Κατερίνα Πολέμη και Μάρθα Φριντζήλα: Ν’ αγκαλιάσουμε με τα τραγούδια μας όσους το έχουν ανάγκη

Η Μάρθα Φριντζήλα και η Κατερίνα Πολέμη είναι δύο δημιουργικές γυναίκες, με φαινομενικά διαφορετικές καταβολές, που όμως συνδέονται με περισσότερους από έναν τρόπους. Κοινό πεδίο καλλιτεχνικής δράσης, εκτός από τη μουσική, είναι το θέατρο, αφού η Μάρθα Φριντζήλα είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης, ενώ η Κατερίνα Πολέμη έχει υπογράψει τη μουσική σε πολλές παραστάσεις.

Πρόσφατα είδαμε σε live streaming τη Μάρθα Φριντζήλα να ερμηνεύει τη “Μήδεια”, σε μια παράσταση που σκηνοθέτησε η ίδια για την την Ερευνητική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ μέσα στο lockdown απολαύσαμε και πάλι online τα θεατρικά soundtracks της Κατερίνας Πολέμης στις παραστάσεις “Ευρυδίκη“ και  “Μεγάλη Χίμαιρα” από το Θέατρο Πορεία.

Το θέατρο, όμως, δεν είναι το μοναδικό τους κοινό, αφού όπως μας αποκάλυψαν είναι πολλά εκείνα που τις δένουν, τόσο ως ανθρώπους, όσο και ως μουσικούς.

Την Κυριακή 31 Ιανουαρίου θα βρεθούν για πρώτη φορά μαζί, στην ψηφιακή σκηνή του Θεάτρου Πορεία για μία συναυλία, με τίτλο “Αφιερώσεις”. Έστω και διαδικτυακά, θα μας ταξιδέψουν με τις μοναδικές τους φωνές σε μακρινές κουλτούρες, για να μας χαρίσουν μια μουσική βραδιά, που ομολογουμένως έχουμε πολύ ανάγκη.

Μάρθα Φριντζήλα: Ο Δημήτρης Τάρλοου ήταν ο εμπνευστής της συνεργασίας. Έχουμε και οι δύο συνεργαστεί με το θέατρο Πορεία, εγώ ως σκηνοθέτης και η Κατερίνα ως συνθέτης. Είδε μάλλον πως έχουμε κάτι κοινό και μας έφερε σε επαφή. Και ανακαλύψαμε πως είχε δίκιο.

Κατερίνα Πολέμη: Αγαπάμε την αλήθεια -και στη ζωή σαν άνθρωποι, αλλά και στην μουσική και την εκτέλεση της.

Κατερίνα Πολέμη: Βλέπω πως και οι δυο αγαπάμε την αλήθεια -και στη ζωή σαν άνθρωποι αλλά και στην μουσική και την εκτέλεση της. Δηλαδή δεν μας συγκινεί κάποιο είδος υποκρισίας και σοβαροφάνειας, αλλά η απλότητα, η αμεσότητα, η γλύκα, η τρέλα, το να συνδεόμαστε πραγματικά όταν επικοινωνούμε με κάποιον άνθρωπο και όταν επικοινωνούμε με την μουσική και τους μουσικούς. Επίσης θα έλεγα πως μας ‘δένει’ η περιέργεια και η δίψα να μάθουμε και να γνωρίσουμε πράγματα, μουσικές και πολιτισμούς του κόσμου.

Μάρθα Φριντζήλα: Η Κατερίνα είναι μία μουσικός εμπνευσμένη και αφοπλιστικά άμεση. Τραγουδά με έναν τρόπο που μου αρέσει πολύ: σαν να τραγουδά μόνο για μένα. Όταν μας πρότεινε ο Δημήτρης να βρεθούμε μαζί στην σκηνή, μου φάνηκε απολύτως ταιριαστό. Νιώθω πως και οι δύο αγωνιούμε περισσότερο για τη μουσική και επενδύουμε στη συνύπαρξη και τη συνδημιουργία, δεν χάνουμε χρόνο αναζητώντας την καλλιτεχνική μας ταυτότητα. Αυτές είμαστε κι αυτό κάνουμε και μακάρι να σας αρέσει. Μακάρι να καταφέρουμε να σας παρηγορήσουμε και να σας κάνουμε να χαμογελάσετε και να πάρετε κουράγιο.

Κατερίνα Πολέμη, φωτογραφία: Βάσια Αναγνωστοπούλου

Κατερίνα Πολέμη: Κάθε τραγούδι και από μια αφιέρωση. Σε κάποιο πλάσμα, σε κάποιο συναίσθημα, σε κάποια κατάσταση και άλλα. Μια μουσική βραδιά που θα αγκαλιάσει μουσικές του κόσμου. Από την Ελλάδα, στη Βραζιλία, την Κούβα, την Ιταλία μέχρι και την Ατλαντίδα!

Μάρθα Φριντζήλα: Θα ακούσετε ακριβά κι αγαπημένα τραγούδια. Ελληνικά, ισπανικά, αγγλικά, βραζιλιάνικα. Νοσταλγικά, ερωτικά, υπαρξιακά και τρελούτσικα. Τραγούδια από το θέατρο, αγαπημένες μελωδίες και πρωτότυπες συνθέσεις. Όλα ενορχηστρωμένα και φροντισμένα με πολλή αγάπη από τους σπουδαίους μουσικούς που έχουμε την τιμή να συνεργαζόμαστε: τον Πέτρο Βαρθακούρη, τον Βασίλη Μαντζούκη και τον Παναγιώτη Τσεβά.

Κατερίνα Πολέμη: Θα την αφιέρωνα και όντως θα την αφιερώσω στον κάθε άνθρωπο που θα συντονιστεί μαζί μας να την παρακολουθήσει.

Μάρθα Φριντζήλα: Στον πατέρα μου, τις αδερφές μου και τα ανίψια μου που έχω να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω από πέρσι τον Μάρτιο. Θα ήθελα με τα τραγούδια μας να αγκαλιάσουμε όσους το έχουν ανάγκη.

Μάρθα Φριντζήλα: Αμήχανη και παράξενη. Δεν στερείτο συγκίνησης αλλά δεν πρόσφερε στους θεατές και τους ηθοποιούς μια ολοκληρωμένη θεατρική εμπειρία. Έχω κάπως την αίσθηση πως ήταν σαν να λέγαμε στο κοινό που μας παρακολουθούσε “να, κάπως έτσι είναι η παράσταση, τι κρίμα να μην μπορούμε να την μοιραστούμε μαζί σας στ’ αλήθεια”.

Η Μάρθα Φριντζήλα με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου και τον Θάνο Τοκάκη στη “Μήδεια” της Ερευνητικής Σκηνής, © Karol Jarek

Κατερίνα Πολέμη: Ίσως μείνει έχοντας κάποιες συγκεκριμένες λειτουργικότητες. Το εύχομαι τουλάχιστον γιατί -όπως για όλα στη ζωή- αν χρησιμοποιηθεί σοφά και με συνείδηση μόνο καλό μπορεί να κάνει. Από την άλλη, το ζωντανό πράγμα -είτε βρίσκεσαι με ένα φίλο σε ένα παγκάκι και κάνεις μια υπέροχη κουβέντα είτε πας σε μια συναυλία- δεν μπορεί να αντικατασταθεί.

Μάρθα Φριντζήλα: Το λάιβ στρίμ λειτουργεί επικουρικά σε μία συγκυρία πρωτόγνωρη. Είναι το μόνο όχημα που έχει ο πολιτισμός για να επικοινωνήσει μέσα στην σιωπή και τον εγκλεισμό. Αν γίνει εμπορικό προϊόν σίγουρα πολλοί θα προσπαθήσουν να το εκμεταλλευτούν. Τίποτα όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει το βίωμα της ζωντανής παράστασης, της ζωντανής συναυλίας.

Μάρθα Φριντζήλα: Το live stream είναι το μόνο όχημα που έχει ο πολιτισμός για να επικοινωνήσει μέσα στην σιωπή και τον εγκλεισμό

Κατερίνα Πολέμη: Η ελπίδα μου είναι να αντιληφθούμε πολύ παραπάνω σαν κοινωνία τη σημασία του πολιτισμού στον άνθρωπο, ώστε να αλλάξουν και τα πρακτικά γύρω από το θέμα αυτό. Η ψυχή θρέφεται από τον πολιτισμό. Αν δε θρέφεται η ψυχή ο άνθρωπος μαραζώνει.

Μάρθα Φριντζήλα: Ελπίζω τα μεγάλα ιδρύματα της χώρας, οι εύρωστες επιχειρήσεις και η πολιτεία να στηρίξουν τον πολιτισμό και να νοιαστούν για τους καλλιτέχνες, τα μικρά θέατρα και τους χώρους παραγωγής πολιτισμού να πάρουν μια ανάσα και να συνεχίσουν το έργο τους που τόσο έχουμε όλοι ανάγκη.

Κατερίνα Πολέμη: Εκτός από τη συναυλία με την Μάρθα για την οποία είμαι πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη γράφω μουσική για ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ και επίσης αρχίζω να ετοιμάζω την επόμενη μου προσωπική δουλειά.

Μάρθα Φριντζήλα: Βρίσκεται σε εξέλιξη η “Μήδεια” στο Εθνικό Θέατρο, θα γίνει ακόμα ένα λάιβ στρίμινγκ της παράστασης. Παράλληλα ετοιμάζουμε τον επόμενο δίσκο μας με τον Βασίλη Μαντζούκη που θα ηχογραφήσουμε στο Baumstrasse. Κι επειδή είμαστε σε αναστολή από πέρυσι τον Μάρτιο στέλνουμε προτάσεις παντού και αναζητούμε πόρους για να μπορέσουμε να υπάρχουμε και μετά την πανδημία.