Ντέιβιντ Λιντς: Οι εικαστικές επιρροές στο αισθητικό σύμπαν του διάσημου σκηνοθέτη
O Ντέιβιντ Λιντς γίνεται σήμερα 75 και εμείς το γιορτάζουμε αναλύοντας τις επιρροές της αισθητικής του μέσα από την τέχνη της ζωγραφικής.
Ο Ντέιβιντ Λιντς γίνεται σήμερα 75 με ενεργά 44 χρόνια στην κινηματογραφική βιομηχανία, αλλά εμείς εξακολουθούμε να μη καταλαβαίνουμε τις ταινίες του. Δεν πρόκειται φυσικά για εύπεπτες ταινίες με μια απλή χολιγουντιανή αφήγηση. Ο Λιντς θεωρείται ένας σουρεαλιστής auteur που έχει δημιουργήσει το δικό του μοναδικό σύμπαν.
Γι’ αυτό, άλλωστε, το 2018 προστέθηκε στο αγγλικό λεξικό η νέα λέξη “Lynchian” για να περιγράψει κάτι που θυμίζει την αισθητική του διάσημου σκηνοθέτη. Το να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τις ταινίες του, δεν είναι εύκολη υπόθεση και πιθανώς να μην οδηγήσει και πουθενά. Κι αυτό γιατί η πολυπλοκότητά τους, έχει δημιουργήσει πολλές διαφορετικές ερμηνείες από το κοινό, με άλλες να επικρατούν λιγότερο και άλλες περισσότερο. Ο ίδιος ο Λιντς από την άλλη, αρνείται να δώσει ερμηνείες στις ταινίες του.
Παρά την δυσφορία που προκαλούν, η ιδιαιτερότητά τους και η αισθητική τους, τις έχει κάνει ανάρπαστες. Ας δούμε, λοιπόν, τις βασικές επιρροές που βρίσκονται πίσω από την αισθητική των ταινιών του.
Βασικός άξονας στις ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς είναι το υπερρεαλιστικό στοιχείο. Μπλέκει πολύ συχνά το όνειρο με την πραγματικότητα συγχέοντάς τα τόσο που ο θεατής να μη μπορεί να ξεχωρίσει αν ένα γεγονός συμβαίνει στ’ αλήθεια ή είναι προϊόν φαντασίας.
Ακόμη, υιοθετεί το στοιχείο του μυστηρίου και της απειλής μέσα από τις εικόνες που δημιουργεί και χρησιμοποιεί γκροτέσκ χαρακτήρες για να ενισχύσει αυτά τα συναισθήματα. Η βία είναι ένα ακόμη στοιχείο που δεν λείπει, αλλά πολλές φορές εισάγεται με έναν σαδιστικό και βασανιστικό τρόπο.
Η επιρροή από την ζωγραφικήH τέχνη της ζωγραφικής επηρεάζει πολύ τον Λιντς στην κινηματογραφική του απεικόνιση, κάτι το οποίο μπορεί να μην είναι απαραίτητα εμφανές. Κύρια επιρροή αποτελεί η μπαρόκ περίοδος, αλλά και μεμονωμένοι ζωγράφοι από άλλες περιόδους όπως ο Έντουαρντ Χόπερ, o Φράνσις Μπέικον και ο Ρενέ Μαγκρίτ.