Μήλα

Μια επιδημία που προκαλεί ξαφνική αμνησία στους ανθρώπους, βρίσκει τον Άρη, ένα άντρα γύρω στα 40, να ακολουθεί ένα ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης, το οποίο περιλαμβάνει καθημερινές αποστολές. Μετά την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, ο Άρης βγάζει μια φωτογραφία πολαρόιντ ως αποδεικτικό στοιχείο. Προσπαθώντας να δημιουργήσει μια νέα ζωή και αναμνήσεις, θα συναντήσει την Άννα που ακολουθεί το ίδιο πρόγραμμα.

Ενταγμένο πλήρως στο πνεύμα του «greek weird wave», το πρώτο φιλμ του Χρήστου είναι μια επίκαιρη αλληγορία για ένα κόσμο που αφήνεται ολοκληρωτικά στην σκληρότητα και την αποξένωση. Τα εξαιρετικά κινηματογραφημένα σκηνικά μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε αποσύνθεση – με μια vinrtage χροιά να προσδίδει ρομαντισμό στην ιστορία του Άρη- τονίζονται από ένα υπόγειο, εύστοχο μαύρο χιούμορ.

Η χαραμάδα αισιοδοξίας όμως δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να επιστρέψει στην (οπωσδήποτε θετική) πρώτη εμφάνιση του Χρήστου να σου κλέψει την καρδιά. Πολλά στοιχεία μοιάζουν με τρικ δοκιμασμένα στο πρόσφατο παρελθόν (οι αμέτρητες συγκρίσεις που θα γίνουν για τις ομοιότητες με το λανθιμικό σύμπαν ενισχύονται από την ενστικτώδη κι αποστειρωμένη ερμηνεία του Σερβετάλη) ενώ το φουτουριστικό θέατρο του παραλόγου που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας κάποιες στιγμές νομίζεις ότι επαναλαμβάνεται.