Το ρεμπέτικο συναντά τη hip hop στην πλατεία της Πειραιώς 260
Με την παράσταση χορού “Οικοδομή” του χορογράφου Άντι Τζούμα στον εξωτερικό χώρο της Πειραιώς 260, συνεχίζεται το αφιέρωμα του Φεστιβάλ Αθηνών στη hip hop σκηνή.
Το ρεμπέτικο Στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει το λαϊκό στοιχείο που έχει στις ρίζες του την προσφυγιά, την εργατιά, τη φυλακή, τον έρωτα. Μία μουσική που έχει μία δική της γλώσσα επικοινωνίας και έναν εντελώς μοναδικό τρόπο έκφρασης της ιστορίας και των συναισθημάτων.
Στην άλλη μεριά του κόσμου, σε ένα διαφορετικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στην Αμερική, γεννήθηκε πιο πρόσφατα το hip hop, ένας χορός που παρά την απόσταση χώρου και χρόνου, συνδέεται άμεσα με τα ίδια ακριβώς στοιχεία. Οι χορευτές του hip hop δημιούργησαν κοινότητες και χρησιμοποίησαν το περιβάλλον στο οποίο έτυχε να βρεθούν, ώστε μέσω της τέχνης τους να καταφέρουν να κοινωνικοποιηθούν, να επιλύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους, να εκφραστούν και να δημιουργήσουν.
Ο Άντι Τζούμα, απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, με πλούσια δραστηριότητα στο video dance, πολλάκις βραβευμένος ως κινηματογραφιστής και περφόρμερ,/xορευτής στη διεθνούς φήμης ομάδα του Lloyd Newson, DV8 Physical Theatre.
Συνδυάζοντας στοιχεία από τη ρεμπέτικη μουσική και ιστορία με την κινησιολογία και την τεχνική του hip hop, η Οικοδομή δημιουργεί έναν χώρο στον οποίο οι μουσικές, οι ρυθμοί και οι ιστορίες συγχωνεύονται, και συνθέτουν μια ενιαία γλώσσα επικοινωνίας. Μια γλώσσα που έχει ως στόχο να μπορεί να γίνει κατανοητή από οποιονδήποτε οπουδήποτε. Μέσα από την ερμηνεία τεσσάρων χορευτών και δύο μουσικών, η γλώσσα της «οικοδομής» μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις σχέσεις εξουσίας, για την επικοινωνία και την αποξένωση, για τη Ζωή και τον Θάνατο.
Η Οικοδομή είναι μια παράσταση χορού ανάμεσα σε σκαλωσιές, σκάλες, ταβανόβουρτσες και δομικά υλικά. Χορός που ξεκινάει από το δρόμο, γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας στο στούντιο χορού και αποδομείται για να επιστρέψει τελικά στο δρόμο, όπου και γεννήθηκε.
Η κίνηση και η μουσική, τα δύο δομικά στοιχεία της παράστασης, συνενώνονται με βασικό στοιχείο τον αυτοσχεδιασμό. Μαζί με ένα μικρόφωνο και μουσική που εμπνέεται από το ρεμπέτικο, και με πρώτη ύλη το κινητικό υλικό του hip hop και του breakdance, ο Τζούμα συνθέτει μια χορογραφία που εστιάζει στα κοινά σημεία της Αμερικανικής κουλτούρας του δρόμου και της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας.