ElaiΩnas Festival: Έξι σημαντικοί μουσικοί μάς μιλούν για την επιστροφή στα live

Για 7η χρονιά το Βιομηχανικό Πάρκο των παλιών Πλεκτηρίων-Υφαντηρίων (ΠΛΥΦΑ) ανοίγει τις πόρτες του και υποδέχεται εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς, που διαπρέπουν στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα.

Από τις 26  Ιουλίου έως την 1η Αυγούστου, με ελεύθερη είσοδο, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει και να ακούσει τις μοναδικές μουσικές επιλογές καταξιωμένων Ελλήνων μουσικών, του Σωκράτη Σινόπουλου, του Αλέξανδρου Δανδουλάκη, του Γιώργου Παλαμιώτη, του Χρήστου Ραφαηλίδη, της Εύης Φιλίππου και της Τάνιας Γιαννούλη.

Τι μας δήλωσαν όμως οι ίδιοι για αυτή τους την επιστροφή στο ElaiΩnas Festival, μετά από μία όχι τόσο καλή περίοδο για την μουσική, αλλά και γενικότερα τις τέχνες; Ακόμα, μας αποκαλύπτουν τι να περιμένουμε να ακούσουμε από τις απολαυστικές τους μουσικές συνθέσεις και μας προσκαλούν να κλείσουμε το δωρεάν δελτίο εισόδου μας για σήμερα, 29 Ιουλίου και για το Σάββατο 31 Ιουλίου.

Η τελευταία μας ερώτηση αφορά το μέλλον, κάτι αρκετά απρόβλεπτο αλλά και μυστήριο, που σε καλεί να το ανακαλύψεις. Τι μας απάντησαν οι 6 εξαιρετικοί καλλιτέχνες;

Σωκράτης Σινόπουλος. Φωτογραφία: Σέβη Τσόνη

Ο συνδυασμός του αρχέγονου ήχου της λύρας με το piano trio, οι εμφανείς επιρροές από την ελληνική παραδοσιακή, τη βυζαντινή και την κλασική μουσική αλλά και η ποικιλομορφία αυτοσχεδιασμών που βασίζονται τόσο στη τζαζ όσο και τη σύγχρονη μουσική, συνθέτουν τον ιδιαίτερο ακουστικό χαρακτήρα του κουαρτέτου του Σωκράτη Σινόπουλου.

Χάρηκα πολύ όταν επικοινώνησε μαζί μου ο φίλος από τα παλιά και αγαπητός συνάδελφος Γιώργος Παλαμιώτης, για να μας προσκαλέσει να παίξουμε στο φετινό φεστιβάλ. Η χαρά βέβαια είναι διπλή διότι αυτή θα είναι η πρώτη συναυλία του κουαρτέτου μας μετά από αρκετούς μήνες απουσίας από τις ζωντανές εμφανίσεις, οπότε ανυπομονούμε να ξαναβρεθούμε όλοι στη σκηνή.

Θα παίξουμε επιλογές από τα δύο μας άλμπουμ, Eight Winds και Metamodal και θα δοκιμάσουμε για πρώτη φορά και ένα ή δύο καινούργια κομμάτια. Δοκιμάζουμε πάντα τα καινούρια κομμάτια στις συναυλίες, ακόμα και αν βρίσκονται στη φάση της επεξεργασίας διότι η αλληλεπίδραση με το κοινό μας δίνει συχνά κατευθύνσεις και λύσεις στην τελική διαμόρφωσή τους. Μου αρέσει πολύ αυτή η διαδικασία.

Στη ζωή μου γενικά κάνω κάποια σχέδια, αλλά σπάνια τα πράγματα γίνονται όπως τα είχα σχεδιάσει ή προβλέψει, χωρίς να είναι αυτό απαραίτητα κακό.

Το ζητούμενο για εμένα είναι να μπορεί η μουσική μας να παραμένει ανοιχτή στο χώρο και στο χρόνο χωρίς να χαρακτηρίζεται από έντονες στυλιστικές αναφορές. Απ’ την άλλη μεριά βέβαια, η σύνδεση με τις ελληνικές μουσικές παραδόσεις είναι έντονη λόγω της ύπαρξης της λύρας ως κεντρικό όργανο του σχήματος. Με αυτή την έννοια χαρακτηρίζω “ιδανική” την ομάδα των μουσικών του κουαρτέτου διότι όλοι μας έχουμε ασχοληθεί με ποικίλα διεθνή μουσικά στυλ αλλά ταυτόχρονα ο καθένας με τον τρόπο του σχετίζεται και με τις τοπικές παραδόσεις της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Μεσογείου με αποτέλεσμα να μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε μια κοινή μουσική γλώσσα.

Στη μουσική τώρα, τα σχέδια είναι κάπως πιο συγκεκριμένα και οριοθετημένα θα έλεγα. Με το κουαρτέτο αισθανόμαστε ότι έχουμε την όρεξη, τις ιδέες και την φλόγα για ένα τρίτο άλμπουμ και είμαστε στη διαδικασία της επεξεργασίας του υλικού.

Ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης με το Alex Dante Duet θα επιχειρήσει το βράδυ της Πέμπτης να ενώσει δύο φαινομενικά διαφορετικούς κόσμους, τον κλασικό και τον μοντέρνο, και μας μιλάει για αυτό. Φωτογραφία: Ντία Παπαδοπούλου.

Ο κιθαρίστας Αλέξανδρος Δανδουλάκης (Alex Dante) και ο drummer Μανώλης Γιαννίκιος συναντιούνται μουσικά με αφορμή τον πειραματισμό πάνω στη θεμελιώδη μουσική του Sergei Rachmaninoff. Πιανιστικά κομμάτια που μεταμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται για ηλεκτρική κιθάρα και drums. Η μίξη φυσικού και ηλεκτρονικού drumming με τα κιθαριστικά εφέ λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο κλασικό και το μοντέρνο μουσικό ύφος. Το πως ξεκίνησε η “κατασκευή” αυτής της γέφυρας μας το αποκαλύπτει ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης.

Είναι μεγάλη η χαρά και η λαχτάρα για την συμμετοχή μας στο φεστιβάλ. Υποψιάζομαι πως θα υπάρχει και ένα μικρό, αλλά και δημιουργικό άγχος. Ξέρετε, τα live είναι και αυτά ένα μέρος της μουσικής που για να αναπτυχθούν, να δομηθούν και να αποκτήσουν ροή χρειάζεται να υπάρχει τριβή.

Τα περισσότερα μουσικά σχήματα στερήθηκαν αυτής της τριβής από αυτή την χρονιά «παρένθεση» που ζήσαμε.

Συγκεκριμένα ως Alex Dante Duet έχουμε να παίξουμε σε συνθήκες συναυλίας (και όχι live streaming) ακριβώς έναν χρόνο, ενώ πριν την πανδημία υπήρχαν διαστήματα που παίζαμε μία φορά την εβδομάδα ή και περισσότερο.

Νομίζω πως η ευκολία ή η δυσκολία που χαρακτηρίζει την κάθε συνύπαρξη στη μουσική (μπάντες, συνεργασίες, studio sessions κλπ) έγκειται στη σύσταση της ομάδας. Και τώρα που το σκέφτομαι στις σημαντικότερες ηχογραφήσεις όλων των εποχών μάλλον το casting έπαιξε τον σπουδαιότερο ρόλο. Δε θέλει και πολύ φαντασία πλέον να διαισθανθούμε πως θα ακούγεται μάλλον ένα σεξτέτο με Miles, Cannonball, Coltrane, Chambers, Jimmy Cobb και Bill Evans. Με τον Μανώλη Γιαννίκιο η συνύπαρξη ήταν κάτι παραπάνω από εύκολη. Απλώς παίζαμε χωρίς καμία πίεση μεγάλα parts από τα κομμάτια του S.Rachmaninoff χωρίς η ολοκλήρωση του έργου να είναι κάποιος αποκλειστικός σκοπός. Ακόμα και τώρα μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια πως δεν έχουμε καταλήξει στη φόρμα των κομματιών ακριβώς, όμως η μουσική και πάνω απ’όλα η φιλική μας σχέση ενισχύει τη ροή του live set μας.

Μεγαλώνοντας, με εξυπηρετεί να βλέπω τη μουσική περισσότερο σαν επιστήμη και λιγότερο σαν τέχνη. Μια επιστήμη που εντελώς αντικειμενικά μελετά την τάση, την σύσταση και τον συνδυασμό των νοτών. Αυτή η σκέψη με έκανε να ασχοληθώ ακόμη περισσότερο με το ηχόχρωμα και να σκεφτώ πως δεν υπάρχουν στυλ.

Μιλάμε για στυλ μόνο και μόνο από την ανάγκη να οργανώσουμε τη μουσική πληροφορία, να την κατατάξουμε σε χρονικές περιόδους και τελικά να επικοινωνήσουμε.

Αυτή η σκέψη με έκανε περισσότερο τολμηρό ώστε να ασχοληθώ με έργα τα οποία ουσιαστικά απουσιάζουν από το ρεπερτόριο της ηλεκτρικής κιθάρας. Στην αρχή το έκανα με τα νυχτερινά του F.Chopin αποκλειστικά για δική μου μελέτη πάνω στο όργανο, όμως πολύ γρήγορα γοητεύτηκα από τον μεγάλο αριθμό επιλογών που έβρισκα για εναρμόνιση, κάτι που οδήγησε τελικά στις δικές μου εκδοχές των έργων. Με τα έργα του S.Rachmaninoff συνέβη το ίδιο με τη θεμελιώδη διαφορά της προσθήκης drumming, αυτοσχεδιασμού, διάδρασης αλλά και νέας φόρμας.

Μέσα στις επόμενες μέρες κυκλοφορεί σε βινύλιο ο δίσκος Alex Dante Duet plays S.Rachmaninoff από την Liberta. Θα συνδυαστεί με την προβολή ενός music video που είχαμε κάνει με τον Θύμιο Μπακατάκη τον Ιανουάριο του 2020. Οπότε θα συνδυάσουμε release δίσκου, live και πρεμιέρα προβολής σε κάποιον κινηματογράφο. Οι συνθήκες της κατάστασης που διανύουμε δεν εξυπηρετούν τα σχέδια όμως πρέπει να δείξουμε την κατάλληλη προσαρμοστικότητα. Προσωπικά για το μέλλον υπάρχει ως πλάνο, μουσική για ένα θέατρο, δράσεις για παιδιά με αφορμή τον παιδικό δίσκο «Ζαμομίνια», όπου έγραψα μουσική και φυσικά μουσική εκπαίδευση, κάτι που υπηρετώ εδώ και 15 χρόνια.