Riz Ahmed… με θόρυβο για το Όσκαρ

Το Sound Of Metal όμως έκανε θόρυβο. Και να’ τος ο Riz διεκδικεί το Όσκαρ Α’ Ανδρικού. To αν θα τα καταφέρει τελικά θα το δούμε στις 25 Απριλίου, στην 93η Τελετή Απονομής των βραβείων Όσκαρ που θα μεταδοθεί live και αποκλειστικά στην COSMOTE TV.

Πρώτα, ωστόσο, είχα “κολλήσει” με το άλμπουμ. Στα «καλύτερά μου» της χρονιάς. Το πρότεινα σε όλους. Το The Long Goodbye. Βασικά είναι ένα άλμπουμ χωρισμού. Και διπλής ανάγνωσης. Μιλάει για τον χωρισμό από την κοπέλα του, αλλά και για το διαζύγιο που νοιώθει ότι παίρνει από αυτόν η πατρίδα του η Αγγλία, στη μετά Brexit εποχή με την εξάπλωση εθνικιστικών, ακροδεξιών τάσεων.

Ένα βαρύ, δύσκολο, σπαραξικάρδιο goodbye στην αρχή που συνεχίζει με χιούμορ και έξυπνα αντανακλαστικά στη συνέχεια του άλμπουμ. Ανάμεσα στα κομμάτια παρεμβάλλονται τηλεφωνήματα, με συμβουλές, παραινέσεις και κουβέντες συμπαράστασης από φίλους, γονείς, θείους, συγγενείς και κολλητούς. Έτσι, για να γλυκάνουν τον χωρισμό πιο μαλακό.

Μουσικά τα κομμάτια απογειώνονται με beats, breaks, hip hop και χρώματα από τις Πακιστανικές του ρίζες. Μια εκρηκτική συλλογή κομματιών, που αρχίζει με (πρώτο κομμάτι) το The Breakup και κλείνει με (τελευταίο κομμάτι) το Karma.

Και αν το «κάρμα» παίζει κάποιο ρόλο στη ζωή μας, η επιστροφή του Riz Ahmed έρχεται ακόμη πιο δυναμικά. Όσοι έχουν δει την ταινία, το Sound of Metal, καταλαβαίνουν πολύ καλά γιατί «χτυπάει» Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου.

Εδώ ο Riz Ahmed είναι ένας punk/metal ντράμερ, ο Ruben Stone, που ξαφνικά χάνει την ακοή του. Και συνειδητοποιεί ότι στη ζωή του μπαίνει ξαφνικά ένα στοπ. Στοπ στο πάθος του για την μουσική, στη σχέση με την κοπέλα του, στην προσπάθεια που κάνει να μείνει καθαρός από τα ναρκωτικά. Στη ζωή του επάνω πέφτει σιωπή.

Για να «μπει» στο ρόλο, περνάει πολύ καιρό στη Νέα Υόρκη μαθαίνοντας τη νοηματική γλώσσα και το πώς είναι να ζει κανείς χωρίς να ακούει τον κόσμο. Και όχι μόνο αυτό.

Μαθαίνει να παίζει ντραμς. Και ενώ προέρχεται μουσικά από τον χώρο του rap και των ηλεκτρονικών beats, βουτάει βαθιά στο punk, πράξη και θεωρία. Ακούει μπάντες. Γίνεται φαν.

Από την μια, ο εκκωφαντικός κόσμος του punk –metal και τα ντεσιμπέλ της πρώτης σκηνής, και από την άλλη, ο βόμβος και η σιωπή. Στη μέση ο Ahmed.

Η ερμηνεία του ξεχωρίζει και οι κριτικές για το Sound Of Metal (του Darius Marder) καταφθάνουν αποθεωτικές.

H ταινία, που τώρα είναι υποψήφια συνολικά για έξι Όσκαρ, μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, πρωταγωνιστή βέβαια, αλλά και για Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου – ο Paul Raci– δεν έχει σταματήσει να συζητιέται από την στιγμή που έκανε στο amazon prime την πρεμιέρα της.

Έκπληξη λοιπόν, ο 38χρονος Βρετανο-Πακιστανός ηθοποιός, μουσικός, ράπερ, ακτιβιστής; Όχι και τόσο. Ειδικά αν είχες παρακολουθήσει την πορεία του ως εδώ.

Αν τον είχες δει στη μίνι σειρά The Night Of και στο The OA. Στο The Road to Guantanamo (2006) στο Nightcrawler (2014) αλλά και στο Jason Bourne και το Star Wars.

Και αν δεν είχαμε ακούσει πολλά για τους Swet Shop Boys, το hip hop σχήμα του, μάθαμε πολύ περισσότερα με το The Long Goodbye που κρατάει τον Ahmed στην πρώτη κατηγορία του αγγλικού hip hop – του είδους που δεν σταματάει να ανανεώνεται και να εξελίσσεται.

Με λόγο πολιτικό, αιχμηρό, κοινωνικό, ένας πομπός που μεταδίδει συνεχώς σήματα για να κρατάνε την κοινωνία σε εγρήγορση μέσα σε ένα σύστημα που την θέλει άβουλη και βολική στα συμφέροντά του.

Στο μεταξύ, ήρθε και άλλο ένα δικό του κομμάτι, το Οnce Kings

Ω, ναι! Θα είναι καλό να τον δούμε να κερδίζει το Όσκαρ. Σίγουρα θα έχει και κάτι να πει.