Η Andra Day ως Billie Holiday… «χτυπάει» Όσκαρ

Είχε πει “όχι” στην πρόταση για τον ρόλο. Δεν ένοιωθε ότι μπορούσε να ‘γίνει’ η Billie Holiday. Η μοναδική Billie Holiday και το απόλυτο, δικό της είδωλο. Αφού και το όνομά της, το Andra Day, στη Billie Holliday αναφέρεται, Lady Day όπως την έλεγαν. Περίεργες συμπτώσεις. Και ίσως όχι.

Από εκείνες τις πρώτες επίμονες αρνήσεις της ως τη στιγμή που την παρακολουθείς να ερμηνεύει το Strange Fruit και νοιώθεις ρίγη – η Andra Day (Cassandra Monique Batie, το κανονικό της όνομα), έχει ‘γίνει’ η Billy Holiday. Και τώρα, με την ερμηνεία της, διεκδικεί το Όσκαρ. Στο “The United States of America vs Billie Holiday”.

Η ταινία του Daniel Lee (γνωστός μας από το “The Butler” και την σειρά “Empire) βασίζεται στο βιβλίο του Johann Hari, “Chasing the Scream: The First and Last Days of the War on Drugs.”

Η Aμερικανική κυβέρνηση έχει κηρύξει πόλεμο κατά των ναρκωτικών ουσιών- είναι η δεκαετία του ’40 -και ένας από τους στόχους της είναι η Αφρο- Αμερικανή τραγουδίστρια Billie Holiday. Την έχουν βάλει στο μάτι. Κυρίως γιατί τραγουδάει αυτό το τραγούδι, το Strange Fruit.

Αυτό το τραγούδι -που ούτε η δισκογραφική εταιρία της ήθελε να ηχογραφήσει – μιλάει για το λιντσάρισμα μαύρων Αμερικανών στο Νότο και – αυτό το… Παράξενο Φρούτο, είναι οι άνθρωποι οι κρεμασμένοι από τα δέντρα. Ένα πολύ σκληρό, βαθιά θλιμμένο τραγούδι.

Και της απαγορεύουν να το λέει. Εκείνη συνεχίζει να το ερμηνεύει. Συγκλονιστικά και η Andra Day το λέει στην ταινία.

Με τους γνωστούς σκοτεινούς τους τρόπους τους, οι υπηρεσίες επιμένουν και παγιδεύουν τη Billie Holiday. Η Πολιτεία δεν την αφήνει να ησυχάσει. Η ζωή δεν την αφήνει να ησυχάσει. Οι ερμηνείες της δεν σταματάνε όμως να καθρεφτίζουν τις αλήθειες της.

«Τα εγγόνια σας θα τραγουδάνε το Strange Fruit» -λέει κάποια στιγμή μέσα στην ταινία. Για το τραγούδι που ηχογράφησε η Βillie Holiday, τέτοιες μέρες -ήταν 20 Απριλίου του 1939. Το οποίο επίσημα πέρασε στην πολιτιστική κληρονομιά των Ηνωμένων Πολιτειών, στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Στο μεγάλο παγκόσμιο κοινό, ένα μεγάλο τραγούδι διαμαρτυρίας, από στόμα σε στόμα, μια ξεχωριστή οντότητα στην Ιστορία. Και το περιοδικό Time (το 1999) το ψήφισε, σαν το “Τραγούδι του Αιώνα”.

«Tο να ακούω και μόνο αυτή την φράση…», έλεγε σε μια συνέντευξή της η Andra Day, «με κάνει να ανατριχιάζω. Ήμουν πανευτυχής που την έλεγα… Και έτσι έγινε! Τα εγγόνια της τραγουδούσαν αυτό το τραγούδι. Τα εγγόνια του κόσμου τραγούδησαν αυτό το τραγούδι… Εγώ, από παιδί, τραγουδούσα αυτό το τραγούδι. Και θα το τραγουδάμε και θα το τραγουδάμε συνέχεια».

Και πώς έρχονται τα πράγματα! Η σημερινή «πολιτισμένη» κοινωνία ‘ξαναζεί άγρια τους εφιάλτες του ρατσισμού. Ο κόσμος ξεσηκώνεται για τις δολοφονίες Αφρο-Αμερικανών και τις αγριότητες της αστυνομίας. Το Black Lives Matter γίνεται παγκόσμιο κίνημα. Και ίσως ακόμη πιο πολύ σήμερα, έχουν φωνή δυνατή εκείνα τα τραγούδια.

Ένα άλλο κομμάτι, το Rise Up ήταν εκείνο που απογείωνε την καριέρα της Andra Day το 2015 και την έβαζε αμέσως στο κλαμπ των σπουδαίων φωνών στο χώρο της soul, του r’n’b και της jazz.

Έκανε πολλές και διαφορετικές δουλειές, τελειώνοντας το σχολείο της, όταν – σύμφωνα με το βιογραφικό της- έτυχε, σε ένα εμπορικό κέντρο όπου τραγουδούσε, να την προσέξει η γυναίκα του Stevie Wonder. Και μίλησε γι’ αυτήν στον άντρα της. Λίγες μέρες αργότερα, χτύπησε το τηλέφωνό της και ήταν ο Stevie Wonder ο ίδιος!

Κάπως έτσι έγινε η αρχή και σήμερα έχοντας ήδη κερδίσει Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στο The United States vs Billie Holiday, βρίσκεται στην κούρσα για το Όσκαρ. Μια παράξενη χρονιά και φέτος, μέσα στην πανδημία, που οι ταινίες δεν βγήκαν στις αίθουσες – είδαμε κάποιες από αυτές στις πλατφόρμες.