Σοφία Κουρτίδου: Δεν ήθελα να χαθεί ούτε ένα χαμόγελο λόγω της καραντίνας

Καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας, η Σοφία Κουρτίδου μάς έκανε παρέα στα σόσιαλ μίντια, το YouTube (αλλά και στους τηλεοπτικούς μας δέκτες), επιστρατεύοντας κάθε φορά μερικά από τα -πολλά και διαφορετικά- ταλέντα της. Με τα χιουμοριστικά βίντεό της μάς έφτιαχνε τη διάθεση, με τη μουσική της όλα αυτά τα χρόνια μάς έδινε ελπίδα, ενώ με τις (πολύ εύστοχες -ως απόφοιτος ψυχολογίας) συμβουλές της στο The Booth μάς έλεγε πράγματα που σίγουρα όλοι έπρεπε να ακούσουμε.

Aυτή την περίοδο μπορούμε ν’ απολαύσουμε όλα αυτά που αγαπάμε στη Σοφία Κουρτίδου, και από κοντά. Από το αστείρευτο χιούμορ της, μέχρι και το -πραγματικά εντυπωσιακό- ταλέντο της ονόματι live looping, η πρώτη παράσταση της Σοφίας Κουρτίδου μετά την καραντίνα, θα τα έχει όλα -και εσείς θα έχετε την ευκαιρία να το επιβεβαιώσετε την Τετάρτη 28 Ιουλίου στο Lunar Space.

Λίγες ημέρες πριν την επιστροφή της στη σκηνή, εμείς μιλήσαμε με τη μουσικό, ηθοποιό και κωμικό για την νέα παράσταση που ετοιμάζει -και όχι μόνο.

Απλά συμβαίνει, όταν ένας άνθρωπος είναι πολυσχιδής προσωπικότητα, αυτό ενυπάρχει και σε όλες του τις ιδιότητες. Εγώ δεν αισθάνομαι ότι είμαι κάτι το διαφορετικό, είμαι ο εαυτός μου σε οτιδήποτε κάνω.

Σίγουρα η βάση από την οποία ξεκινούν όλα αυτά είναι η μουσική μου ιδιότητα. Είναι αυτό στο οποίο έχω εντρυφήσει περισσότερο και αυτό με το οποίο έχω ασχοληθεί περισσότερο, και αυτό που αισθάνομαι ότι είμαι. Είμαι μουσικός και τραγουδοποιός. Επειδή όμως έχω ένα επικοινωνιακό χάρισμα -δηλαδή πάντα ήμουν άνθρωπος που του άρεσε να επικοινωνεί με τους άλλους, θεωρώ ότι αυτό αντικατοπτρίζεται κατά κάποιον τρόπο και σε όλες τις υπόλοιπες μου ιδιότητες. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι ελεύθερη και να μπορώ να κάνω τα πράγματα που αγαπάω. Και φυσικά πολλά πράγματα που προέκυψαν στον δρόμο μου μπορεί να μην τα είχα επιδιώξει, αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό να είμαστε ανοιχτοί σε αυτά που μας φέρνει η ζωή και να εξελισσόμαστε. Όλες αυτές οι πτυχές είναι μια ευκαιρία για εξέλιξη.

Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει κάτι viral, είναι να μην έχεις στόχο να γίνει viral

Πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που έκανα τους φίλους μου να γελούν, και αυτό είναι κάτι που το βιώνει κανείς, το αισθάνεται. Δεν ξυπνάς δηλαδή μία ημέρα, το αντιλαμβάνεσαι και λες: “Α! Θα κάνω βίντεο που θα κάνουν τον κόσμο να γελάσει“. Εγώ έκανα απλά αυτό που έκανα και σαν Σοφία στις παρέες μου. Γι’ αυτό και λέω ότι ήρθαν τα πράγματα πολύ αυθόρμητα.

Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει κάτι viral, είναι να μην έχεις στόχο να γίνει viral! Να το κάνεις απλά και μόνο επειδή είναι κάτι που σε εκφράζει και θα το έκανες ούτως ή άλλως. Όταν κάτι είναι ειλικρινές, ειλικρινά θα το εκλάβει και ο κόσμος. Κάπως έτσι έγινε και όταν έβγαλα το πρώτο μου χιουμοριστικό βίντεο. Γι’ αυτό θεωρώ και ότι είναι πτυχές από το ίδιο πράγμα, γιατί όλα έχουν να κάνουν και με τη μουσική. Η μουσική ενυπάρχει σε οτιδήποτε κάνω, είτε σε μία παρωδία, είτε στο μοντάζ, στο οποίο πάλι θεωρώ ότι υπάρχει ένας ρυθμός και μία μουσικότητα. Οπότε θεωρώ ότι όλα αυτά είναι όψεις του ίδιου νομίσματος.

Εντελώς αυθόρμητα και αυτό. Αρχικά με είχε ακολουθήσει κάποιος κόσμος για τα μουσικά πράγματα που έκανα -οι οποιοι δεν ήταν λίγοι, απλά εγώ δεν ήμουν τόσο ενεργή. Ξαφνικά όμως τα δύο τελευταία χρόνια άρχισα κι εγώ να είμαι πιο ενεργή, ένιωσα κι εγώ την ανάγκη ότι θέλω να επικοινωνήσω. Ήταν τόσοι άνθρωποι μόνοι στην καραντίνα -όπως ήμουν κι εγώ- και χωρίς να το επιδιώξω, προέκυψε μια επικοινωνία με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Είχα στο μυαλό μου ότι δεν θέλω κανείς να αισθανθεί μόνος, να μην χαθεί ούτε ένα χαμόγελο από όλη αυτή την κατάσταση με την καραντίνα. Και αυτό μου έδινε κι εμένα κουράγιο να δημιουργώ.

Δεν σταμάτησα καθόλου να δημιουργώ καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας. Πρώτα απ’ όλα για να αισθάνομαι κι εγώ καλά με τον εαυτό μου, να μην πάψω να είμαι δημιουργική και δεύτερον για να αισθάνομαι κοντά με το κοινό, που μας έλειψε με την καραντίνα. Αυτή η ενασχόληση με τα social media βέβαια είχε ξεκινήσει και πριν από την καραντίνα, εντελώς αυθόρμητα με μία παρωδία που ανέβασα. Βέβαια, έκανα παρωδίες και πριν από το YouTube, έκανα χαρακτήρες σε παραστάσεις, μιούζικαλ κλπ. Πιο οργανωμένα όμως ξεκίνησα να ανεβάζω τα τελευταία δύο χρόνια. Και πολλά από αυτά τα αγκάλιασε ο κόσμος -πολλά ξεπερνούν τις 1 εκατομμύριο προβολές- οπότε όσο βλέπεις ότι αυτό το πράγμα έχει μια ανταπόκριση, θέλεις κι εσύ ακόμα περισσότερο να προσφέρεις. Είναι ψυχοθεραπεία για τον κόσμο, αλλά πρώτα απ’ όλα είναι ψυχοθεραπεία και για εμάς τους ίδιους.

Η παράσταση είναι ένα one woman show. Είμαι δύο ώρες μόνη μου επί σκηνής, δεν έχω μουσικούς μαζί μου, αλλά στην ουσία αντικαθιστώ με τη φωνή μου αυτό που θα έπαιζαν οι μουσικοί.

Με χίλια. Ήταν μια υπέροχη συνθήκη από όλες τις απόψεις. Τέσσερις γυναίκες που συνυπάρξαμε υπέροχα μεταξύ μας και που πραγματικά νιώθω ότι προσφέραμε και κάτι διαφορετικό στην ελληνική τηλεόραση, κάτι που επίσης αγκαλιάστηκε πολύ από τον κόσμο, και είναι εμφανές και από τα μηνύματα που λαμβάνουμε αυτή τη στιγμή. Η εκπομπή έχει τελειώσει τόσο καιρό και αισθάνομαι σαν να μην έχει σταματήσει ποτέ. Είναι σίγουρα μεγάλη ευλογία που υπήρξε αυτή η δουλειά.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα περάσει τόσο καιρός μέχρι να ανέβω ξανά στη σκηνή. Σίγουρα, όσοι έχουμε την ευλογία να ασχολούμαστε με τα σόσιαλ μίντια, δεν νιώσαμε στιγμή ότι έχουμε χάσει την επαφή με τον κόσμο, γιατί είμαστε σε καθημερινή επαφή μαζί του. Και όντως δημιουργείται κάτι που είναι εντελώς απροσδόκητο. Κανείς δεν μπορεί να το φανταστεί πριν το ζήσει. Πολλοί άνθρωποι μας στέλνουν τις ιστορίες τους, δημιουργείται δηλαδή μία σχέση με το κοινό, δεν είναι κάτι το απρόσωπο. Έχουμε μοιραστεί πολλά συναισθήματα, έχουμε κλάψει, έχουμε γελάσει, έχουμε προβληματιστεί, έχουμε συγκινηθεί, έχουμε γίνει μια μεγάλη παρέα στα social media.

Σίγουρα. Το video στο YouTube δεν συγκρίνεται με το να νιώσουμε ζωντανά τον παλμό του κόσμου. Είναι κάτι που μου έχει λείψει πάρα πολύ. Θέλω να μοιραστώ πολλά πράγματα που προέκυψαν και αγαπήθηκαν από τον κόσμο μέσα στην καραντίνα, όπως είναι ο χαρακτήρας “Η Ελληνίδα Μάνα“, αλλά και τραγούδια που γράφτηκαν μέσα στo lockdown -γιατί αυτή η παράσταση θα έχει πολλή μουσική, αλλά και κείμενα. Και επιτέλους ήρθε η στιγμή να τα μοιραστούμε όλα αυτά από κοντά. Είναι πολύ συγκινητικό που θα βρεθώ με κόσμο, που ήταν δίπλα μου, όταν δημιουργήθηκαν πολλά από αυτά τα πράγματα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη sofiakourtidou (@sofiakourtidou)

Θέλω το κοινό να φύγει όντας σε πλήρη επαφή με τα συναισθήματά του -οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά. Γιατί το να μπορούμε να είμαστε σε επαφή με το γέλιο, αλλά και με το δάκρυ και τη συγκίνηση είναι αυτό που οφείλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας αυτή τη στιγμή, ειδικά τώρα με όλα αυτά που βιώνουμε. Όπως συμβαίνει και στη ζωή, δηλαδή, το γέλιο υπογραμμίζεται από το δάκρυ και τη συγκίνηση.

Η παράσταση είναι ένα one woman show. Είμαι δύο ώρες μόνη μου επί σκηνής, δεν έχω μουσικούς μαζί μου, αλλά στην ουσία αντικαθιστώ με τη φωνή μου αυτό που θα έπαιζαν οι μουσικοί. Δημιουργώ δηλαδή μουσικά σύνολα ζωντανά, τα οποια ακούγονται σαν ορχήστρα, αλλά είναι φτιαγμένα από τη φωνή μου. Είναι σαν να έχω μαζί μου ένα ψηφιακό παπαγαλάκι που επαναλαμβάνει αυτά που λέω. Οπότε με το στόμα μου κάνω το beat, και αυτό επαναλαμβάνεται, και κάνω και το μπάσο και τα πνευστά. Μπορώ να κάνω τη φωνή μου να μοιάζει και με ηλεκτρική κιθάρα. Οπότε είναι σαν να ακούς μία ολοκληρωμένη ορχήστρα, που δημιουργείται ζωντανά μπροστά σου, χωρίς όμως να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι. Είναι όλο φτιαγμένο από μια φωνή!

Ειδικά αυτή την περίοδο που νιώθουμε “φιμωμένοι”, που πρέπει να είμαστε με τις μάσκες μας, που δεν μπορούμε να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε, να αναπνεύσουμε ελεύθερα ο ένας δίπλα στον άλλον, νιώθω ότι αυτή η φωνή έχει την ανάγκη να ακουστεί περισσότερο από ποτέ. Η ανθρώπινη φωνή έχει τεράστια δύναμη και το αισθάνομαι συμβολικά, ότι δηλαδή και σε αυτή την παράσταση πρέπει να ακουστεί η φωνή μας.

Τη μουσική την αντιλαμβανόμαστε με όλες τις αισθήσεις μας, όχι μόνο με την ακοή. Είναι αδιανόητο να αφήνουμε στην “απ’ έξω” κάποιους ανθρώπους.

Πάρα πολύ. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συμπεριληπτικότητα παντού. Παλεύω χρόνια για τα ίσα δικαιώματα. Προσπαθώ πρώτα απ’ όλα να κάνω τη μουσική μου προσβάσιμη για όλους τους ανθρώπους. Έχω πτυχίο νοηματικής, έκανα τέσσερα χρόνια μαθήματα και πάντα φροντίζω να υπάρχει απόδοση στην νοηματική στα τραγούδια μου. Πιστεύω ότι τη μουσική την αντιλαμβανόμαστε με όλες τις αισθήσεις μας, όχι μόνο με την ακοή. Είναι αδιανόητο να αφήνουμε στην “απ’ έξω” κάποιους ανθρώπους, να μην τους αφήνουμε να βιώσουν αυτό που αισθανόμαστε όταν νιώθουμε τον παλμό της μουσικής. Το ίδιο ισχύει σε όλα τα επίπεδα. Έχω βγάλει και ένα τραγούδι, το “Η Αγάπη δεν έχει μόνο ένα χρώμα”, γιατί πιστεύω ότι η αγάπη είναι όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου μαζί!

Πάντοτε αναφέρω το οτιδήποτε αισθάνομαι εγώ ότι πρέπει να μοιραστώ, είτε στα σόσιαλ μίντια είτε στις παραστάσεις μου. Σίγουρα, πολλοί άνθρωποι στέκονται περισσότερο στους τύπους παρά στην ουσία. Είναι πολύ σημαντικό όμως να λες αυτό που σε εκφράζει. Βέβαια σίγουρα όταν εκφράζεσαι στα σοσιαλ μιντια ή σε κάποια σκηνή, πρέπει να έχεις ένα φίλτρο και να σέβεσαι τα όρια της ελευθερίας όλων των ανθρώπων. Αυτό για εμένα είναι και η μοναδική βασική προϋπόθεση. Οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να μπορείς να το εκφράσεις.

Εγώ, για παράδειγμα, μοιράστηκα μια πρόσφατη εμπειρία μου από το νοσοκομείο, και αυτό τελικά εξέφρασε πάρα πολύ κόσμο. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί κάποιος να νόμιζε ότι ρίχνει το φταίξιμο στο προσωπικό του νοσοκομείου, να δει το δέντρο και όχι το δάσος, να μην δει δηλαδή ότι αυτοί οι άνθρωποι σηκώνουν ένα τεράστιο βάρος στους ώμους τους όλον αυτόν τον καιρό! Πολλές φορές, λοιπόν, μπορεί κάποιος να σκέφτεται να μην πει κάτι, ειδικά αν είναι κάτι αρνητικό, λόγω του πως θα το εκλάβουν αυτό κάποιοι άνθρωποι. Θεωρώ λοιπόν ότι όταν κάποιος εκφράζει την αλήθεια του, πρέπει να το κάνει πάντα με ευγένεια και φυσικά να φωτίζει όλες τις πλευρές. Και εφόσον κάνουμε κάποια πράγματα, τα οποία ο κόσμος τα αγκαλιάζει, έχουμε ευθύνη και χρέος, γι’ αυτό και πάντα προσπαθώ αυτό που λέω να φωτίζει όλες τις πλευρές.

Δεν θα το έλεγα. Πάντα όμως όταν κάποιος κάνει κάτι σατιρικό -ειδικά κάποιος που έχει μεγάλη απήχηση- και στατιστικά μόνο αν το πάρεις, μέσα στα χιλιάδες σχόλια, εννοείται ότι θα υπάρχουν και κάποια αρνητικά. Δεν γίνεται να αρέσουν όλα σε όλους. Αλλά δεν είχα ποτέ μου κάποια ακραία αντίδραση.

Βέβαια, ζούμε σε μία εποχή, που αυτά είναι αναμενόμενα, όταν κανείς εκτίθεται. Υπάρχει τόση ανωνυμία πίσω από έναν υπολογιστή και μπορεί κάποιος να αφήσει το οποιοδήποτε σχόλιο. Παράλληλα, κατά καιρούς κάποιοι γράφουν σχόλια, τα οποία θεωρούν ότι είναι “από αγάπη” ή γράφουν ότι δεν είναι hate comment. Γι’ αυτό, μάλιστα, έχω κάνει και ένα βίντεο, όπου πάλι με έναν ευγενικό τρόπο σχολιάζω το τι μπορεί να είναι ένα αρνητικό σχόλιο. Μπορεί ακόμα και στην καθημερινότητά μας να συμβεί αυτό, από ανθρώπους που μας αγαπούν και νομίζουν ότι το λένε για το καλό μας, αλλά αυτό στην πραγματικότητα να είναι ένα “hate comment”.

Ετοιμάζω πολλά πράγματα για τη νέα σεζόν και ανυπομονώ να τα μοιραστούμε με τον κόσμο. Ήδη παράλληλα με την παράσταση, ετοιμάζω αυτά που θέλω να παρουσιάσω από Σεπτέμβρη. Έχω πάρα πολύ ανέκδοτο υλικό και ανυπομονώ να το μοιραστώ!