσεκάρεις, άχαστο.

Από αυτά που ακούς και λες: Ναι ρε φίλε! Ναι μωρή μπαντάρα, αυτό είναι! Και φαντάσου ότι μιλάμε για μπάντα που της δίνω άπειρο Respect, αλλά δεν υπήρξε ποτέ η αγαπημένη μου. Όμως είναι μπάντα που δε φοβάται, μπάντα που δεν την νοιάζει. Και τι να την νοιάζει δηλαδή, όταν βγάζει το album εν μέσω παγκόσμιας καταστροφής; Μουσική κάνουν τα παλικάρια, και φαίνεται. Και το Ohms πήγε εκεί ψηλά, μαζί με τα White Pony και Around The Fur για τα δικά μου αυτιά.

Ναι, καλησπέρα… ο El-P είμαι. ΟΚ, κατάλαβα, κλείσε. Όμορφα και συνοπτικά.
Κυρίες και Κύριοι, το Hip Hop στην καλύτερη εκδοχή του. Ξανά και Ξανά. Μετά το RTJ3, και μετά το RTJ2, και μετά το RTJ1. Κλείδωσαν τα παιδιά, πώς το λένε. Το βρήκαν και δεν το έχασαν ποτέ. Δεν ξέρω πώς γίνεται. Απλά γίνεται. Και Fresh – Και Old School, Και παραγωγάρες – Και στιχάρες. Και συμμετοχές από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Zack De La Rocha, Josh Homme, Pharrell, DJ Premier. Έγινε, κλείσε, όπως είπα και στην αρχή.

Ξαναβάζεις τα Martens αρβυλάκια σου, βερμούδα, T-Shirt και καρό ξεκούμπωτο πουκάμισο. Τηλεμεταφέρεσαι στο Seattle ή στην Palm Desert, στρογγυλοκάθεσαι με μια 6άδα μπίρες και το ρουφάς όλο. Μπράβο ρε μαλάκες, τι να πω. Γερή κλωτσιά σ’ αυτούς που λέγανε τις γνωστές π*πες “δεν θα γίνουμε ποτέ σαν το εξωτερικό”. Μπέσα: Βάλτο σε κάποιον που ακούει κιθάρες, να το ακούσει χωρίς να ξέρει τι είναι. Όποιος σου πει ότι είναι ελληνική μπάντα, τον κερνάω το εμβόλιο. Απολαυστικό, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Απλά, το καλύτερο ελληνικό Metal Album της χρονιάς και θα τολμήσω να πω κι ένα από τα καλύτερα γενικά στο χώρο του Metal για το 2020. Οι Furor εδώ, έδωσαν πόνο, ψυχούλα και άπειρη δουλειά. Και φάνηκε. Πρόσθεσε και Μίξη – Mastering από το Κο Dean Hadjichristou παρακαλώ (Ναι, αυτόν που κάνει και τους Parkway Drive) και θα καταλάβεις ότι μιλάμε για ένα Αρτι-ότα-το αποτέλεσμα. Το Peak μίας μπάντας που τα σπάει εδώ και μια 20ετία. Μετά από 3 album, το 4ο, το LOVE δηλαδή, είναι αναμφίβολα η καλύτερή τους δουλειά μέχρι σήμερα. Σπάστο.

Πώς το λένε “στα ξένα”; “What A Time To Be Alive!”
Η Μεγαλύτερη Metal μπάντα του πλανήτη, αποφάσισε να επαναλάβει τον θρίαμβο του S&M και το αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Πανδαισία! όλα στη σωστή αναλογία, με ασύλληπτη ενορχήστρωση και διαστημική ποιότητα στον ήχο. Σεμινάριο. Ναι, ξέρω : Είναι εμπορικοί, είναι εκατομμυριούχοι, ο Ulrich είναι άμπαλος, δεν έχουν τι άλλο να κάνουν, μπλα, μπλα, μπλα.
Μάγκες, βλέπουμε και ακούμε το αντίστοιχο του Michael Jordan, του Maradona, του Bruce Lee. Οι μπαρμπάδες (όλων τους) συνεχίσουν να γράφουν ιστορία και το γλεντάνε κιόλας.
What A Time To Be Alive!