Τέχνη στον λόφο: Το Φεστιβάλ Λυκαβηττού επιστρέφει
Με δώδεκα έργα-δράσεις από ισάριθμες καλλιτεχνικές ομάδες, ολοκληρώνεται το σαββατοκύριακο 29 και 30 Μαΐου το 2ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού, που φέτος επέστρεψε απλώνοντας τις καλλιτεχνικές του δράσεις σε δύο λόφους, Στρέφη και Λυκαβηττού.
Έχοντας παρουσιάσει με επιτυχία και παρουσία πλήθους κόσμου 20 καλλιτεχνικές προτάσεις, το προηγούμενο σαββατοκύριακο, στον λόφο του Στρέφη, οι συνδιοργανώτριες καλλιτεχνικές ομάδες επιστρέφουν στον αρχικό τόπο εμπνευσής τους, παρουσιάζοντας ένα φεστιβάλ που δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να συναντήσει καλλιτεχνικά έργα που ίσως δεν θα χώραγαν σε κανένα επίσημο προγραμματισμό.
Φόρμες επινοημένες για τον δημόσιο χώρο, διάρκειες μη «εμπορεύσιμες», είδη μη «συμβατά» για τις κλειστές αίθουσες, καλλιτεχνικές προτάσεις που παίρνουν ζωή εκεί όπου κανένας θεσμικός κανόνας δεν μπορεί να επιβληθεί, ούτε στο περιεχόμενο ούτε στο κοινό τους, χαρακτηρίζουν οι διοργανωτές τις δράσεις που συναποτελούν το φεστιβάλ.
Από τη μια καραντίνα στην άλληΤο Φεστιβάλ Λυκαβηττού είναι «τέκνο της ανάγκης» που δημιούργησε η πανδημία και η συνακόλουθη παύση όλων των «ζωντανών» πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Έτσι γεννήθηκε πέρσι τον Οκτώβρη, λίγο πριν η χώρα εισέλθει στην πλέον παρατεταμένη καραντίνα σε όλη την Ευρώπη, και συνεχίζεται τώρα, με την έξοδο από αυτήν.
Για τους καλλιτέχνες που συνέλαβαν και υλοποίησαν την ιδέα, το Φεστιβάλ Λυκαβηττού ήταν και είναι ένα πείραμα στοχασμού και επαναπροσδιορισμού του τρόπου με τον οποίο γίνονται τα φεστιβάλ. Είναι επίσης ένα πολιτιστικό γεγονός που θέτει το ζήτημα της επαναδιεκδίκησης του δημόσιου, αυτού δηλαδή που ανήκει σε όλους μας και ολοένα μας διαφεύγει.
Γι’ αυτό επέλεξαν αρχικά τον Λυκαβηττό: Γιατί είναι ένας δημόσιος, κοινόχρηστος χώρος, ένα κεντρικό, γεωγραφικά, σημείο της πόλης, ένα ήσυχο νησί μέσα στο αστικό περιβάλλον. Γιατί, επίσης, είναι σκόπιμα αφημένος στην τύχη του, τονίζουν οι διοργανωτές, όπως και ο γειτονικός λόφος του Στρέφη, έτσι ώστε η όποια φροντίδα να συνδυαστεί με την εμπορευματοποίησή του.
Τα έργα που θα παρουσιαστούν συνθέτουν μία ή περισσότερες διαδρομές στον λόφο του Λυκαβηττού. Ο θεατής μπορεί να φτιάξει τη δική του διαδρομή ή να ακολουθήσει αυτές που θα του υποδείξουν οι καλλιτέχνες επί τόπου.
Οι διοργανώτριες ομάδες του 2ου Φεστιβάλ Λυκαβηττού ενημερώνουν τους θεατές – περιπατητές που θα αναζητήσουν στον χάρτη τις εκδηλώσεις:
- Η αρίθμηση των έργων είναι ανακόλουθη, ωστόσο το κάθε έργο έχει τον δικό του αριθμό, που είναι ο ίδιος στον χάρτη και στο πρόγραμμα.
- Προετοιμάστε τις διαδρομές σας γιατί το σήμα κινητής τηλεφωνίας στον Λυκαβηττό μπορεί να είναι ασθενές.
- Τα έργα θα ξεκινήσουν στην ώρα τους, για να τηρηθεί η προγραμματισμένη αλληλουχία.
Σάββατο 29 Μαΐου
16.00 Ειρήνη Μπιλίνη Μωραΐτη: Τραγούδια από τον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα (35)
16.45 Ελένη Κολλιοπούλου: Το κύτταρο (1)
17.15 Ερατώ Μακρά – Έντγκαρ Αβετικιάν: Μέρα ή Νύχτα (23)
18.00 Στάλη Συμεών: Το κόκκινο και το μπλε μοιάζουν (11)
19.00 Ειρήνη Γαντερί – Βίνα Σέργη: Once upon a dog (2)
19.00 Άντζελα Δεληχάτσιου – Βασιλική Νομίδου: Θραύσματα ενώνονται (9)
Κυριακή 30 Μαΐου
15.00 Marilisa Chronea – Joe Tornabene: Beauty and the banks (38)
16.00 Νατάσα Νταϊλιάνη – Τάσος Ράπτης: Ξανά (13)
17.00 Mouries and other trees (26)
18.30 Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου Boalitaria: Σπίτι μου ο δρόμος (5)
20.15 Ράνια Καπετανάκη: Reconstruction (39)
20.45 Αλέξανδρος Μιστριώτης: Αθήνα σ’ ακούω (18)
Το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείτε να συμβουλευτείτε εδώ.