Ράφτης
Σκηνοθετικό ντεμπούτο για την Σόνια Λίζα Κέντερμαν που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Μια αργοπορημένη ενηλικίωση ενός εκκεντρικού και λίγο αλαφροΐσκιωτου ράφτη που ζει απομονωμένος στο μικρόκοσμο του οικογενειακού ραφτάδικου. Στα πρόθυρα να τα χάσει όλα, επανεφεύρει τη ζωή και την τέχνη του, βγαίνει έξω στην πραγματική ζωή και οδηγείται από το Κολωνάκι στα Καμίνια όπου αναλαμβάνει να ράψει νυφικά για νύφες.
Στο μεταίχμιο δύο κόσμων
Μια τόσο απλή και τρυφερή ιδέα που ανοίγει τα φτερά της σε διπλό ταμπλό (μια ενηλικίωση και ένα τέλος εποχής) για να αφηγηθεί με τρυφερότητα και χαμηλή φωνή το συναπάντημα δύο ξένων κόσμων. Ο 50άρης ράφτης με την καρδιά μικρού παιδιού βρισκόταν πάντα στη σκιά του αυταρχικού πατέρα του που διευθύνει το ραφτάδικο από τη δεκαετία του 1960. Όμως τα συσσωρευμένα χρέη – και η ασθένεια του πατέρα του- υποχρεώνουν τον ήρωα να πάρει για πρώτη φορά τη ζωή του στα χέρια του και παράλληλα να δει τον κόσμο όπως ακριβώς είναι.
Η συνθήκη που μετατρέπει τον μέχρι πρότινος ράφτη ηλικιωμένων αντρών του Κολωνακίου σε πλανόδιο μάστορα νεαρών γυναικών λαϊκών συνοικιών, είναι ένα πανέξυπνο σεναριακό εύρημα που εκτελείται με απολαυστικό τρόπο που δένει υποδειγματικά τη συγκίνηση με το χιούμορ. Θαυμάσιος ρόλος για τον Ήμελλο αυτός του συνεσταλμένου, αφελή αλλά και αφοπλιστικά ειλικρινή ράφτη.
