Εθνική Όπερα της Αγγλίας: Ασθενείς με κορονοϊό μαθαίνουν να «αναπνέουν ξανά», τραγουδώντας

Η Εθνική Όπερα της Αγγλίας δημιούργησε ένα πρόγραμμα αναπνοής και ευεξίας, έξι εβδομάδων, για τους ανθρώπους που αναρρώνουν από τη νόσο Covid-19 και εξακολουθούν να υποφέρουν από προβλήματα στην αναπνοή και το συσχετιζόμενο άγχος. Το πρόγραμμα με τίτλο «E.N.O. Breathe», το οποίο αναπτύχθηκε σε συνεργασία με ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Λονδίνου, πραγματοποιείται διαδικτυακά από επαγγελματίες δασκάλους και επικεντρώνεται σε «εκγύμναση» της αναπνοής μέσω του τραγουδιού.

Με τους οπερατικούς οργανισμούς ανά την υφήλιο να δέχονται γερό χτύπημα από την πανδημία και αρκετούς, ιδιαίτερα στη Βρετανία, να ρίχνουν αυλαία επ’ αόριστον, η Εθνική Όπερα της Αγγλίας, μια από τις δύο σημαντικότερες λυρικές σκηνές της χώρας, αποφάσισε εξ’ αρχής να ανακατευθύνει τις δράσεις της. Με εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις ηλικίες και συμμετοχή από το βεστιάριο του θιάσου στην πανεθνική πρωτοβουλία για τη δημιουργία προστατευτικού εξοπλισμού για τα νοσοκομεία.

Η ιδέα για τη δημιουργία του ιατρικού προγράμματος «E.N.O. Breathe», σύμφωνα με την Jenny Mollica της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας, προέκυψε το καλοκαίρι, όταν και στην Βρετανία άρχισαν να εμφανίζονται συχνότερα περιπτώσεις ασθενών οι οποίοι, αν και είχαν ξεπεράσει την οξεία φάση της νόσου, εξακολουθούσαν να υποφέρουν από πόνο στο στήθος, υπερκόπωση, σύγχυση και προβλήματα στην αναπνοή.

«Η όπερα έχει τις ρίζες της στην αναπνοή» εξηγεί η Mollica στους New York Times, «Εκεί εξειδικευόμαστε. Έτσι, σκέφτηκα ότι ίσως η Εθνική όπερα της Αγγλίας έχει κάτι να προσφέρει στον συγκεκριμένο τομέα ».

Για τον λόγο αυτό ήρθε σε επαφή με την Dr. Sarah Elkin από το Imperial College, ειδήμονα στο αναπνευστικό, η οποία και εκείνη μαζί με την ομάδα της προσπαθούσε να βρει τρόπους να θεραπεύσει τους ασθενείς από τις συγκεκριμένες μακροχρόνιες επιπτώσεις της covid-19.

Σε συνέντευξή της η Elkin υπογραμμίζει ότι υπάρχουν ελάχιστες θεραπείες για την νόσο Covid-19, ενώ οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της νόσου δεν έχουν κατανοηθεί ακόμη πλήρως: «Μόλις κάποιος εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες όσον αφορά τις φαρμακευτικές αγωγές, αισθάνεται ότι πλέον διαθέτει ελάχιστα να προσφέρει στους συνανθρώπους του», εξηγεί. Συνεπώς, όταν άκουσε την πρόταση της Mollica, η Elkin που και η ίδια συνηθίζει να τραγουδάει τζαζ, σκέφτηκε αμέσως ότι οι ασκήσεις φωνητικής μπορεί να βοηθήσουν και απάντησε «Γιατί Όχι;».

Jenny Mollica

Στο πρόγραμμα, για το οποίο δεν θεωρείται απαραίτητη προηγούμενη εμπειρία ή ενδιαφέρον, εν γένει, για το τραγούδι, συμμετείχαν αρχικά δώδεκα ασθενείς. Τις ατομικές συμβουλευτικές συναντήσεις με φωνίατρους, όπου ο καθένας εξιστορούσε την εμπειρία του με τη νόσο, ακολούθησαν ομαδικές διαδικτυακές συνεδρίες, με την καθηγήτρια φωνητικής και ορθοφωνίας Suzi Zumpe, η οποία διευθύνει το πρόγραμμα για λογαριασμό της Εθνικής Όπερας της Αγγλίας.

Η Zumpe από βασικές ασκήσεις ελέγχου της αναπνοής και στάσης του σώματος προχώρησε σταδιακά σε σύντομες ασκήσεις «μουρμουρίσματος ενός σκοπού» και τραγουδίσματος, παροτρύνoνας τους συμμετέχοντες να τις εφαρμόσουν και εκτός μαθήματος. Σκοπός ήταν να ενθαρρυνθούν οι συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουν τους, «τραυματισμένους» από τη νόσο, πνεύμονές τους στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ισχύ τους, να μάθουν πως να αναπνέουν ήρεμα και πως να διαχειρίζονται το άγχος, ένα φλέγον ζήτημα για τους ασθενείς που έρχονται αντιμέτωποι με τον Covid-19.

Εκτός των εβδομαδιαίων μαθημάτων, στους συμμετέχοντες δίνεται πρόσβαση σε διαδικτυακές πηγές, όπως μουσικές παρτιτούρες, ανακεφαλαιωτικά βίντεο και playlists με ηρεμιστικά τραγούδια στο Spotify. Τέλος, στο τραγουδιστικό μέρος, οι διδάσκοντες χρησιμοποίησαν νανουρίσματα από διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς όχι μόνο δεν απαιτούν ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες, αλλά θεωρούνται και εξαιρετικά κατευναστικά.

Ένας εκ των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα, ο Wayne Cameron, μίλησε για το πόσο η εμπειρία τον βοήθησε σωματικά και πνευματικά

Σύμφωνα με την Dr. Sarah Elkin ένα μεγάλο ποσοστό των συμμετεχόντων αναφέρουν θετικά αποτελέσματα από την όλη εμπειρία, οδηγώντας την στην απόφαση να προχωρήσει σε περαιτέρω κλινικές δοκιμές, για μια εις βάθος κατανόηση της συγκεκριμένης πρακτικής, η οποία θα μπορούσε να πείσει ακόμη και τους πιο σκεπτικιστές συναδέλφους της.

Ένας εκ των συμμετεχόντων, ο Wayne Cameron, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα ακόμη και αφότου πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, σχολίασε ότι αισθάνθηκε τεράστια διαφορά ήδη μετά από μερικές απλές ασκήσεις αναπνοής, ενώ υπογράμμισε πόσο σημαντικό ήταν που μπόρεσε να μοιραστεί την εμπειρία του με άλλους παθόντες σε έναν εικονικό χώρο: «Το πρόγραμμα βοηθάει πραγματικά. Σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο (…) Πλέον έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Οι σκοτεινές σκέψεις εξαφανίστηκαν».