Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη: Η συγγραφέας μάς συστήνει το νέο της βιβλίο «Άσπιλοι Ένοχοι»

Η Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται σε έντυπα μέσα, ενώ έχει περάσει και από την τηλεόραση ως σεναριογράφος σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές.

Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 2009 με το βιβλίο «Δεσποινίς ετών 29… και κάτι ψιλά» από τις Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ, ενώ ακολούθησαν κι άλλα, με τελευταία τα «Η διαθήκη του Ζάνα», «Η Υπηρέτρια της Δούκισσας» και «Ζακίνθη – Στο Άβατο του Κόντε» σε συνεργασία με τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο με τίτλο «Άσπιλοι Ένοχοι», από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, ενώ ήδη ετοιμάζει και το επόμενο.

Οι «Άσπιλοι Ένοχοι» είναι ένα σύγχρονο, καθαρόαιμο, αστυνομικό μυθιστόρημα με ανατρεπτική, γρήγορη πλοκή και σκηνές που κόβουν την ανάσα. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ζουν στην Ελλάδα του σήμερα και κάποια στιγμή φτάνουν στα άκρα, με φόντο μια μυστηριώδη εξαφάνιση. Ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος; Πόσο επηρεάζουν οι συνθήκες τις πράξεις μας και, τελικά, μήπως κατά μία έννοια είμαστε όλοι εν δυνάμει ένοχοι;

Πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως η δημοσιογραφία ήταν ο… πρόλογος στην πορεία μου ως συγγραφέας. Επειδή λάτρεψα από την αρχή το έντυπο, ήρθε σαν φυσική εξέλιξη η συγγραφή βιβλίων.

Στην αρχή αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες, τόσο στο να τυπωθεί το πρώτο βιβλίο μου, όσο και να εξελιχθώ εγώ η ίδια ως συγγραφέας.

Ήταν μαγικό. Μια απίθανη αίσθηση χαράς, συγκίνησης, ευλογίας. Το να βλέπει κάποιος κομμάτια της ψυχής και του μυαλού του τυπωμένα, είναι ένα ανεπανάληπτο συναίσθημα.

Η πρώτη σκέψη ήταν να δοκιμαστώ στην αστυνομική λογοτεχνία. Η αμέσως επόμενη να καταγγείλω μέσα από τις σελίδες του παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, όπως τον ρατσισμό απέναντι σε άτομα που ταλαιπωρούνται από ψυχικά νοσήματα, αλλά και την θρησκοληψία. Θεωρώ πως σαν λαός βρισκόμαστε πίσω σε πολύ σημαντικά θέματα. Αργά αλλά σταθερά όμως, οδηγούμαστε στο φως.

Αναλόγως τη δράση και τον χώρο στο οποίο εξελίσσεται η πλοκή του. Από παραδοσιακή μουσική έως και κλασική, η οποία θα ταίριαζε πολύ.

Θα ήθελα να χτυπά η καρδιά του αναστατωμένα από τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που έρχονται στο φινάλε. Σαν μια ορχήστρα που ξεκινά με χαμηλές νότες και φτάνοντας στο τέλος κορυφώνεται ο ήχος και η δύναμη της μουσικής.

Το είχα στο μυαλό μου από την αρχή της πορείας μου. Τα πρώτα βιβλία που διάβασα ήταν της Αγκάθα Κρίστι η οποία ήταν δεξιοτέχνης του αστυνομικού μυθιστορήματος. Ήθελα κάποια στιγμή να δοκιμαστώ και σε αυτό το δύσκολο είδος.

Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους ξένους συγγραφείς. Θεωρώ πως η χώρα μας διαθέτει δυνατές πένες και κοφτερά μυαλά συγγραφέων.

Το σημαντικότερο είναι να μην αντιληφθεί ο αναγνώστης τη λύση του μυστηρίου πριν την αποκαλύψει ο συγγραφέας. Το αμέσως πιο σημαντικό είναι κατά τη διάρκεια του βιβλίου να παραθέτονται όλα τα στοιχεία, αλλά με τέτοιον τρόπο που να μην είναι εξόφθαλμα.

Όχι, τα αγαπώ όλα με κάποιον τρόπο. Απλά αποφάσισα από το πρώτο μου βιβλίο ότι θα γράφω ό,τι πρώτα ενθουσιάζει εμένα, ώστε να παθιάζομαι μαζί του και αυτό να περνά στον αναγνώστη.

Αυτή την εποχή γράφω το επόμενο βιβλίο μου, οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να βρω χρόνο να διαβάσω κάποιο άλλο. Είναι κάτι που με στεναχωρεί, καθώς λατρεύω το διάβασμα.

Πιστεύω πως το κοινό επιστρέφει στο βιβλίο. Απομακρύνθηκε λόγω της έκρηξης του διαδικτύου, αλλά σιγά σιγά επιστρέφει στη λογοτεχνία. Εύχομαι να μην κάνω λάθος.