Status Update: Ιζαμπέλλα Φούλοπ, ηθοποιός

Κόρη ενός Ούγγρου ζωγράφου και μίας Ελληνίδας δικηγόρου, η Ιζαμπέλλα Φούλοπ ήξερε από πολύ μικρή ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός. Όταν στην ηλικία των 6 ετών περίπου μοιράστηκε για πρώτη φορά με τους γονείς της αυτό το παιδικό όνειρό της δεν την πήραν στα σοβαρά, όμως η ίδια αναγνωρίζει σήμερα πώς έτσι δημιουργήθηκε πρόσφορο έδαφος για την επίσημη ανακοίνωση, πολύ αργότερα όταν τελείωσε το σχολείο.

Έκτοτε αφέθηκε να την παρασύρει ο «φωτεινός» δρόμος της Τέχνης και πλέον απολαμβάνει πολύ το να βρίσκεται είτε πάνω στο θεατρικό σανίδι, είτε μπροστά αλλά και πίσω από την κάμερα, αφού στις αποσκευές της έχει ήδη μία δική της σκηνοθετική δουλειά σε μια ταινία μικρού μήκους («Let’s See What’s Next») που μάλιστα έχει λάβει σημαντικές, διεθνείς διακρίσεις. Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα την  Ιζαμπέλλα Φούλοπ.

Η μητέρα μου έχει καταγωγή από Πόντο και ο πατέρας μου, Tibor Fulop, είναι από την Ουγγαρία.

…είναι στο σπίτι της γιαγιάς μου με τις αδελφές μου να φτιάχνουμε κουλουράκια.

Από την άλλη όσον αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό μου και το γεγονός ότι για εμένα αποτελούσε μονόδρομο, πιστεύω πως ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.

Πρέπει να ήμουν 5 ή 6 ετών…Από την άλλη αυτό νομίζω τους βοήθησε να αποδεχτούν μετέπειτα το γεγονός ότι η κόρη τους θα γίνει ηθοποιός, με την βασική προϋπόθεση για να με στηρίξουν στις σπουδές μου στη δραματική σχολή (όπως συνηθίζεται…) να περάσω σε κάποια Πανεπιστημιακή σχολή.

Ανακαλώ μόνο θετικά συναισθήματα αφού ήταν μια πολύ όμορφη και γλυκιά παράσταση από νέους ανθρώπους, με τους οποίους μετά εκτός από συνεργάτες γίναμε και φίλοι και συνεχίσαμε με πολλές ακόμα παραστάσεις. Και κάποιες από αυτές τις φιλίες κρατάνε μέχρι και σήμερα με πολλή αγάπη.

Πόσο μάλλον για τους καλλιτέχνες, όλων το κλάδων οι οποίοι αδυνατούσαν να εργαστούν. Συγκεκριμένα για το θέατρο πιστεύω πως έλειψε τόσο σε εμάς τους ηθοποιούς, όσο και στους θεατές, αφού τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ενέργεια που υπάρχει ανάμεσα στην σκηνή και στην πλατεία κατά τη διάρκεια μιας «ζωντανής» παράστασης.

Το καλοκαίρι θα πρωταγωνιστώ στην παράσταση «Ναπολεοντία» στο Θέατρο Αλεξάνδρεια.Η «Ναπολεοντία» είναι μια κωμωδία του Ανδρέα Στάικου. Την παράστασή μας, σκηνοθετεί η Κερασία Σαμαρά και ερμηνεύουν η Κερασία Σαμαρα, η Βίκυ Μαραγκάκη, ο Μιχάλης Μαρκάτης, ο Χάρης Γρηγορόπουλος και εγώ, που παίζω τη Ναπολεοντία. Αγάπησα τον ρόλο μου από την πρώτη στιγμή, στις πρόβες υπάρχει πολύ καλό και ευχάριστο κλήμα και πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει όλους.

Αν και τα γυρίσματα για μια καθημερινή σειρά είναι απαιτητικά, γνώρισα πολύ αξιόλογους συναδέλφους, όχι μόνο ηθοποιούς αλλά και ανθρώπους που εργάζονται για να είναι το αποτέλεσμα αυτό που φτάνει στις οθόνες μας. Επιπλέον απολαμβάνω πολύ την δουλειά μου, τόσο όταν απευθύνεται σε κοινό, όσο και όταν απευθύνεται στην κάμερα.

Προσπάθησα πολλές φορές να βάλω τον εαυτό μου στην θέση της και κάθε φορά που σκεφτόμουν τι θα έκανα, αν συνέβαιναν παρόμοια περιστατικά στη ζωή μου, πάντα κατέληγα στο ότι θα τα είχα αντιμετωπίσει εντελώς διαφορετικά.

Στη συνέχεια έγινε πολύ ξεκάθαρη η μορφή της ταινίας μέσα στο μυαλό μου και κατάλαβα, ότι μόνο εγώ μπορούσα να το σκηνοθετήσω.

Σε κάθε ιστορία που διαβάζω ή ακούω, σκέφτομαι πως θα υποκρινόμουν κάποιον χαρακτήρα… Είναι τρελό, αλλά μου συμβαίνει σχεδόν αυτόματα. Κάτι που θα ήθελα πολύ, είναι να ενσαρκώσω είτε κινηματογραφικά, είτε τηλεοπτικά έναν ρόλο εποχής, όπως το έχω κάνει στο θέατρο το έχω κάνει τα προηγούμενα χρόνια στην παράσταση «Αφήστε μου την Άνοιξη» και όπως το κάνω τώρα και στη «Ναπολεοντία».

…όπως τις παρακολουθώ πάντα όταν ακούγονται τέτοια περιστατικά σε οποιονδήποτε χώρο. Με βαθιά λύπη για το θύμα και ακόμα πιο βαθιά αηδία για τον θύτη. Ευτυχώς στη διάρκεια της πορείας μου δεν είχα κάποια αντίστοιχη εμπειρία.

Πιστεύω πως πλέον θα υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός στη γυναίκα ηθοποιό και τον νέο ηθοποιό, οι οποίοι κατά βάση αποτελούσαν τα «εύκολα» θύματα.

Ιζαμπέλλα Φούλοπ και Χάρης Γρηγορόπουλος στην παράσταση «Ναπολεοντία».