Σε μια εποχή που η μουσική βιομηχανία απαιτεί ακόμα περισσότερη δημιουργικότητα και πρωτοπορία, οι γυναίκες καλλιτέχνιδες συνεχίζουν να κυριαρχούν σε κάθε είδος μουσικής. Από folk μέχρι rock, από mainstream pop μέχρι hip-hop, από alternative μέχρι jazz, οι παρακάτω ταλαντούχες γυναίκες μας χάρισαν υπέροχα άλμπουμ τη στιγμή που τα χρειαζόμασταν περισσότερο.
Εμείς συγκεντρώσαμε δέκα από τα καλύτερα άλμπουμ που ακούσαμε τους τελευταίους μήνες, τα οποία δημιουργήθηκαν από γυναίκες για γυναίκες.
Folklore + Evermore – Taylor Swift
Taylor Swift, Folklore και Evermore, φωτογραφία: Beth Garrabrant, credits: Republic
To 2020 ήταν σίγουρα για μία πολύ παραγωγική χρονιά για την Τέιλορ Σουίφτ, αφού μέσα σε πέντε μήνες κυκλοφόρησε το Folklore -για πολλούς το καλύτερο άλμπουμ του 2020- και το Evermore. Με την Σουίφτ να απομακρύνεται ξεκάθαρα από τον mainstream pop ήχο και να προσεγγίζει πιο alt-rock μονοπάτια, μάς χάρισε όχι ένα, αλλά δύο αριστουργηματικά άλμπουμ πλούσια σε χαρακτήρα και στιχουργική δεινότητα.
Το Folklore είναι ίσως ο πιο ώριμος δίσκος της Σουίφτ μέχρι σήμερα και γίνεται όλο και πιο μαγικός κάθε φορά που τον ακούς, ενώ το Evermore αποτελεί το “μικρό” αλλά πιο τολμηρό «αδερφάκι» του Folklore με πιο ζωντανό ήχο, συναρπαστικές συνεργασίες και σκοτεινό περιεχόμενο.
Little Oblivions – Julien Baker, credits: Matador Records
Αν η Julien Baker σας είχε κερδίσει με το “Sprained Ankle” το 2015, τότε προετοιμαστείτε για την μεγάλη αποκάλυψη με το Little Oblivions. Μία από τις πιο ταλαντούχες στιχουργούς της γενιάς της, η Baker επέστρεψε με έναν δίσκο γεμάτο ειλικρινή κομμάτια, στα οποία φυσικά δεν κρύβει την ευαισθησία της. Και ενώ η εύθραυστη τρυφερότητα στους στίχους της παραμένει, ο ήχος της είναι για πρώτη φορά πιο heavy rock -σίγουρα μία ευχάριστη αλλαγή. Πρόκειται για το τέλειο σάουντρακ για όσες και όσους αναζητούν την ελπίδα τις δύσκολες αυτές εποχές.
Not Your Muse – Celeste
Not Your Muse – Celeste, credits: Polydor Records
Το άλμπουμ αυτό είναι η απάντηση της Celeste στο γιατί θεωρείται η «μεγάλη μουσική αποκάλυψη της χρονιάς». Καταφέρνοντας να ξεφύγει από τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με την Amy Winehouse και την Adele, η Βρετανίδα μουσικός μάς χάρισε ένα άλμπουμ μοναδικό, με τραγούδια που μπορεί να θυμίζουν τις μεγαλύτερες ντίβες της τζαζ των 60s και 70s, αλλά παραμένουν σύγχρονα και “φρέσκα”. Η Telegraph έγραψε για την «διαχρονική ποιότητα του», η Independent για την «τεχνική ευφυΐα που ταιριάζει με την μοναδική φωνή της», ενώ το περιοδικό Clash καταλήγει ότι πρόκειται για ένα άλμπουμ που θα περίμενες μόνο από μία διεθνή ποπ σταρ.
Plastic Hearts – Miley Cyrus, φωτογραφία: Mick Rock, credits: RCA
Στο “Plastic Hearts” η Miley Cyrus έκανε την πρώτη της πραγματική «στροφή» στην ροκ, έχοντας ήδη πειραματιστεί με country, pop, R&B και hip-hop. Φυσικά, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που βλέπουμε το πιο ροκ πρόσωπο της, αφού στο παρελθόν έχει ερμηνεύσει εκπληκτικά covers «κλασικών» ροκ τραγουδιών. Μέσα σε 12 τραγούδια, η 28χρονη πλέον τραγουδίστρια κάνει ξεκάθαρο ότι δεν είναι πρόθυμη να προσαρμοστεί στην ιδέα που έχει ο κόσμος για το πώς θα έπρεπε να ντύνεται, να φέρεται, να μιλά και να τραγουδά. Και σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, η Cyrus συμπεριέλαβε στο άλμπουμ της δύο γυναίκες “θρύλους” της μουσικής, την Στίβι Νικς και την Τζοάν Τζετ. Ίσως τελικά η Miley Cyrus να είναι η ροκ σταρ που χρειαζόμαστε το 2021.
Poster Girl – Zara Larsson, credits: Epic Records
Μπορεί το τρίτο άλμπουμ της Σουηδής pop star να κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες μέρες (μετά από 2,5 χρόνια αναμονής) αλλά το έχουμε ήδη αγαπήσει. Ίσως γιατί το κεντρικό και επαναλαμβανόμενο θέμα του δίσκου είναι ο έρωτας σε κάθε μορφή, από την εκστατική μέχρι και την χαοτική. Το Poster Girl συνδυάζει την ηλεκτρονική ποπ με την R&B -ενώ θα βρείτε και μία δόση EDM χάρη στο “WOW” σε μουσική του Marshmello. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε ένα τραγούδι από όλο το άλμπουμ αυτό θα ήταν το Need Someone. Η Zara τραγουδά “I’m happy, I don’t need your love / I’m happy, but I want you” σε έναν sex positive ύμνο, που ρίχνει βολές στην τοξική αρρενωπότητα. Γι’ αυτό και όταν τραγουδά “αυτό το κορίτσι περνά καλά” την πιστεύουμε!
Good News – Megan Thee Stallion, credits: 1501 Certified and 300
Μπορεί η mainstream hip hop σκηνή να είναι σε μεγάλο βαθμό ανδροκρατούμενη, αυτό όμως δεν σταμάτησε την Megan Thee Stallion από το να επικρατήσει στα charts με το ντεμπούτο της “Good News”. Μέσα σε 20 κομμάτια γεμάτα έξυπνες ρίμες και αιχμηρούς στίχους, που αναβλύζουν sex positivity, η Megan απέδειξε ότι είναι εξίσου καλή (ή και καλύτερη) από τους περισσότερους άνδρες ράπερ ανταγωνιστές της.
Να σημειωθεί ότι μέσα στο 2020 κατάφερε να συμπεριληφθεί στη λίστα με τα 100 πιο επιδραστικά άτομα των Times και παράλληλα να μετατρέψει μια επίθεση που βίωσε η ίδια (από τον Tory Lanez που συνεχίζει να απολαμβάνει μεγάλη δημοφιλία παρά τις κατηγορίες) σε μια συζήτηση για την βία που βιώνουν οι μαύρες γυναίκες. Το γεγονός ότι η Megan Thee Stallion είναι πράγματι η δυναμική γυναίκα που παρουσιάζει στα raps της μάς κάνει να απολαμβάνουμε ακόμα περισσότερο το Good News.
Heaux Tales – Jazmine Sullivan, credits: RCA
Δεκατρία χρόνια μετά την παγκόσμια επιτυχία του “Bust Your Windows”, η Jazmine Sullivan κυκλοφόρησε το τέταρτο και πιο ώριμο δίσκο της μέχρι τώρα, το Heaux Tales. Μπορεί να είναι EP, αλλά πολλές φορές θυμίζει concept album. Μάλιστα για τους New York Times ακολουθεί τα χνάρια των φεμινιστικών, διδακτικών concept albums, όπως είναι το Miseducation of Lauryn Hill.
Σε ολόκληρο το άλμπουμ, πριν από κάθε τραγούδι ακούμε και από μια μικρή ιστορία διαφορετικών γυναικών κάθε φορά, που μας προϊδεάζουν για το περιεχόμενο κάθε κομματιού. Η Jazmine εξερευνά τον φεμινισμό, την σεξουαλικότητα, τις ταξικές διακρίσεις, το body shaming και πολλά άλλα θέματα που απασχολούν τις σύγχρονες γυναίκες. Ένα άλμπουμ που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε μια ολοκληρωμένη μουσική εμπειρία.
Flowers for Vases/descansos – Hayley Williams, credits: Lindsey Byrnes
Το Flowers for Vases / Descansos είναι το δεύτερο άλμπουμ της frontwoman των Paramore, εννέα μήνες μετά το Petals for Armor. Κυκλοφόρησε στις 5 Φεβρουαρίου χωρίς καμία προειδοποίηση και πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Η Williams, που παλαιότερα έχει μιλήσει ανοιχτά για την κατάθλιψη που αντιμετωπίζει, απομακρύνθηκε από τον art pop ήχο του προηγούμενου άλμπουμ της, για να μας χαρίσει ένα πιο προσωπικό και ειλικρινές άλμπουμ, που σύμφωνα με την ίδια είναι το prequel του Petals for Armor.
Sin Miedo (del Amor y Otros Demonios) ∞ – Kali Uchis
Sin Miedo (del Amor y Otros Demonios) ∞ – Kali Uchis, credits: Interscope / EMI
Το 2020 η Kali Uchis δεν μας χάρισε ένα αλλά δύο άλμπουμ, και το Sin Miedo είναι το δεύτερο και αγαπημένο μας, αφού περιλαμβάνει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, όπως το Telepatia και το Aquí Yo Mando με την Rico Nasty. Αυτός είναι και ο πρώτος ισπανόφωνος δίσκος της Αμερικανής μουσικού με καταγωγή από την Κολομβία. Ίσως γι’ αυτό να βγάζει ακόμα περισσότερη αυτοπεποίθηση απ’ ότι συνήθως. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή είναι η πιο διαφορετική δουλειά της Kali Uchis που μας έχει συνηθίσει έτσι κι αλλιώς σε πρωτοποριακά πρότζεκτ.
