Ελισάβετ Συμεωνίδου: Η δημιουργός πίσω από το “needles & pins” με τις όμορφες embroidery δημιουργίες

Η Ελισάβετ Συμεωνίδου ή αλλιώς Έλι, όπως μου συστήθηκε, είναι το κορίτσι πίσω από τον υπέροχο λογαριασμό “needles & pins” στο Instagram, που αν τον πετύχεις δύσκολα θα αποφύγεις το σκρολάρισμα, στο λέω. Κάτι οι φωτογραφίες με την ξεχωριστή αισθητική και το στήσιμο, κάτι τα ίδια τα σχέδια πάνω στα τελαράκια, δεν υπάρχει περίπτωση, θα λατρέψεις τη δουλειά της και την ίδια.

«Πίσω από αυτό το πρότζεκτ βρίσκεται ένα κομμάτι του ευατού μου που για πολλά χρόνια προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω», η Έλι προσπαθεί να μου δώσει με λίγα λόγια να καταλάβω ποια ανάγκη ήταν αυτή που την οδήγησε να στραφεί στο κέντημα. «Μέσα στη διαδικασία του κεντήματος βρήκα στοιχεία που με βοήθησαν πολύ να διαχειριστώ πολλά θέματα της καθημερινότητας, με πιο βασικό το άγχος», μου εξηγεί.

Η Έλι σπούδασε Λογοθεραπεία στα Γιάννενα. Το 2015, επέστρεψε στην πόλης της Δράμας όπου συνεχίζει να ζει μέχρι και σήμερα. Το χόμπι της, αυτό που τη γεμίζει και τη βοηθά να αντιμετωπίζει το άγχος αλλά και τη ρουτίνα της καθημερινότητας, είναι το κέντημα. Σήμερα είναι η δημιουργός πίσω από το “needles & pins” στο Instagram, μέσα από το οποίο επικοινωνεί με τον κόσμο και το απολαμβάνει ιδιαίτερα όπως μου εξομολογήθηκε.

Έτσι θέλησα πολύ να μάθω την ιστορία της, πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με το κέντημα, πώς σκέφτηκε το όνομα της σελίδας, τι απολαμβάνει σε αυτή τη δουλειά – που η ίδια προτιμά να βλέπει ως χόμπι – και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα. Εύχομαι το ίδιο και εσείς.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ??????? & ???? // ᵉᵐᵇʳᵒⁱᵈᵉʳʸ (@needles_and_pins_gr)

Το καλοκαίρι του 2019  και ενώ είχα άδεια σε μια περίοδο που τα περισσότερα άτομα γύρω μου εργάζονταν, έψαχνα να κάνω κάτι για να σπάσω την ρουτίνα της καθημερινότητας. Τότε βρήκα στο ίντερνετ ένα κεντημένο τελαράκι το οποίο μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Αυτό ήταν η αρχή! Τις επόμενες μέρες πέρασα ατελείωτες ώρες να ψάχνω ιδέες, βίντεο, σχέδια, υλικά. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή είχα φτάσει να το βλέπω στον ύπνο μου.

Εκείνον τον Αύγουστο του ’19 λοιπόν, όχι και τόσο μακριά δηλαδή, ξεκίνησα να κάνω τις πρώτες βελονιές. Μάλιστα το πρώτο σχέδιο το ξεκίνησα μεσημεράκι και όταν έφτασε το βράδυ εκείνης της ημέρας και δεν το είχα τελειώσει, πείσμωσα τόσο πολύ να το δω τελειωμένο που έκατσα στο μπαλκόνι με ένα φακό κεφαλής για να το τελειώσω (γιατί από ψυχαναγκασμούς καλά πάμε).

Μέσα στη διαδικασία του κεντήματος βρήκα στοιχεία που με βοήθησαν πολύ να διαχειριστώ πολλά θέματα της καθημερινότητας, με πιο βασικό το άγχος.

Δεν θα διακόψω λοιπόν την ιστορία. Λίγες μέρες αργότερα γνώρισα την Αλεξάνδρα (@plexidaknitwear), η οποία ασχολείται με χειροποίητα πλεκτά ρούχα και όχι μόνο. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε το άτομο που με βοήθησε και με καθοδήγησε για το πώς να ξεκινήσω τον λογαριασμό μου στο Instagram. Για να καταλάβετε, την επόμενη μέρα της γνωριμίας μας βρεθήκαμε για να φωτογραφίσει τα πρώτα μου τελαράκια ώστε να ξεκινήσω έχοντας κάποιο υλικό στα χέρια μου. Γενικά εγώ με τα σοσιαλ καλή σχέση δεν έχω. Σε αυτό έχω φίλες που με βοήθησαν και συνεχίζουν να με βοηθούν είτε με συμβουλές και ιδέες, είτε με πραγματική δουλειά και τις υπερευχαριστώ γιατί αποτελούν μεγάλο κομμάτι αυτού που κάνω.

Και εδώ φίλη έβαλε το χέρι της. Υπήρξε πολύ μεγάλη συζήτηση όταν ήρθε η ώρα να βρεθεί όνομα. Μια φίλη μου λοιπόν, η Ρόζα, πέταξε την ιδέα για το “needles & pins” απ’ το τραγούδι των Ramones που δεν είναι όμως των Ramones. Και έτσι έγινε η ονοματοδοσία μας!

Στο “needles & pins” υπάρχουν πολλά σχέδια κεντημένα σε τελαράκια, πολλά απ’ τα οποία είναι custom made. Πολλά τα επιλέγουν για δωράκια σε αγαπημένα πρόσωπα, για στολισμό σε βαφτίσεις, διακόσμηση παιδικών δωματίων και των προσωπικών τους χώρων. Είχα ξεκινήσει να κάνω και μια μικρή προσπάθεια με τα scrunchies, αυτή τη στιγμή όμως έχω επιλέξει να μην ασχοληθώ με άλλα πράγματα.

Ο χώρος που ξεκινάει και τελειώνει ένα χειροποίητο τελαράκι βρίσκεται στο σπίτι μου. Εκεί έχω δημιουργήσει έναν χώρο – εργαστήρι, οργανώνοντάς τον όσο καλύτερα μπορώ για να χωράει όλη η διαδικασία, απ’ την αρχή του σχεδιασμού έως το τέλος με τη φωτογράφιση ενός σχεδίου.

Πάντα με καφέ και τάισμα του γάτου! Μετά έρχονται όλα τα άλλα. Μια μέρα μπορεί να περιλαμβάνει πολλά, ανάλογα σε ποιο στάδιο βρίσκεται μια παραγγελία. Άλλες μέρες είναι αφιερωμένες στα σχέδια, άλλες καθαρά για κέντημα και άλλες στο να φωτογραφηθούν.

Επιλέγω πάντα πρωινές ώρες πάντως για να ασχοληθώ με το πρότζεκτ, ό,τι κι αν έχω να κάνω. Βέβαια η ενασχόληση με αυτό δεν τελειώνει ουσιαστικά ποτέ. Απ’ τα πιο μεγάλα και σημαντικά κομμάτια είναι αυτό της επικοινωνίας. Προσπαθώ να είμαι συνεπής με τον κόσμο που επικοινωνεί με το “needles & pins”, είτε πρόκειται για κάποια παραγγελία, είτε για συμβουλές, είτε για απλό τσιτ τσατ. Μάλιστα η επικοινωνία και οι γνωριμίες που βρήκα στο Instagram είναι κάτι που δεν είχα υπολογίσει καθόλου, αλλά αποδέχτηκα με πολλή χαρά και έκπληξη!

Γενικά τα τελευταία χρόνια περνάμε μια φάση αναπόλησης του παλιού και επαναφοράς του στις ζωές μας με πολλούς τρόπους. Νομίζω κάπου εκεί μέσα βρίσκεται και το κέντημα, μαζί με πολλές άλλες αγαπημένες συνήθειες.

Ναι, σίγουρα ναι. Το ενδιαφέρον που βλέπω γι’ αυτό που κάνω είναι πολύ μεγάλο. Υπάρχουν άτομα που θα στείλουν μήνυμα απλά για εκφράσουν το πόσο τους αρέσει ένα κομμάτι. Είναι αυτά τα μηνύματα που χαρίζουν τα πιο γλυκά χαμόγελα σε εμάς που ασχολούμαστε με το χειροποίητο.

Νομίζω ο κόσμος καταλαβαίνει τη διαφορά όταν παίρνει κάτι χειροποίητο στα χέρια του. Κάθε δημιουργία έχει την προσωπική πινελιά του ατόμου που το δημιούργησε. Δεν είναι ένα ακόμα άψυχο αντικείμενο, ίδιο με άλλα χιλιάδες εκεί έξω. Ακόμα και ο τρόπος που γίνεται μια παραγγελία, το ότι θα μπεις στη διαδικασία να επικοινωνήσεις με το ίδιο το άτομο που θα σου φτιάξει το αντικείμενο της επιλογής σου, δίνει στο χειροποίητο τη μοναδικότητά του.

Μέσα μου το κέντημα έχει μείνει στο να είναι το χόμπι μου. Αν το δω διαφορετικά νομίζω θα χάσω πολλά.

Δεν είναι ακριβώς επάγγελμα αυτό που κάνω. Μέσα μου το κέντημα έχει μείνει στο να είναι το χόμπι μου. Αν το δω διαφορετικά νομίζω θα χάσω πολλά, θα καταπιεστώ με τα «πρέπει» και θα γυρίσει τούμπα ο λόγος που το ξεκίνησα. Το ότι συνεχίζω να κάνω το χόμπι μου και αυτό βρίσκει απήχηση είναι μεγάλη χαρά. Μου αρέσει πολύ επίσης το ότι μπορώ και στηρίζομαι πολύ στον αυθορμητισμό μου. Αν μου έρθει μια ιδέα και μου αρέσει θα την υλοποιήσω. Εάν όμως κάποια στιγμή δεν τη βρίσκω άλλο ενδιαφέρουσα θα την αφήσω στην άκρη χωρίς δεύτερη σκέψη. Γενικά αυτό το πρότζεκτ είναι κάτι που μου αρέσει και με προκαλεί να ασχολούμαι μαζί του. Δεν θα κάνω κάτι εξαναγκασμένα, και αν κάτι με πιέζει το απομακρύνω. Δεν είναι δουλειά με την τυπική και αυστηρή έννοια, και έτσι θέλω να μείνει μέσα μου.

Δεν υπάρχει σταθερή πηγή έμπνευσης. Ένα σχέδιο μπορεί να έρθει σαν σκέψη μέσα από μια συζήτηση, μια εικόνα στον δρόμο, μια είδηση. Σίγουρα η μεγαλύτερη πηγή είναι το τεράστιο, ατελείωτο ίντερνετ, ειδικά πλέον με τον εγκλεισμό που ζούμε.

Αναλαμβάνω και custom παραγγελίες, ναι. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι καθώς έτσι έρχομαι σε επικοινωνία με πάρα πολύ κόσμο, προσπαθώντας να καταλάβω τι μπορεί να αρέσει στον καθένα και την καθεμία και να δημιουργήσουμε μαζί ένα όμορφο σχέδιο.

Στο κομμάτι της δημιουργικότητας μεγάλο ρόλο έχει παίξει ο κόσμος και η επικοινωνία μαζί του.

Είναι αλήθεια πως τον τελευταίο καιρό και ύστερα από 4 μήνες δεύτερης καραντίνας, έχω αρχίσει να δυσκολεύομαι με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Προσπαθώ να κάνω πράγματα που να με κάνουν να ξεφεύγω απ’ τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες έχουν υποβληθεί οι ζωές μας αλλά και να βλέπω τα πράγματα από μια αισιόδοξη αλλά και ρεαλιστική ματιά. Στο κομμάτι της δημιουργικότητας μεγάλο ρόλο έχει παίξει ο κόσμος και η επικοινωνία μαζί του.

Τόσο μεγάλα σχέδια όπως κάποιο e-shop δεν έχω, τουλάχιστον όχι ακόμα. Όπως είπα και πριν, το κέντημα είναι ακόμα για μένα το χόμπι μου. Το να ξεκινήσω ένα σχέδιο προϋποθέτει μια επικοινωνία την οποία είμαι σε θέση να παρέχω άμεσα και εξατομικευμένα. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον.

Μου αρέσει πολύ το στάδιο στο οποίο βρίσκεται το πρότζεκτ και ακόμα δεν είμαι έτοιμη να το πάω στο επόμενο βήμα. Στο στάδιο αυτό μπορώ να υποστηρίζω το πρότζεκτ και να έχω μια ποιότητα ζωής και χρόνου που θεωρώ απαραίτητη και αναγκαία για να επιβιώνω με υγεία.