Ο Πάνος Καμπύλης και ο Γιώργος Παπασταθόπουλος μάς συστήνουν έναν «γενναίο, καινούριο κόσμο»

Η πρώτη ατομική έκθεση των δυο νέων καλλιτεχνών, του Γιώργου Παπασταθόπουλου και του Πάνου Καμπύλη, έρχεται στην καλύτερη χρονική συγκυρία, καθώς από τον τίτλο μέχρι και τη θεματική της δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρη. Με τη «βιτριολική ειρωνεία» τους, όπως αναφέρει και η επιμελήτρια της έκθεσης Χριστίνα Σωτηροπούλου, οι δύο δημιουργοί κάνουν μία απόπειρα να απεικονίσουν τον σύγχρονο άνθρωπο στην πραγματική του διάσταση, όπως ο ίδιος βιώνει την καθημερινότητα σε αδιέξοδο, την αλλοτρίωση και την απώλεια της ταυτότητάς του σήμερα.

Ο Πάνος, μάλιστα, προσωπικά, δεν μου είναι καθόλου άγνωστος καθώς λίγα χρόνια νωρίτερα η αγάπη του για την τέχνη τον έφερε στα γραφεία του Monopoli.gr, όπου δουλέψαμε για ένα διάστημα μαζί. Φτάνοντας στο σήμερα, χάρηκα ιδιαίτερα όταν έμαθα ότι ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει την πρώτη του έκθεση, καθότι το πάθος του για τη ζωγραφική μού ήταν ήδη γνωστό. Μάλιστα, όταν έμαθα ότι στην έκθεση θα είναι μαζί με έναν εξίσου δημιουργικό νέο καλλιτέχνη, τον Γιώργο, δεν μπορούσα να μην επικοινωνήσω μαζί τους για να μάθω περισσότερα για το νέο τους εγχείρημα.

Μεταξύ άλλων, μιλήσαμε για τη στιγμή που συνειδητοποίησαν την καλλιτεχνική τους κλίση, για τον ρόλο της τέχνης σε καιρούς δυστοπικούς, όπως είναι η περίοδος της πανδημίας, καθώς και για το πόσο δύσκολο είναι να ξεκινάς τα πρώτα σου βήματα σε μια τέτοια εποχή, χωρίς μεγάλη – ή και καθόλου – στήριξη.

Π.Κ: Γενικά ξεκίνησα να ζωγραφίζω από μικρή ηλικία αλλά περισσότερο σαν χόμπι και για να περνάω την ώρα μου. Δεν ήξερα βέβαια ότι ήθελα να ασχοληθώ κανονικά απλά μου άρεσε να σχεδιάζω και να ζωγραφίζω όπου μπορούσα.

Γ.Π: Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου μπορώ να πω ότι ζωγράφιζα, έστω και δειλά, αντιγράφοντας χαρακτήρες από τα comics που διάβαζα. Με τον καιρό, άρχισα να δημιουργώ δικούς μου χαρακτήρες και να ασχολούμαι όλο και περισσότερο με τη ζωγραφική.

Π.Κ: Πάντα μου άρεσε να ζωγραφίζω. Είχα αποφασίσει ότι ήθελα να σπουδάσω με αντικείμενο την τέχνη και το σχέδιο αλλά δεν ήξερα τι ακριβώς. Οπότε στην αρχή γράφτηκα σε τμήμα κόμικ και στην συνέχεια άλλαξα κατεύθυνση προς το τμήμα Fine Arts & New Media και τη ζωγραφική, χάρη στη βοήθεια του καθηγητή μου Αχιλλέα Πιστώνη. Εκεί κατάλαβα ότι αυτό ήταν που ήθελα να κάνω, παρά τις σπουδές μου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Γ.Π: Το κομμάτι της τέχνης δεν είχε φύγει ποτέ από τη ζωή μου. Η ολική στροφή προς αυτήν έγινε όταν αποφοίτησα από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο και ήξερα πως δεν ήθελα να ασχοληθώ με τα οικονομικά. Ήταν και λίγο εσωτερική επανάσταση. Ωραία, διάβασα για τις πανελλήνιες, τελείωσα μια «καλή» σχολή, ευχαρίστησα τον περίγυρό μου, ας κάνω τώρα αυτό που πραγματικά θέλω. Γράφτηκα λοιπόν σε ένα τμήμα για Comics, καθώς με αυτά ασχολούμουν τόσο καιρό, μέχρι που γνώρισα  τον καθηγητή μου Αχιλλέα Πιστώνη, ο οποίος συνέβαλε στο να συνειδητοποιήσω πως αυτό που ήθελα πραγματικά να σπουδάσω ήταν Fine Arts.

Lockdown, Γιώργος Παπασταθόπουλος. Λάδι σε καμβά, 2020

Π.Κ: Δεν ξέρω αν μπορώ να το ορίσω ως κάτι ξεχωριστό. Το βλέπω ως κομμάτι του εαυτού μου. Ως κάτι που θέλω να κάνω με τον έναν η τον άλλον τρόπο. Είναι πάθος.

Γ.Π: Πλέον είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι μου. Είναι τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Για αυτόν τον λόγο δεν μπορώ να πω πως υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα όταν πιάνω τα πινέλα, αντιθέτως, μεταφέρεται ό,τι νιώθω εκείνη τη στιγμή.

Π.Κ: Είναι πολλοί αυτοί που μου έρχονται στο μυαλό και θα μπορούσα να πω. Αλλά αγαπημένοι μου από κλασικούς είναι ο Ρέμπραντ, ο Γκόγια, ο Βαν Γκογκ και από πιο σύγχρονους ο Λούσιαν Φρόιντ, η Τζένι Σάβιλ, o Οντ Νέρντρουμ, και ο Ρούπρεχτ φον Κάουφμαν. Εντάξει δεν μπορώ να μην αναφέρω επίσης τους καθηγητές μας Αχιλλέα Πιστώνη και Δημήτρη Αγγελόπουλο.

Γ.Π: Πάρα πολλοί καλλιτέχνες. Αναφορικά, ο Jean-Michel Basquiat, ο Lucian Freud, ο Paul Fenniak, η Jenny Saville και οι πιο σύγχρονοι Sainer και Aryz αποτελούν μια τεράστια πηγή έμπνευσης. Φυσικά από αυτήν δεν μπορούν να απουσιάζουν οι καθηγητές μου Αχιλλέας Πιστώνης και Δημήτρης Αγγελόπουλος.

Η Πρόποση. Πάνος Καμπύλης. Λάδι σε καμβά, 2020

Π.Κ: Η ζωγραφική που έχουμε νομίζω ως αφετηρία και οι δυο είναι ανθρωποκεντρική με εξπρεσιονιστικά στοιχεία. Τώρα από εκεί και πέρα όσον αφορά σε εμένα, κινούμαι σε πιο γκρι τόνους στην παλέτα μου ζωγραφίζοντας σκηνές ανθρώπων του «περιθωρίου» αν μπορώ να το πω έτσι, σε καταστάσεις που ταιριάζουν στο δικό μου αισθητικό κριτήριο, βάσει εμπειριών και ερεθισμάτων. Νομίζω προσπαθώ να περιγράψω την ανθρώπινη μορφή όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου, θέτοντας ως βάση τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν και τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός μου και μέσα από αυτό να περιγράψω τον κόσμο μέσα απ’ τη δική μου οπτική.

Γ.Π: Κατά βάση, όπως είπε και ο Πάνος, κάνουμε ανθρωποκεντρική ζωγραφική με εξπρεσιονιστικά στοιχεία. Προσωπικά, συνδυάζοντας τις περισσότερες φορές την ακαδημαϊκή ζωγραφική με στοιχεία της pop και της street art, προσπαθώ να περιγράψω εικόνες της «όχι-ωραιοποιημένης» καθημερινότητας και σίγουρα της μη «κανονικότητας». Αντλώντας ερεθίσματα από τη ζωή, τον κινηματογράφο και τη μουσική, χρησιμοποιώ άτομα του περίγυρού μου, θέλοντας να κατασκευάσω εικόνες που επικοινωνούν στον θεατή τα συναισθήματα και τα μηνύματα που έχω στο μυαλό μου στην όλη διάρκεια της δημιουργίας.

Π.Κ: Ναι, προφανώς έχει επηρεαστεί γιατί έχουν επηρεαστεί και οι ζωές μας. Αρχικά δεν λαμβάνω τουλάχιστον εγώ τόσα εξωτερικά ερεθίσματα αφού δεν γίνεται να βγαίνουμε όποτε και όπως θέλουμε. Από εκεί και πέρα προσπαθώ να ζωγραφίζω όσο περισσότερο μπορώ στο εργαστήριο μου.

Γ.Π: Σίγουρα την έχει επηρεάσει. Παρ’ όλ’ αυτά, μπορώ να πω πως εν μέσω lockdown βίωσα την πιο παραγωγική μου περίοδο, καθώς η μόνη μου έξοδος ήταν να πάω στο εργαστήριό μου. Θεωρώ πως πάντα η τέχνη αποτελεί μια διέξοδο σε δύσκολους καιρούς, και αυτή η περίπτωση δεν είναι η εξαίρεση.

Π.Κ: Κυρίως μέσω social media μπορούμε να προωθήσουμε τη δουλεία μας αυτήν την περίοδο. Αυτή την στιγμή αλλά και γενικότερα ο σύγχρονος άνθρωπος κάνει τα πάντα μέσω ίντερνετ και social media, οπότε και η τέχνη προωθείται πλέον σε έναν μεγάλο βαθμό μέσω αυτών (Instagram, ιντερνετικές gallery, ιντερνετικές εκθέσεις, live παρουσιάσεις). Βέβαια είναι διαφορετική η επαφή που έχεις με ένα έργο από κοντά και αλλιώς από μια οθόνη.

Γ.Π: Κατά κύριο λόγο προσπαθούμε να προωθούμε τη δουλειά μας μέσω των social media. Η φυσική παρουσία μπροστά από ένα έργο τέχνης δεν συγκρίνεται με αυτήν μπροστά από μια οθόνη, όμως μέσω των social media μας, έστω και με αυτόν τον τρόπο, μάς δίνεται η ευκαιρία τόσο να δείξουμε τα δικά μας έργα, όσο και να δούμε έργα άλλων καλλιτεχνών. Νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο η τέχνη γίνεται πιο προσιτή καθώς βλέπει –ίσως αναγκαστικά, και ένα κοινό το οποίο δεν θα πήγαινε σε μια gallery ή ένα μουσείο.

Π.Κ: Όχι πολύ είναι η αλήθεια. Από το να αποφασίσεις να ασχοληθείς με όποια τέχνη, μέχρι να καταλήξεις να το κάνεις, και αργότερα να στηρίξεις την επιλογή σου και να ζήσεις από αυτό. Δεν νομίζω πως υπάρχουν και οι κατάλληλες υποδομές και βοήθεια γενικά για να τα βγάλει πέρα ένας άνθρωπος που ασχολείται με την τέχνη.

Γ.Π: Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολα. Δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο πλάνο και διάθεση ώστε να δοθεί πάτημα στους νέους καλλιτέχνες. Η όλη προσπάθεια ανάδειξης του νέου καλλιτέχνη αποτελεί έναν συνεχή προσωπικό αγώνα.

Π.Κ: Η έκθεση είναι το αποτέλεσμα μιας από ιδέας που είχαμε με τον Γιώργο, τελειώνοντας τη σχολή το καλοκαίρι. Έτσι ήρθαμε σε επαφή με την κα Χριστίνα Σωτηροπούλου, η οποία δέχτηκε να επιμεληθεί το κείμενο και την έκθεση μας. Παράλληλα ξεκινήσαμε την αναζήτηση χώρου που θα φιλοξενούσε την έκθεση καταλήγοντας στην gallery ArteVisione. Οι συνθήκες προφανώς δεν είναι οι ιδανικές λόγω της πανδημίας, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα πάει καλά και η έκθεση θα διεξαχθεί κανονικά. Όσον αφορά στους επισκέπτες θέλουμε να έρθουν να περάσουν καλά βλέποντας τα έργα και να πάρουν μία μικρή γεύση από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τις καταστάσεις γύρω μας.

Γ.Π: Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κοινής πορείας που έχουμε με τον Πάνο. Θέλαμε, τελειώνοντας τη σχολή, να κάνουμε μια συνέκθεση, δείχνοντας για πρώτη φορά από κοινού τη δουλειά μας. Βέβαια τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την επιμέλεια από την κα Σωτηροπούλου, την gallery καθώς και τους καθηγητές μας για όλη τη βοήθεια και τη στήριξη τους. Ελπίζουμε όλο αυτό το εγχείρημά μας να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα και να το στηρίξει ο κόσμος παρά τη δυσκολία της κατάστασης. Όσο για τους επισκέπτες της έκθεσης θα θέλαμε πάνω απ’ όλα να ευχαριστηθούν την εμπειρία. Ιδανικά, θα θέλαμε να δουν τον κόσμο που δημιουργούμε στα έργα μας από το δικό μας πρίσμα και φεύγοντας να τους έχει αποτυπωθεί κάποια σκέψη ή κάποιο συναίσθημα.

Π.Κ: Για τη νέα χρονιά, να ξεμπερδεύουμε με τον ιό όσο πιο αποτελεσματικά και γρήγορα γίνεται. Να πάει καλά η έκθεση και να τη χαρεί και ο κόσμος που θα έρθει. Τώρα σχετικά με το μέλλον δεν μπορώ να πω ότι έχω σκεφτεί που θέλω να φτάσω. Προσπαθώ να δουλεύω όσο το δυνατόν περισσότερο και θα δούμε πως θα εξελιχθεί.

Γ.Π: Αρχικά καλή λευτεριά και να βγούμε από αυτήν την κατάσταση σύντομα και υγιείς. Σαν καλλιτέχνης τώρα, δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ και ελπίζω στο καλύτερο.