Black Swan: Ένα εντυπωσιακό gala μπαλέτου με τους κορυφαίους χορευτές των Μπολσόι και Μαριίνσκι στο Ηρώδειο

Διάσημα ονόματα όπως οι κορυφαίες μπαλαρίνες του Μπολσόι Ευγενία Ομπρατσόβα και Άννα Νικούλινα, αλλά και οι κορυφαίες μπαλαρίνες του Μαριίνσκι Εκατερίνα Κονταούροβα και Εκατερίνα Οσμόλκινα θα μας αποδείξουν γιατί τα δύο αυτά θέατρα εξακολουθούν να είναι ο ορισμός του κλασικού μπαλέτου στις καλύτερες στιγμές του!

Συνολικά 12 κορυφαίοι χορευτές θα μάς μαγέψουν με τις σπουδαιότερες στιγμές της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων» αλλά και άλλων μεγάλων παραστάσεων.

Η Λίμνη των Κύκνων αποτελεί το κορυφαίο έργο στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου. Ο διπλός ρόλος Οντέτ – Οντίλ πολλές φορές ερμηνεύεται από διαφορετικές μπαλαρίνες στην ίδια παράσταση και όχι απαραίτητα από μία. Πρόκειται για τους ρόλους που η ανάθεσή τους αποτελεί όνειρο ζωής για κάθε μπαλαρίνα.

Η Οντέτ είναι ο Λευκός Κύκνος και η Οντίλ είναι ο Μαύρος Κύκνος. Η επιλογή του χρώματος αντιπροσωπεύει την αντίθεση μεταξύ των γυναικών που διεκδικούν την καρδιά του πρίγκιπα Ζίγκφριντ. Η Οντέτ ως λευκός κύκνος αντιπροσωπεύει την αγνότητα, την πραγματική αγάπη, το καλό, ενώ η Οντίλ ως μαύρος κύκνος αντιπροσωπεύει, φυσικά, το κακό και τον φθόνο, λόγω των κακών προθέσεων του  πατέρα της που προσπαθεί, με τα μάγια, να αναγκάσει τον Πρίγκιπα να απαρνηθεί την Οντέτ για να αγαπήσει την κόρη του Οντίλ.

Ωστόσο ένα από τα θεμέλια του διάσημου μπαλέτου “Λίμνη των Κύκνων”, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μέρη του, είναι το λεγόμενο “Black pas de deux”.

Είναι η στιγμή που η Οντίλ χορεύει ως Μαύρος Κύκνος αλλά με την μορφή της Οντέτ και προσπαθεί να εξαπατήσει τον πρίγκιπα Ζίγκφριντ ώστε να την αγαπήσει.

Είναι επίσης η στιγμή που ο Μαύρος Κύκνος επιστρατεύει ένα από τα σπουδαιότερα και πιο εντυπωσιακά τεχνάσματα για να κερδίσει την αγάπη του πρίγκιπα, εκτελεί τα 32 συνεχόμενα φουετέ (Fouettés), μία από τις πιο απαιτητικές στιγμές κάθε μπαλαρίνας.

Στην παράσταση «Μαύρος Κύκνος» θα απολαύσουμε κυρίως χορογραφίες από την παράσταση «Λίμνη των Κύκνων» του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι στην διασκευή χορογραφίας του Γιούρι Γκριγκορόβιτς (βασισμένη πάντα στην αυθεντική χορογραφία Πετιπά – Ιβάνοφ). Η χορογραφία του Γκριγκορόβιτς είναι αυτή που παρουσιάζεται ακόμα και σήμερα στο Μπαλέτο Μπολσόι της Μόσχας.

Μια σπουδαία στιγμή της βραδιάς είναι η παρουσίαση της μοναδικής χορογραφίας «Ο Θάνατος του Κύκνου» που είχε δημιουργηθεί ειδικά για την σπουδαιότερη πρίμα μπαλαρίνα όλων των εποχών Άννα Πάβλοβα από τον Μιχαήλ Φοκίν το 1907. Είναι ένα εμπνευσμένο σόλο από το ομώνυμο ποίημα του Τένυσσον βασισμένο σε μουσική από τη 13η “κίνηση” του έργου του Καμίγ Σαίν Σάνς, “Το Kαρναβάλι των Zώων” για βιολί και πιάνο. Έκτοτε θεωρείται η κορυφαία δοκιμασία για μία μπαλαρίνα.

Τέλος σε επιλεγμένα μέρη της παράστασης παρουσιάζονται μοναδικές στιγμές από τις παραστάσεις «Ωραία Κοιμωμένη» του Πιοτρ Τσαϊκόφσκι, «Κουρσάρος» του Αντόλφ Αντάμ και «Σεχραζάτ» του Νικολάι Ρίμσκι – Κόρσακοφ βασισμένο στο παραμύθι «Χίλιες και μια Νύχτες».

Ευγενία Ομπρατσόβα: Πρίμα Μπαλαρίνα (Principal Dancer) του θεάτρου Μπολσόι.
Άννα Νικούλινα: Πρίμα Μπαλαρίνα (Principal Dancer) του θεάτρου Μπολσόι.
Ρουσλάν Σκβορτσόφ:Κορυφαίος Χορευτής (Principal Dancer) του θεάτρου Μπολσόι.
Σεμιόν Τσιούντιν: Κορυφαίος Χορευτής (Principal Dancer) του θεάτρου Μπολσόι.

Εκατερίνα Κονταούροβα: Πρίμα Μπαλαρίνα (Principal Dancer) του θεάτρου Μαριίνσκι.
Εκατερίνα Οσμόλκινα: Πρώτη Σολίστ (First Soloist) του θεάτρου Μαριίνσκι.
Οξάνα Μποντάρεβα: Φιλοξενούμενη Πρώτη Σολίστ (First Soloist) του θεάτρου Μαριίνσκι.
Ίγκορ Κόλμπ: Κορυφαίος Χορευτής (Principal Dancer) του θεάτρου Μαριίνσκι.
Μαξίμ Ζιουζίν: Σολίστ (Soloist) του θεάτρου Μαριίνσκι

«Ήταν η μυρωδιά του δέρματός μου που άλλαζε, ήταν η προετοιμασία, πριν από κάθε μάθημα. Ήταν η απόδραση από το σχολείο και μετά από τη δουλειά στα χωράφια με το πατέρα μου, γιατί είμασταν δέκα αδέλφια. Να κάνεις δύο χιλιόμετρα με τα πόδια, για να πας στη σχολή χορού. Και όταν ήμουν εκεί… Η μυρωδιά της καμφοράς, του ξύλου, η στολή χορού… Ήμουν αετός στη κορυφή του κόσμου. Ο ποιητής ανάμεσα στους ποιητές. Ήμουν παντού και τα πάντα!!! Το μόνο πράγμα που με συνοδεύει είναι ο χορός μου. Η ελευθερία του να υπάρχω.. Είμαι εδώ αλλά εγώ χορεύω με το νου, πετώ πιο μακριά από τα λόγια μου, πιο μακριά από το πόνο μου. Αν λυπόμαστε τα πληγωμένα πόδια μας, αν τρέχουμε μόνο πίσω από το στόχο μας και δεν καταλαβαίνουμε την μοναδική ευχαρίστηση της κίνησης, δεν καταλαβαίνουμε το νόημα της ζωής. Εκεί που η ουσία είναι στο γίγνεσθαι και όχι στο φαίνεσθαι. Κάθε άνδρας θα έπρεπε να χορεύει. Σε όλη του τη ζωή. Ας μην είσαι χορευτής… .αλλά να χορεύεις… Να χορεύεις!!!».