Ελευθερία, έρωτας, αυτοπροσδιορισμός, θάρρος, αφοσίωση, αγάπη. Έννοιες αναλλοίωτες μέσα στον χρόνο και πάντοτε επίκαιρες, τις οποίες πραγματεύεται με μοναδική μαεστρία ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Leonard Gershe στο πολυβραβευμένο έργο του «Οι Πεταλούδες είναι ελεύθερες» (Butterflies Are Free, 1969), που ανεβαίνει στο Θέατρο Βράχων.
Η σκηνοθεσία είναι της Ρέινας Εσκενάζυ παραγωγή της Erofili Productions, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα δούμε την Πέμη Ζούνη, τον Αναστάση Ροϊλό, την Εριέττα Μανούρη και τον Κωνσταντίνο Ελματζίογλου. Το τραγούδι της παράστασης υπογράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης.
Πρόκειται για μια τρυφερή, ερωτική ιστορία, που διαδραματίζεται σε μια εποχή που οι αντιλήψεις αλλάζουν και ο κόσμος νιώθει απελευθερωμένος από τα πρέπει – στην εποχή της χαράς και της ελευθερίας. Μέσω του ευφυούς και διεισδυτικού του χιούμορ, ο Gershe προσεγγίζει όλα τα θέματα που απασχολούν τις ανθρώπινες σχέσεις διαχρονικά: το θάρρος απέναντι στην ζωή, το πως αυτοπροσδιορίζεται κανείς απέναντι στις ιδιαιτερότητες και τις φαινομενικές αδυναμίες του, την δύναμη του έρωτα και την γενναία απόφαση να επιδιώξουμε την ευτυχία. Ο τίτλος του έργου είναι εμπνευσμένος από τον «Ζοφερό Οίκο» του Καρόλου Ντίκενς και φέρει μια γοητευτική και παραστατική πολυσημία.
Το έργο «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες» ανέβηκε για πρώτη φορά με τεράστια επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, το 1969, σε σκηνοθεσία του Ελληνοαμερικανού Μίλτον Κατσέλας. Τρία χρόνια αργότερα το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον ίδιο τον Gershe με πρωταγωνιστές τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Έντουαρντ Άλμπερτ, την Γκόλντι Χόουν και την Αϊλίν Χέκαρτ στον ρόλο της μητέρας (η μόνη απ’ την αρχική διανομή της παράστασης).
Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1970 σε διασκευή Μάριου Πλωρίτη και σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα, με το συναρπαστικό πρωταγωνιστικό δίδυμο Γιάννη Φέρτη – Ξένιας Καλογεροπούλου και έκτοτε έχει παρουσιαστεί πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία στο ελληνικό κοινό, παραμένοντας μέχρι σήμερα, σε μια εποχή παγκόσμιας υγειονομικής – και όχι μόνο – κρίσης, πιο επίκαιρο από ποτέ.
Μια αστεία, τρυφερή, ζεστή και εξόχως πνευματώδης κομεντί υπό τους ρομαντικούς ήχους της κιθάρας, με στακάτο ρυθμό, σπαρταριστούς διαλόγους και βασικό αφήγημά της την αισιοδοξία και την ελπίδα.