Λυρική Σκηνή: Το 2021 έρχεται, η πανδημία δεν φεύγει…

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

7, 8, 10, 11 Ιουλίου 2021 / Ώρα έναρξης 19.30 (Κυριακή 18.30)

Σύνθεση Μάρκο Νικοντίεβιτς, Μαρίνα Αμπράμοβιτς

Με μουσική του Μάρκο Νικοντίεβιτς και σκηνές από όπερες των Μπιζέ, Ντονιτσέττι, Πουτσίνι και Βέρντι
Σκηνοθεσία – Σκηνικό Μαρίνα Αμπράμοβιτς
Συνσκηνοθέτιδα Λένσυ Πάιζινγκερ
Μουσική διεύθυνση Γιοέλ Γκαμζού
Βίντεο Ναμπίλ Ελντερκίν / Σενάριο Πέττερ Σκάβλαν, Μαρίνα Αμπράμοβιτς
Οπτικά εφέ Μάρκο Μπραμπίλλα / Κοστούμια Ρικκάρντο Τίσι
Φωτισμοί Ουρς Σαίνεμπαουμ / Δραματουργία Μπένεντικτ Στάμπφλι
Ερμηνεία Μαρίνα Αμπράμοβιτς / Ηθοποιός Ουίλλεμ Νταφόε
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία της ΕΛΣ και Μονωδούς

Το νέο φιλόδοξο οπερατικό πρότζεκτ της ιέρειας της performance art Μαρίνας Αμπράμοβιτς για την απόλυτη ντίβα Μαρία Κάλλας αποτελεί μια διεθνή συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την Κρατική Όπερα της Βαυαρίας (Μόναχο) και τη Γερμανική Όπερα του Βερολίνου.

Vissi d’arte – μια ζωή αφιερωμένη στην τέχνη. Λίγο πριν η διάσημη τραγουδίστρια Φλόρια Τόσκα μπήξει το μαχαίρι της στο στήθος του κυνικού Σκάρπια, τραγουδά τη ζωή της με μελαγχολική αναπόληση. Αν και η άρια σηματοδοτεί την ηρεμία πριν από την καταιγίδα, ο φόνος του αντιπάλου της, το σημείο αυτό καμπής στην όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι, σημαδεύει επίσης και τη μοίρα της Τόσκας. Η Μαρία Κάλλας, η απόλυτη πριμαντόνα του 20ού αιώνα, τραγούδησε την άρια αυτή πολλές φορές. Καθώς η συνταρακτική ζωή της Κάλλας πάντα γοήτευε τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, η σπουδαία εικαστικός και περφόρμερ αποφάσισε να δημιουργήσει το οπερατικό πρότζεκτ Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας, στο οποίο επτά θάνατοι αναβιώνουν υποδειγματικά επί σκηνής βασισμένοι στις κορυφαίες μουσικές και σκηνικές στιγμές που διαμόρφωσαν τις αντίστοιχες όπερες – όλες τους άριες που ήταν απείρως σημαντικές για τη Μαρία Κάλλας.

Σε επτά μικρού μήκους ταινίες και μαζί με τον Ουίλλεμ Νταφόε, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς θα πεθάνει επτά φορές, και στο τέλος της παράστασης, με τον αληθινό θάνατο της Μαρίας Κάλλας στο Παρίσι το 1977, θα βρεθεί στη σκηνή παίζοντας τον εαυτό της.

Εκτός από τις πασίγνωστες άριες από τον 19ο και τον 20ό αιώνα, ο Σέρβος συνθέτης Μάρκο Νικοντίεβιτς συνθέτει πρωτότυπη μουσική, αναδεικνύοντας μέσα από αυτήν το πώς η άνευ όρων αγάπη της Κάλλας για την τέχνη της δεν της επέτρεψε ποτέ τον διαχωρισμό μεταξύ του προσώπου που ήταν επί σκηνής και του προσώπου που ήταν στην πραγματική της ζωή. Η Αμπράμοβιτς σημειώνει: «Για πάνω από 25 χρόνια ήθελα να δημιουργήσω ένα έργο αφιερωμένο στη ζωή και την τέχνη της Μαρίας Κάλλας. Πάντα με γοήτευε η προσωπικότητά της, η ζωή της, ακόμα και ο θάνατός της. Όπως πολλές από τις ηρωίδες της όπερας που δημιούργησε επί σκηνής, έτσι και η ίδια πέθανε από αγάπη. Πέθανε από μια ραγισμένη καρδιά».

28, 29, 30, 31 Ιουλίου 2021

Ώρα έναρξης 21.00

Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Μουσική διεύθυνση Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι
Σκηνοθεσία – Σκηνικά – Κοστούμια Ούγκο ντε Άνα
Αναβίωση σκηνοθεσίας Κατερίνα Πετσατώδη / Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος / Διεύθυνση παιδικής χορωδίας Κωνσταντίνα Πιτσιάκου
Στους βασικούς ρόλους οι Κριστίνε Οπολάις, Μαρσέλο Άλβαρες, Δημήτρης Πλατανιάς, Τσέλια Κοστέα, Ραμόν Βάργκας, Τζωρτζ Πετεάν κ.ά.
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία, Μονωδούς και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής

Η Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι, μια από τις δημοφιλέστερες όπερες όλων των εποχών, θα παρουσιαστεί από την ΕΛΣ στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Η Φλόρια Τόσκα, μια ντίβα της όπερας, είναι μια γυναίκα παράφορα ερωτευμένη, που ζηλεύει παθολογικά τον σύντροφό της. Ο βαρόνος Σκάρπια, ένας σκοτεινός άνδρας με απόλυτη εξουσία, ηδονίζεται από τον πόνο των θυμάτων του. Ανάμεσα στους δύο βρίσκεται ο εραστής και αγνός πατριώτης Μάριο Καβαραντόσσι, ο οποίος οδηγείται στον θάνατο, όχι για τις ιδέες του, αλλά επειδή κατέχει την Τόσκα, την οποία ποθεί ο Σκάρπια. Η μηχανή είναι καλά στημένη: απ’ τις παγίδες του Σκάρπια δεν θα ξεφύγει κανείς.

Σε αυτό το οπερατικό θρίλερ, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 1900 στη Ρώμη, τα παράφορα πάθη υπογραμμίζονται από την υποβλητική μουσική του Πουτσίνι. Στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1942 από την ΕΛΣ, με τη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο.

Φωτογραφία: Βασίλης Μακρής

Η αφηγηματική πλοκή της Τόσκας συμπεριλαμβάνει μια σειρά από ανθρώπινα θεμελιώδη ζητήματα: τον έρωτα, τη ζήλια, τη διεστραμμένη λαγνεία, την πίστη στη φιλία. Και παρά το γεγονός ότι ο θάνατος σφραγίζει το έργο, εντούτοις η ουσία της πλοκής του έργου είναι ο αβίωτος διχασμός της ηρωίδας η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εφιαλτικό δίλημμα.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Τόσκα παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις δημοφιλέστερες όπερες, είναι τα χαρακτηριστικά της κεντρικής ηρωίδας. Η Τόσκα αποτελεί το πρότυπο της οπερατικής ντίβας, τόσο με το τραγούδι όσο και με τη συμπεριφορά της. Όλοι της οι χειρισμοί και τα συναισθήματα στοιχειοθετούν το κατεξοχήν οπερατικό στερεότυπο της ματαιόδοξης λυρικής τραγουδίστριας, παραδομένης στα δυνατά της ένστικτα. Πρωταγωνιστεί, είτε βρίσκεται πάνω στη σκηνή είτε πίσω από αυτή.

Παράλληλα, μεγάλο μέρος της γοητείας του έργου οφείλεται στη συναρπαστική διάσταση πολιτικού μελοδράματος που το διατρέχει, καθώς αξιοποιεί ως ιστορικό υπόβαθρο την ταραχώδη περίοδο που ακολούθησε τη Γαλλική Επανάσταση και προηγήθηκε των Ναπολεόντειων Πολέμων, εγκαινιάζοντας έτσι τη μακρά επαναστατική εποχή που σημάδεψε τον ευρωπαϊκό 19ο αιώνα. Η πλοκή αντιπαραθέτει τον αγνό επαναστατικό ιδεαλισμό του ρεπουμπλικανού Καβαραντόσσι στο σαδιστικό, αντεπαναστατικό μένος του βαρόνου Σκάρπια, δικαιώνοντας με το παραπάνω την ένταξη του έργου στο πλαίσιο του επετειακού αφιερώματος της ΕΛΣ στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.

12 Σεπτεμβρίου 2021

Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Ώρα έναρξης 21.00

Μουσική διεύθυνση θ.α.

Με την Ορχήστρα της ΕΛΣ

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός διεθνούς εμβέλειας. Ο «βασιλιάς των τενόρων», ο σούπερ σταρ της όπερας, ο συγκλονιστικός ερμηνευτής με τη μοναδική φωνή και την απαράμιλλη σκηνική παρουσία έρχεται –στην απόλυτη ακμή της καριέρας του– για ένα μοναδικό ρεσιτάλ για πρώτη φορά στο Ηρώδειο. Την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2021, το ελληνικό κοινό θα καλωσορίσει τον Γερμανό τενόρο Γιόνας Κάουφμαν, για τον οποίο κάθε υπερθετικός βαθμός και κάθε αποθεωτική κριτική επιβεβαιώνονται διαρκώς επί σκηνής. Χορηγός του ρεσιτάλ είναι η ROLEX.

Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας της όπερας για πάνω από είκοσι χρόνια, κάθε εμφάνισή του αποτελεί γεγονός, όχι μόνο για τον στενό κύκλο της όπερας, αλλά και για το μεγάλο κοινό της μουσικής, κάθε ντεμπούτο του κινητοποιεί χιλιάδες φίλους του που ταξιδεύουν να τον δουν, κάθε ερμηνεία του γίνεται αντικείμενο μελέτης, κάθε δίσκος που κυκλοφορεί γίνεται μπεστ σέλερ, και τα εισιτήρια για τις παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί εξαφανίζονται μέσα σε λίγες ώρες. Ο Γιόνας Κάουφμαν είναι ένας τραγουδιστής-φαινόμενο, που έχει αποδείξει μέσα στο πέρασμα του χρόνου τη μοναδική του αξία και τη διαχρονικότητά του.

Φωτογραφία; Gregor Hohenberg

Η ανοδική πορεία του ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και ήδη το 2006 με το ντεμπούτο του στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης ως Αλφρέντο στην Τραβιάτα ονομάστηκε από κοινό και κριτικούς ο «νέος βασιλιάς των τενόρων» και αναγνωρίστηκε ως ο απόλυτος σταρ της όπερας.

Χάρη στις μοναδικές δυνατότητες και ξεχωριστές ποιότητες της φωνής του και με τις πολύ προσεκτικές του επιλογές, ο Κάουφμαν έχει κατακτήσει ένα πολύ ευρύ ρεπερτόριο και έχει ερμηνεύσει συγκλονιστικά τους πιο σημαντικούς ρόλους του γαλλικού, του ιταλικού και του γερμανικού ρεπερτορίου της όπερας. Την ίδια στιγμή, με τις απαράμιλλες υποκριτικές του ικανότητες έχει δώσει νέα σκηνική υπόσταση σε απαιτητικούς οπερατικούς ρόλους, ανάγοντας τις ερμηνείες του σε σημείο αναφοράς για την τέχνη της όπερας σήμερα.

Οι πολυάριθμες βραβεύσεις του, οι επιτυχημένες παραγωγές στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει, τα μοναδικά ρεσιτάλ σε όλο τον κόσμο, οι ηχογραφήσεις του και τα DVD του που κυκλοφορούν έχουν κάνει την τέχνη του προσβάσιμη ακόμα και στον πιο απομακρυσμένο θεατή. Η εμπειρία όμως να βλέπει και να ακούει κανείς ζωντανά αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη παραμένει αξεπέραστη.

Μια συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών

17 Σεπτεμβρίου 2021

Ώρα έναρξης 19.30

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – ΚΠΙΣΝ

Μουσική διεύθυνση Μίλτος Λογιάδης

Με την Ορχήστρα της ΕΛΣ

Η Εθνική Λυρική Σκηνή συνεργάζεται για πρώτη φορά με το ιστορικό σωματείο της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (έτος ίδρυσης: 1931), που αποτελεί και το Ελληνικό Τμήμα του Διεθνούς Οργανισμού Σύγχρονης Μουσικής (ISCM) σε μια σειρά κοινών δράσεων, η πρώτη από τις οποίες είναι ο Διαγωνισμός Σύνθεσης Λυρικού Τραγουδιού με θέμα «1821, Ελληνική Επανάσταση και μελοποιημένη ποίηση» τιμώντας την επέτειο των 200 ετών.

Οι δημιουργοί καλούνται να μελοποιήσουν ποιητικά κείμενα της επιλογής τους που αναφέρονται στην Ελληνική Επανάσταση. Ο διαγωνισμός είναι ανοικτός χωρίς όριο ηλικίας για τους Έλληνες και ελληνικής καταγωγής συνθέτες.

Περιλαμβάνει τρεις κατηγορίες συνθέσεων (α. Φωνή και πιάνο, β. Φωνή και σύνολο δωματίου, γ. Φωνή και ορχήστρα) και σε καθεμία από αυτές θα δοθούν δύο βραβεία: 1ο βραβείο ύψους 3.000 ευρώ και 2ο βραβείο ύψους 2.000 ευρώ.

Τα βραβευμένα έργα θα παρουσιαστούν στη συναυλία της 17ης Σεπτεμβρίου 2021 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ.

Οι δράσεις που θα ακολουθήσουν με τη συνέργεια των δύο φορέων θα ανακοινωθούν σύντομα και θα περιλαμβάνουν εκπαιδευτικούς στόχους καθώς και κοινό εορτασμό των 80 και των 90 ετών από την ίδρυση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών αντίστοιχα.

Κύκλος Μουσική και Εικαστικές τέχνες, σε συμπαραγωγή με τον Οργανισμό ΝΕΟΝ

Δεύτερη ανάθεση Γιώργος Λάνθιμος

Σεπτέμβριος 2021 / Ώρες έναρξης 20.00 & 21.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Παραγωγή – Σενάριο – Σκηνοθεσία Γιώργος Λάνθιμος

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Έμμα Στόουν και Νταμιάν Μποννάρ

Σκηνικά Άννα Γεωργιάδου / Κοστούμια Άγγελος Μέντης

Διεύθυνση φωτογραφίας Θοδωρής Μιχόπουλος

Μοντάζ Γιώργος Μαυροψαρίδης

Executive producer στην Ελλάδα Ελένη Κοσσυφίδου

Executive producer Ρεμπέκκα Σκίννερ – Superprime Films

Επιμέλεια προγράμματος The Artist on the Composer Γιώργος Κουμεντάκης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΕΛΣ) – Ελίνα Κουντούρη (Διευθύντρια ΝΕΟΝ)

Γιώργος Λάνθιμος / Φωτογραφία: Emma Stone

Μετά την πρώτη πολύ επιτυχημένη εγκατάσταση του Νίκου Ναυρίδη, το πρόγραμμα The Artist on the Composer, μια τριετής συνεργασία μεταξύ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ (www.neon.org.gr) φέρνει στην Ελλάδα τον σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη με τη διεθνή αναγνώριση Γιώργο Λάνθιμο.

Όπως από την αρχή είχε ανακοινωθεί από την ΕΛΣ και τον ΝΕΟΝ, το πρόγραμμα The Artist on the Composer διασυνδέει πρωτοπόρους σύγχρονους εικαστικούς και σκηνοθέτες ή/και παραγωγούς ταινιών με τη «ζωντανή» εκτέλεση ορχηστρικής μουσικής. Μέσα από έργα που αποτελούν καρπούς νέων αναθέσεων, κάθε καλλιτέχνης συνομιλεί με έργα κλασικών συνθετών, απαλλαγμένος από τις συνήθεις οπερατικές συμβάσεις και την αφήγηση, πραγματοποιώντας άνοιγμα προς ένα κοινό που μπορεί να μην έχει ασχοληθεί προηγουμένως με την όπερα.

Ο Γιώργος Λάνθιμος αποδέχτηκε με ενθουσιασμό την πρόταση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της ΕΛΣ Γιώργου Κουμεντάκη και της Διευθύντριας του ΝΕΟΝ Ελίνας Κουντούρη –οι οποίοι θα έχουν από κοινού και την επιμέλεια του προγράμματος– να δημιουργήσει μια ταινία μικρού μήκους η οποία θα προβληθεί στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος με τη συνοδεία μουσικών συνόλων.

O πολυβραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο περιζήτητους δημιουργούς στον παγκόσμιο κινηματογράφο με αναγνωρίσιμο στίγμα και απολύτως προσωπική γραφή. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία Κινέττα παρουσιάστηκε στα κινηματογραφικά φεστιβάλ του Τορόντο και του Βερολίνου. Με τον Κυνόδοντα κατέκτησε τις Κάννες, όπου κέρδισε το βραβείο «Ένα κάποιο βλέμμα» και έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Οι Άλπεις έλαβαν βραβείο σεναρίου στη Βενετία, ενώ ο Αστακός παρουσιάστηκε στις Κάννες και έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Το βραβείο καλύτερου σεναρίου στις Κάννες απέσπασε και η επόμενή του ταινία Ο θάνατος του ιερού ελαφιού. Η τελευταία ταινία του Η ευνοούμενη τον έφερε στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος: ξεκίνησε την αποθεωτική της πορεία στο Φεστιβάλ Βενετίας, έλαβε 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ, 12 για BAFTA, κέρδισε Χρυσή Σφαίρα και οι εισπράξεις της παγκοσμίως άγγιξαν τα 100.000.000 δολάρια.

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

10, 14, 17, 20, 23 Οκτωβρίου 2021

Ώρα έναρξης 19.30 (Κυριακή 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Μουσική διεύθυνση Βασίλης Χριστόπουλος

Σκηνοθεσία Φανί Αρντάν
Σκηνικά Τομπίας Χόαϊζελ / Κοστούμια Μιλένα Κανονέρο, Πέτρα Ράινχαρτ
Κινησιολογία Κολεκτίβα (ΛΑ)ΟΡΝΤ – Μαρίν Μπρυττί, Ζονατάν Ντεμπρουέρ, Αρτύρ Αρέλ
Φωτισμοί Λούκα Μπιγκάτσι / Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Με την Εύα-Μαρία Βέστμπρουκ, τον Σεργκέι Σεμισκούρ και τον Γιάννη Γιαννίση στους βασικούς ρόλους / Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και Μονωδούς της ΕΛΣ

Βασισμένη σε νουβέλα του Νικολάι Λεσκόφ, η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ του Ντμίτρι Σοστακόβιτς ασχολείται με τη θέση της γυναίκας στην επαρχιακή προεπαναστατική Ρωσία. Ταυτόχρονα, ο Σοστακόβιτς σατιρίζει με μεγάλη οξυδέρκεια θεσμούς της ίδιας εποχής, όπως η εκκλησία και η τσαρική αστυνομία. Η υπόθεση αφορά την Κατερίνα Ισμαήλοβα, σύζυγο ευκατάστατου εμπόρου, η οποία νιώθει παραμελημένη και εγκλωβισμένη στον γάμο της. Ερωτεύεται έναν από τους εργάτες του αγροκτήματός της και για χάρη του φτάνει ως τον φόνο του πεθερού και του συζύγου της. Η Κατερίνα παντρεύεται τον αγαπημένο της, όμως οι φόνοι αποκαλύπτονται και το ζευγάρι συλλαμβάνεται. Στον δρόμο για τη Σιβηρία η Κατερίνα αρπάζεται με μια νέα υποψήφια ερωμένη του συζύγου της και μαζί της παρασύρεται από τα παγωμένα νερά του ποταμού.

Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ / Φωτογραφία: Δ. Σακαλάκης

Ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς γεννήθηκε το 1906 στην Αγία Πετρούπολη και αναδείχτηκε σε έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ού αιώνα. Η σχέση του με το σοβιετικό καθεστώς ιδιαίτερα κατά τη σταλινική περίοδο δεν υπήρξε εύκολη, καθώς το ύφος του δεν συμβάδιζε με τις ντιρεκτίβες περί τέχνης και δύο φορές κατηγορήθηκε επίσημα για φορμαλισμό. Επηρεάστηκε από τα νεοκλασικά έργα του Ίγκορ Στραβίνσκι και στα συμφωνικά του έργα από τη γλώσσα του Γκούσταφ Μάλερ, διαμόρφωσε όμως ένα απολύτως αναγνωρίσιμο προσωπικό πολυστιλιστικό ιδίωμα. Συνέθεσε έργα κάθε είδους, ανάμεσα στα οποία 15 Συμφωνίες, 6 Κοντσέρτα, 15 Κουαρτέτα εγχόρδων, χορωδιακά έργα, μουσική για μπαλέτο και για τον κινηματογράφο, έργα για πιάνο, κύκλους τραγουδιών και οπερέτες. Ολοκλήρωσε δύο όπερες, τη Μύτη (1930) και τη Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ (1934, β΄ γραφή ως Κατερίνα Ισμαήλοβα, 1962) ενώ άφησε προσχέδια για αρκετές ακόμα.

Ο Σοστακόβιτς ήταν από την αρχή σαφής ως προς την πρόθεσή του να εμφανίσει τη δολοφόνο πρωταγωνίστρια της όπεράς του ως θύμα. Ωμά ρεαλιστική στις σκηνές δράσης, στις ερωτικές σκηνές και κατά τη διάρκεια του φόνου του Ζινόβι, η μουσική είναι έντονα ποιητική μέσα στην αγριότητά της. Το έργο δεν ξεχωρίζει μονάχα για την ωμότητα και τη σκληρότητά του, αλλά είναι εξίσου βαθιά συγκινητικό, όχι μόνο στην τελική σκηνή του, η οποία συνοψίζει αιώνες πόνου και στέρησης στη Ρωσία. Η σπουδαία Φανί Αρντάν, στην πρώτη σκηνοθεσία όπερας στην καριέρα της, σημειώνει: «Η Λαίδη Μάκβεθ μάς προτάσσει έναν καθρέφτη. Και κοιταζόμαστε. Η Λαίδη Μάκβεθ είναι το άγριο είδωλό μας, ατίθασο και ελεύθερο. Πώς ζει το κομμάτι του εαυτού μας που αντιστέκεται στους νόμους, μέσα σε μια κοινωνία συμβατική και ομοιόμορφη; Το να αγαπάς τους εγκληματίες είναι ένα ρίσκο. Κι εγώ το παίρνω. Αγαπώ την Κατερίνα Ισμαήλοβα».

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής επετειακού προγράμματος 2021 Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

27, 29 Οκτωβρίου 2021

Ώρα έναρξης 19.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Μουσική διεύθυνση Στάθης Σούλης

Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και Μονωδούς της ΕΛΣ

Η εκτέλεση του Άξιον Εστί από τις δυνάμεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο του εορτασμού των διακοσίων ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης δεν μπορεί παρά να έχει έναν ακαταμάχητα συμβολικό χαρακτήρα. Καρπός της γόνιμης και εν πολλοίς ευφορικής περιόδου των αρχών της δεκαετίας του ’60, κατά την οποία το τραύμα του Εμφυλίου υποχωρούσε σταδιακά στο παρελθόν και νέες συλλογικότητες αναζητούσαν ενθουσιωδώς την πολιτιστική τους έκφραση, το έργο του Μίκη Θεοδωράκη με τον πρωτοφανή προσδιορισμό «λαϊκό ορατόριο», βασισμένο στο ποιητικό έργο ζωής του Οδυσσέα Ελύτη, αποτέλεσε όχι μόνο ένα ορόσημο στη νεοελληνική μουσική και τη σταδιοδρομία του δημιουργού του («ένα τέρμα που συγχρόνως είναι (πρέπει να είναι) και μια αρχή», όπως γράφει ο ίδιος), αλλά ταυτόχρονα και μια οριακά επαναστατική χειρονομία ώσμωσης ανάμεσα στο αισθητικό και το πολιτικό, τη διανόηση και τον λαό, την τέχνη και τη ζωή.

Γραμμένο μετά από παραίνεση του Ελύτη την περίοδο 1960-61 και σε συνέχεια της τολμηρής στροφής του Θεοδωράκη στη λαϊκή μουσική με τη μελοποίηση του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου, το Άξιον Εστί δισκογραφήθηκε και παρουσιάστηκε δημόσια μόλις το 1964 – χρονιά του διεθνούς φαινομένου του Ζορμπά και της εκλογής του συνθέτη ως βουλευτή της ΕΔΑ στη Β΄ Πειραιώς, περιφέρεια του δολοφονημένου Γρηγόρη Λαμπράκη. Η καθυστέρηση οφειλόταν στην αναζήτηση εκ μέρους του συνθέτη της εύθραυστης ισορροπίας που απαιτούσε η αποτολμούμενη σύνθεση του λαϊκότροπου υλικού με την ευρωπαϊκή παράδοση. Την ίδια περίοδο, εξάλλου, ο Θεοδωράκης επιδιδόταν στην προοδευτική και υπομονετική εργασία εξοικείωσης του ανειδίκευτου κοινού με τη συμφωνική αισθητική διαμέσου της δραστηριότητας της Μικρής Ορχήστρας Αθηνών, που ο ίδιος ίδρυσε το 1962.

Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και αναδείχθηκε απροσδόκητα στο εμπορικότερο απ’ όλα τα έργα του. Η επιτυχία όφειλε, αδιαμφισβήτητα, πολλά στο καλλιτεχνικό όσο και συμβολικό βάρος των συντελεστών της πρώτης εκτέλεσης: του ηθοποιού Θόδωρου Δημήτριεφ στο μέρος του βαρύτονου-Ψάλτη, του Γρηγόρη Μπιθικώτση-λαϊκού τραγουδιστή και του Μάνου Κατράκη-Αναγνώστη. Παράλληλα, η φόρμα του έργου, που διατηρεί τις αναλογίες και την υφολογική τριχοτόμηση του ποιήματος του Ελύτη ανατρέχοντας ταυτόχρονα στα δομικά πρότυπα τόσο των Παθών του Μπαχ όσο και της Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας, το κατατάσσει σε ένα αξιόλογο σώμα ευρωπαϊκών έργων των μέσων του 20ού αιώνα που συνδυάζουν τις νεοκλασικές και θρησκευτικές αναφορές με την επίκαιρη ιδεολογική διαπραγμάτευση, όπως το Ένα παιδί του καιρού μας του Μάικλ Τίππετ και το, εντελώς σύγχρονο, Πολεμικό Ρέκβιεμ του Μπέντζαμιν Μπρίττεν.

Κιβωτός της «μνήμης του λαού», αλλά και έντεχνο αποτύπωμα μιας εποχής, το Άξιον Εστί παραμένει ένα έργο προκλητικό, ενεργό και ανοιχτό σε νέες, απρόσμενες ερμηνευτικές προσεγγίσεις.

4 Νοεμβρίου 2021

Ώρα έναρξης 19.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Μουσική διεύθυνση Φραντσέσκο Τσάμπα

Με την Ορχήστρα της ΕΛΣ

Η Εθνική Λυρική Σκηνή και η ένωση «Μαζί για το Παιδί» παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη σπουδαία σταρ της όπερας Σόνια Γιόντσεβα, η οποία θα δώσει ένα μοναδικό ρεσιτάλ στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, με άριες από όπερες του Τζάκομο Πουτσίνι.

Η υψίφωνος Σόνια Γιόντσεβα έχει αναγνωριστεί ως μια από τις πιο καταξιωμένες και συναρπαστικές ερμηνεύτριες της γενιάς της.

Αφότου σπούδασε πιάνο και φωνητική στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το Πλόβντιφ, δίπλα στη Νέλλυ Κόιτσεβα, απέκτησε τον μεταπτυχιακό της τίτλο στη Γενεύη, σπουδάζοντας με την Ντανιέλ Μπορστ. Η Σόνια είναι απόφοιτος της ακαδημίας Le Jardin des Voix του Ουίλλιαμ Κρίστι.

Στις κορυφαίες στιγμές της καριέρας της συμπεριλαμβάνονται οι νέες παραγωγές της Τόσκας και του Οθέλλου στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, όπου ερμήνευσε επίσης τον ρόλο του τίτλου στα έργα Λουίζα Μίλλερ, Τραβιάτα και Γιολάντα, αλλά και τη Μιμή στην Μποέμ και την Τζίλντα στον Ριγολέττο. Ερμήνευσε επίσης τον ρόλο του τίτλου στις όπερες Νόρμα (νέα παραγωγή) και Τραβιάτα, τη Μαργαρίτα στον Φάουστ, την Αντωνία στα Παραμύθια του Χόφμαν, τη Μικαέλα στην Κάρμεν, τη Μιμή και τη Μουζέττα στην Μποέμ στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου. Συμμετείχε ακόμα στον Πειρατή (νέα σκηνοθεσία) και στην Μποέμ (Μιμή) στη Σκάλα του Μιλάνου, στη Στέψη της Ποππαίας (νέα παραγωγή) στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, σε νέες παραγωγές της Μήδειας και της Τραβιάτας στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, και του Ντον Κάρλος, της Μποέμ και της Γιολάντας στην Όπερα του Παρισιού, όπου εμφανίστηκε επίσης και στην Τραβιάτα και στη Λουτσία ντι Λαμμερμούρ.

Πρόσφατα τραγούδησε την Τόσκα στην Κρατική Όπερα της Βαυαρίας στο Μόναχο και στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, τη Bιολέττα (Τραβιάτα) στο Φεστιβάλ του Μουσικού Μάη της Φλωρεντίας, τη Μήδεια στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, και τη Mιμή (Μποέμ) στο Κόβεντ Γκάρντεν. Τραγούδησε επίσης στον Πειρατή στο Θέατρο Ρεάλ της Μαδρίτης, στον Οθέλλο στο Μπάντεν-Μπάντεν και το Βερολίνο, στη Γιολάντα και τον Οθέλλο στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.

Συμμετείχε ακόμη στο εναρκτήριο γκαλά της καλλιτεχνικής περιόδου 2020/21 στη Σκάλα του Μιλάνου, σε χριστουγεννιάτικη συναυλία υπό τον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο της Γερμανίας η οποία αναμεταδόθηκε από τη γερμανική τηλεόραση, στο Γκαλά Αιώνιας Μουσικής της Rolex στο Βερολίνο, στη Συναυλία του Παρισιού 2020, καθώς και σε γκαλά και σόλο συναυλίες στο Ζάλτσμπουργκ, τη Μαδρίτη, το Μόντε Κάρλο, τη Βουδαπέστη, την Πόλη του Μεξικού, τη Βερόνα και την Αμβέρσα.

H Σόνια Γιόντσεβα δισκογραφεί αποκλειστικά με τη Sony Classical, ενώ είναι global ambassador της Rolex.

14, 21, 28 Νοεμβρίου & 12, 17, 19, 24, 26, 28, 31 Δεκεμβρίου 2021

2, 21, 22, 23 Ιανουαρίου 2022

Ώρα έναρξης 11.00 (πρωινές παραστάσεις & Κυριακή) / 18.30 (απογευματινές παραστάσεις)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Μουσική Γιώργος Δούσης
Λιμπρέτο Ευγένιος Τριβιζάς
Μουσική διεύθυνση Νίκος Βασιλείου
Σκηνοθεσία Νατάσα Τριανταφύλλη
Σκηνικά – Κοστούμια Τίνα Τζόκα

Με μικρό μουσικό σύνολο

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα που την έλεγαν Ουρανούπολη, βασίλευε ένας μισητός άρχοντας, ο Αρπατίλαος ο πρώτος. Μ’ ένα φτερό από κοράκι έγραφε νόμους, νόμους απαίσιους και φοβερούς. Νόμους που ανάγκαζαν τους υπηκόους του να δουλεύουνε ασταμάτητα στα ορυχεία. Νόμους που καταργούσαν τις Απόκριες, τα διαλείμματα των σχολείων, τα πάρτι των γενεθλίων και τις Κυριακές. Νόμους που όριζαν ότι όλα τα λούνα παρκ και οι παιδικές χαρές έπρεπε να κλείσουν και στη θέση τους να στηθούν πέτρινες φυλακές. Έτσι, παρότι είχε βγάλει πάνω από πενήντα νόμους που όριζαν ότι έπρεπε να τον αγαπάνε μέχρι σκασμού, δεν είναι ν’ απορεί κανείς που οι Ουρανουπολίτες αντιπαθούσαν φοβερά τον Αρπατίλαο. «Δεν σας αγαπάνε, επειδή τα βράδια ονειρεύονται…» εξήγησε ο μυστικοσύμβουλος Σαυρίλιος Βρισελιέ. Κι εφτά βδομάδες κι εφτά μέρες αργότερα, παρουσίασε τη νέα καταχθόνια εφεύρεσή του, που θα απάλλασσε μια και καλή τον Αρπατίλαο από τα όνειρα των υπηκόων του: τα μαγικά, εφιαλτικά μαξιλάρια. Μα ο Αρπατίλαος και το παλάτι του δεν λογάριασαν την αντίσταση των παιδιών της Ουρανούπολης…

Το διάσημο, πολυμεταφρασμένο και πολυβραβευμένο έργο του Ευγένιου Τριβιζά, μετά από μακρά σταδιοδρομία ως μυθιστόρημα και θεατρικό, διασκευάζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα για πρώτη φορά σε όπερα για όλη την οικογένεια. Η μουσική του Γιώργου Δούση, πλούσια σε συναισθήματα, περιπλανιέται απολαυστικά στα σοκάκια της Ουρανούπολης δίνοντας σάρκα και οστά σε μια χούφτα αξέχαστους χαρακτήρες ενώ η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη αναζητά τον ποιητικό πυρήνα και την απελευθερωτική δύναμη ενός λυτρωτικού και ανεξάντλητου παραμυθιού. Ενταγμένη στο αφιέρωμα για τα διακόσια χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, η παραγωγή των Μαγικών μαξιλαριών έρχεται για να εξυμνήσει τη φωτεινή δύναμη της αντίστασης σε κάθε απολυταρχία και σκοταδιστική τυραννία, θυμίζοντάς μας πως «ό,τι κι αν μας πάρουν, πάντα κάτι μένει που κανείς δεν το αγγίζει, κανείς δεν μας το παίρνει… Ελπίδα, όαση, παρηγοριά μας, θησαυρός στη συμφορά μας, μένουνε τα όνειρά μας».

27, 28 Νοεμβρίου & 12, 19, 22, 24, 29, 31 Δεκεμβρίου 2021

Ώρα έναρξης 19.30 (Κυριακή 18.30 – 31 Δεκεμβρίου 19.00)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Χορογραφία – Σκηνικά Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική διεύθυνση Ηλίας Βουδούρης

Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας Μαίρη Τσαγκάρη

Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και το Μπαλέτο της ΕΛΣ

Το εμβληματικότερο χορευτικό έργο του ρεπερτορίου της ΕΛΣ (και σημείο αναφοράς της διεθνούς της παρουσίας) επιστρέφει πλήρως ανανεωμένο σε νέα χορογραφία του διευθυντή του Μπαλέτου της Κωνσταντίνου Ρήγου, διεκδικώντας εκ νέου τη διαχρονικότητα ενός από τα ανθεκτικότερα ορόσημα της ελληνικότητας.

Το βλέμμα του ξένου απέναντι στην υπερβατική υπόσχεση της ελληνικότητας αποτελεί ένα από τα σημαντικά μοτίβα της νεότερης πολιτιστικής ιστορίας – ήδη από την εποχή του φιλελληνικού κινήματος, που επηρέασε καθοριστικά την προετοιμασία και έκβαση της Επανάστασης του 1821. Διόλου απροσδόκητα, η αμφιταλάντευση ανάμεσα στις «απολλώνιες», ευρωπαϊκές αξίες και τη διονυσιακή διάσταση του ελληνισμού σημάδεψε την πνευματική διαδρομή πλήθους Ελλήνων δημιουργών, μεταξύ τον οποίων του Νίκου Καζαντζάκη, λογοτεχνικού «πατέρα» της μορφής του Αλέξη Ζορμπά (μυθοπλαστικής μετάπλασης του υπαρκτού προσώπου του Γιώργη Ζορμπά), και του Μίκη Θεοδωράκη, μουσικοσυνθέτη της ομώνυμης, εξαιρετικά επιτυχημένης κινηματογραφικής ταινίας του 1964 σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη. Η ταινία προσέφερε στο παγκόσμιο κοινό όχι μόνο τη φιγούρα του Άντονυ Κουίν ως αρχετυπικού «Έλληνα» που αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής με το κρασί και τον χορό αλλά και (χάρη στο αξέχαστο μουσικό θέμα του Θεοδωράκη και τη χορογραφία του Γιώργου Προβιά, βασισμένη σε χορογραφικά μοτίβα του χασάπικου) ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σημεία της ελληνικότητας ανά την υφήλιο: τον «λαϊκό» (όσο και κατασκευασμένο) χορό με το τεχνητό όνομα «συρτάκι».

Βασισμένος στη μουσική της ταινίας, αλλά ενσωματώνοντας επιπλέον υλικό από τα νεανικά συμφωνικά έργα του Ελληνική Αποκριά και Συρτός Χανιώτικος, ο Μίκης Θεοδωράκης ολοκληρώνει το 1988 το μπαλέτο Ζορμπάς, «το πιο αντιπροσωπευτικό [του] έργο», σύμφωνα με τον ίδιο, όπου συντίθενται μεθοδικά οι ποικίλες συνιστώσες της πολυσχιδούς καλλιτεχνικής του προσωπικότητας: η δημοτική μουσική της Κρήτης, το ελληνικό λαϊκό τραγούδι και η συμφωνική ευρωπαϊκή τεχνογνωσία. Το μπαλέτο, στη χορογραφία του Λόρκα Μασσίν, ξεκίνησε τη θριαμβευτική πορεία του από την Αρένα της Βερόνας για να ενταχθεί κατόπιν στο ρεπερτόριο του Μπαλέτου της ΕΛΣ και να κατακτήσει στη συνέχεια τις διεθνείς σκηνές. Η νέα προσέγγιση του Κωνσταντίνου Ρήγου, χωρίς να προδίδει τον μυθοποιητικό τόνο του κόσμου των Θεοδωράκη / Κακογιάννη, επιχειρεί να επανασυνδεθεί με το φιλοσοφικό περιεχόμενο του αυθεντικού μυθιστορήματος του Καζαντζάκη και να φέρει το έργο πλησιέστερα στο χοροθεατρικό λεξιλόγιο του σήμερα, προτείνοντας εντέλει έναν θεαματικό, ολόφρεσκο και επικαιροποιημένο Ζορμπά για τον 21ο αιώνα.

5, 7 Δεκεμβρίου 2021

Ώρα έναρξης 19.30 (Κυριακή 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – ΚΠΙΣΝ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Μουσική διεύθυνση θ.α.

Καλλιτεχνική επιμέλεια Παναγής Παγουλάτος

«Αι αρεταί σας, ω Αμερικανοί, μας προσεγγίζουν εις εσάς, μ’ όλον ότι μας χωρίζουν ευρύταται θάλασσαι. Ημείς σας νομίζομεν πλησιεστέρους παρά τα γειτονεύοντα με ημάς έθνη, και σας έχομεν φίλους και συμπολίτας και αδελφούς, διότι είσθε δίκαιοι, φιλάνθρωποι και γενναίοι… Αποφασίζοντες να ζήσωμεν ή ν’ αποθάνωμεν διά την ελευθερίαν, συρόμεθα προς εσάς από δικαίαν συμπάθειαν· διότι εις τον τόπον σας εδιάλεξε να κατοική η ελευθερία, από μόνους εσάς λατρευομένη καθώς ελατρεύετο από τους πατέρες μας…» Έτσι έγραφε το 1821 ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης στον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Τζων Κουίνσυ Άνταμς, συνοψίζοντας σε λίγες λέξεις το διαδεδομένο αίσθημα συγγένειας που ανήγαγε την Αμερικανική Επανάσταση σε προγονικό συμβάν και πηγή έμπνευσης όχι μόνο για τον ελληνικό εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, αλλά και για ολόκληρη την –κατά Χόμπσμπωμ– ευρωπαϊκή «εποχή των επαναστάσεων».

Επική στην εμβέλειά της και θεαματική στις δραματικές της μεταπτώσεις, η Αμερικανική Επανάσταση αποτέλεσε το θέμα ή τον ιστορικό περίγυρο ενός τεράστιου αριθμού κινηματογραφικών ταινιών, τόσο εντός όσο και εκτός της επίσημης χολλυγουντιανής παραγωγής. Πολλές από αυτές είχαν την τύχη να επενδυθούν με μουσικές συνθέσεις συμφωνικής αισθητικής, εξαιρετικής ποιότητας και μεγαλόπνοης έμπνευσης, χάρη στην καλλιτεχνική συμβολή διακεκριμένων συνθετών που βραβεύτηκαν επανειλημμένα με Όσκαρ ή άλλα σημαντικά βραβεία.

Μέσα από τις συνθέσεις δεξιοτεχνών συνθετών (όπως οι Τζων Κοριλιάνο, Τζων Ουίλλιαμς, Χανς Τσίμμερ, Μαξ Στάινερ, Μπέρναρντ Χέρμαν κ.ά.) από ολόκληρη την ιστορία της «έβδομης τέχνης» –μιας τέχνης που καθόρισε την αμερικανική πολιτιστική ιστορία σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα ως τις μέρες μας διασκελίζοντας με μοναδικό τρόπο τις περιοχές του δημοφιλούς και του λόγιου–, η Εθνική Λυρική Σκηνή αποδίδει φόρο τιμής σε μια επανάσταση που προηγήθηκε μεν της Ελληνικής, οδήγησε ωστόσο στην κατάρτιση ενός συνταγματικού μοντέλου πολιτειακής διακυβέρνησης βασισμένου στα πρότυπα και ιδεώδη της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας.