Πυθαγόρας Ελευθεριάδης: Σκεφτόμουν πως αν με διώξουν από τη δουλειά γιατί έγραψα για την ομοφυλοφιλία, τότε καλά έκανα

Ήδη από πολύ μικρή ηλικία ο Πυθαγόρας έγραφε τις δικές του ιστορίες και φανταζόταν πως κάποια στιγμή θα δει ένα δικό του βιβλίο στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Και να που καμιά φορά τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Εδώ και περίπου μισό χρόνο, ο Πυθαγόρας κρατάει στα χέρια του το πρώτο του βιβλίο μυθοπλασίας με τίτλο «Τι θυμάσαι απ’ τον θάνατό σου;» το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή.

«Πυθαγόρειο θεώρημα» ή «Πυταγκόρ», ο κατά κόσμον Πυθαγόρας Ελευθεριάδης είναι για εμένα ό,τι καλύτερο μπορείς να «ακολουθήσεις» αυτή τη στιγμή στα social media. Εκτός από τον λογαριασμό του στο Instagram, όπου μπορείς να βρεις τις δικές του βιβλιο-προτάσεις, βιβλιο – κριτικές και όχι μόνο, διαχειρίζεται και την ηλεκτρονική σελίδα «Πυθαγόρειο Θεώρημα», ενώ έχει και το δικό του κανάλι στο YouTube.

Γνωρίζοντάς τον μέσα από τα social media και με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του, αισθάνθηκα την ανάγκη να μιλήσω μαζί του, να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα. Έτσι κι έγινε.

Προσγειωμένος και κοινωνικά ευαισθητοποιημένος ο Πυθαγόρας μου έλυσε κάθε απορία σχετικά με την πρώτη του απόπειρα στον χώρο της συγγραφής, το εκπαιδευτικό μας σύστημα και τις δικές του σκέψεις πάνω σε αυτό, ενώ τέλος μου μίλησε και για την υποψηφιότητά του στα βραβεία του Public για την οποία αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανος. Τι άλλο ετοιμάζει;

Δεν ξέρω ειλικρινά πώς να το περιγράψω. Συγκίνηση, ανυπομονησία, ευγνωμοσύνη, περηφάνεια και άγχος για τη συνέχεια. Όταν το κράτησα στα χέρια μου ήταν σαν να κρατώ τις σκέψεις, την προσπάθεια, τα συναισθήματα μίας ολόκληρης «εποχής» στη ζωή μου.

Ναι. Ήμουν 12 ετών. Έδινα, θυμάμαι, το μάθημα της Ιστορίας κι είχα 4 μέρες περιθώριο περίπου. Είχα ήδη κάνει την επανάληψη μου για το μάθημα οπότε επειδή είχα έμπνευση αποφάσισα να γράψω το «Ταξίδι στον χρόνο». Ένα βιβλίο 100 περίπου σελίδων. Ο πατέρας μου προέβη στην αυτοέκδοση, οπότε είχα στα χέρια μου περίπου 200 με 300 αντίτυπα που μοιράσαμε σε φίλους/ες, καθηγητές/τριες και συγγενείς.

Δεν υπάρχουν κωφοί και ομοφυλόφιλοι στην ελληνική κοινωνία; Γιατί να μην πρωταγωνιστούν κι αυτοί στην τέχνη;

Φοβήθηκα την αντίδραση του κόσμου και κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τη δουλειά μου. Έπειτα σκέφτηκα: Αν με διώξουν από τη δουλειά μου γιατί έγραψα για την ομοφυλοφιλία και την κώφωση, τότε καλά έκανα που το έγραψα για να φύγω οριστικά. Καθοριστική στάθηκε η στρατιωτική μου θητεία, η οποία μου έδωσε πολύτιμο χρόνο. Καθοριστικός επίσης υπήρξε κι ένας έρωτας…

Έπρεπε να κάνω πολλή έρευνα. Ειδικά για την κώφωση, η οποία στην Ελλάδα, θεωρώ, πως δεν της έχει δοθεί η σημασία που θα ‘πρεπε. Για εμένα όλα τα κοινωνικά θέματα άπτονται ειδικής μεταχείρισης και ανάλυσης. Οπότε ήταν αρκετά δύσκολο.

Η ανάγκη που είχα τόσα χρόνια να τα διαβάσω στα βιβλία που μου έστελναν οι εκδοτικοί και δεν τα έβλεπα πουθενά. Δεν υπάρχουν κωφοί και ομοφυλόφιλοι στην ελληνική κοινωνία; Γιατί να μην πρωταγωνιστήσουν τότε κι αυτοί στην τέχνη;

Αρχικά σ’ευχαριστώ πολύ που το διάβασες. Θεωρώ πως γίνονται προσπάθειες από νέους ανθρώπους αλλά όχι όπως κι όσο θα έπρεπε. Έμαθα τόσα πολλά όσο έψαχνα που ειλικρινά είμαι πεπεισμένος πως δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι ούτε τα μισά από αυτά που θα έπρεπε γι’ αυτή την κοινότητα. Ας ελπίσουμε σ’ένα καλύτερο μέλλον όσο υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται κι αγαπούν τους ανθρώπους.

Οι ρίζες αυτού του προβλήματος προέρχονται σίγουρα από τα παλαιότερα χρόνια και την οπισθοδρόμηση του ελληνικού πολιτισμού συγκριτικά με άλλα ευρωπαϊκά κράτη λόγω των συνεχόμενων πολέμων. Ωστόσο η απάντηση είναι και θα είναι πάντα η ίδια. Το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι όλο λάθος. Πώς εξάλλου να αποφοιτήσουν οι μαθητές/τριες ως «άνθρωποι» όταν κανείς δεν τους μαθαίνει πώς να γίνουν;

Όλη η απάντηση, περίπου σε 20 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα, βρίσκεται αναρτημένη σε βίντεο στο κανάλι μου. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχω να αναφέρω αλήθεια. Οι νόρμες είναι για να εξαλείφονται όταν καταπατούν την ελευθερία των ανθρώπων.

Όχι τόσο ευθύνης όσο κυρίως «εκπροσώπησης» πολλών νέων που μου έστειλαν πως με υποστηρίζουν «σιωπηλά» γιατί φοβούνται να ανακοινώσουν «επίσημα» τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους στους δικούς τους ανθρώπους. Στεναχωρέθηκα απλώς πολύ που αντιλήφθηκα πως ορισμένα άτομα επέλεξαν έναν άγνωστο άνθρωπο στο διαδίκτυο για να εκφράσουν τους προβληματισμούς τους επειδή δεν είχαν σε κανέναν να μιλήσουν.

Χαίρομαι που το βιβλίο μου κράτησε συντροφιά σε ανθρώπους που ήταν έγκλειστοι.

Ολόκληρη η Μποφίλιου (ειδικά το Συνέχεια στα όρια) και το Youth από daughter.

Ο εαυτός του. Επίσης να μπει στη θέση του άλλου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Pythagoreio theorima ? (@pythagoreio_theorima)

Ειλικρινά δεν ξέρω. Υπήρχαν άνθρωποι που μου έστελναν το πρώτο δίμηνο, που ήταν κλειστά όλα τα βιβλιοπωλεία, πως δεν μπορούν να το αγοράσουν γιατί δεν ήξεραν ηλεκτρονικά πώς γίνεται. Κάποιες αλυσίδες βιβλιοπωλείων άργησαν να το αναρτήσουν στην ιστοσελίδα τους, οπότε γενικά αντιμετωπίσαμε προβλήματα. Από τα Χριστούγεννα και μετά, ίσως όταν το πήρε απόφαση ο κόσμος πως δεν θα ανοίξουν τα μαγαζιά, το βιβλίο διπλασίασε τις πωλήσεις του. Τυχερός ή άτυχος; Δεν ξέρω. Μου έλειψε μία δια ζώσης παρουσίαση. Αλλά χαίρομαι που το βιβλίο μου κράτησε συντροφιά (τώρα πόσο ευχάριστη βέβαια με θανάτους και βία δεν ξέρω) σε ανθρώπους που ήταν έγκλειστοι.

Το ότι κάποιοι εκδοτικοί οίκοι απέρριψαν το βιβλίο μου, με πείσμωσε παραπάνω.

Την αγάπη μου για τα βιβλία, για τους ανθρώπους αλλά και τους κοινωνικούς προβληματισμούς μου.

Το περίμενα. Όχι από δύο. Αλλά περίμενα πως δεν θα έχουν το θάρρος. Κι αυτό με πείσμωσε παραπάνω. Δεν με αποθάρρυνε. Αντίθετα σκέφτηκα ότι δε θα ήθελα να συνεργαστώ ποτέ με αυτούς. Ένας από τους δυο μου ζήτησε να τους στείλω το δεύτερο αφού δεν θα πραγματεύεται το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Προφανώς και αρνήθηκα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Pythagoreio theorima ? (@pythagoreio_theorima)

Να τολμήσει. Να είναι ο εαυτός του και να έχει γερό στομάχι για τις κριτικές που θα δεχτεί αλλά και για την προώθηση του βιβλίου του που γίνεται συνήθως μόνο από τον/η ίδιο/α συγγραφέα.

Η αλήθεια είναι πως χαίρομαι πολύ πολύ που συμμετέχω στα βραβεία Public. Προτάθηκε το βιβλίο και στην κατηγορία «πρωτοεμφανιζόμενος». Αποφάσισα να μην τοποθετηθώ σε αυτή καθώς ήθελα να «φωτιστούν» οι ήρωες κι όχι εγώ. Η κατηγορία «έκπληξη» – «διαφορετικός ήρωας» έχει ως στόχο να «φωτίσει» την κατηγορία των πρωταγωνιστών – ανθρώπων που εντάσσονται στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα καθώς και την κοινότητα των κωφών που δεν τη συναντάμε συχνά στην ελληνική λογοτεχνία. Εύχομαι ειλικρινά να προκριθεί  στην επόμενη φάση. Θα είναι μια τεράστια νίκη και για το βιβλίο αλλά και για τους ανθρώπους που εκπροσωπεί.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, το βιβλίο θα μεταφραστεί στα αγγλικά προς το τέλος του 2021 με αρχές του 2022. Επίσης, έχω ήδη στο μυαλό μου το δεύτερο βιβλίο, το οποίο έχει μία κοινή αισθητική κι ελαφριά σύνδεση με το πρώτο.