Οι σπεσιαλίστες
Ο Πιρς Μπρόσναν επιστρέφει στα εδάφη της κοσμοπολίτικης, ανάλαφρης περιπέτειας.
Ο πασίγνωστος εγκληματίας Ρίτσαρντ Πέις στρατολογείται από μία ομάδα ασυνήθιστων ληστών για μία επιχείρηση κλοπής χρυσού που θα αλλάξει τις ζωές όλων.
Η επιστροφή του Ρένι ΧάρλινΟ Φινλανδός σκηνοθέτης Ρένι Χάρλιν των πετυχημένων μπλοκμπάστερ των 90ς («Πολύ σκληρός για να πεθάνει 2», «Βαρομετρικό χαμηλό», «Το νησί των κουρσάρων», «Βαθιά, άγρια θάλασσα») ξέρει καλά πώς να βάζει στο ίδιο μίξερ την ψυχαγωγία και την αδρεναλίνη. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια έχει αραιώσει από τα πλατό, γεγονός που κοστίζει στο φιλμ όσον αφορά την θελκτική ισορροπία μεταξύ χορταστικού θεάματος και πνευματώδους χιούμορ, συστατικών που απογείωναν κάποτε τα φιλμικά έργα του.
Οι «Σπεσιαλίστες» πάντως δεν αφήνουν ούτε γλυκιά ούτε πικρή γεύση. Σαν μια αίσθηση ουδετερότητας διαπερνά το φιλμ από την πρώτη μέχρι την τελική σκηνή, κάτι που δεν το λες και καλό. Πολλά κλισέ κάνουν παρέλαση στο φιλμ που δείχνει σαν ένα ακόμη επεισόδιο της heist κινηματογραφικής μυθολογίας (πολλά κλεισίματα ματιού στην «Συμμορία των 11») αλλά υπάρχει μια μικρή διαφορά στον ιδεολογικό άξονα του σεναρίου. Το γεγονός πως αυτοί οι κλέφτες θέλουν να γίνουν ένα είδος σύγχρονων Ρομπέν των Δασών, τους διαφοροποιεί αισθητά από την μάζα των εγωκεντρικών συναδέλφων τους και προσθέτει στη ματιά του θεατή ψήγματα συμπάθειας για τις παράνομες επιχειρήσεις τους.
Το ακομπλεξάριστο δίδυμο Μπρόσναν- Ροθ χάρη στην κλάση του ενισχύει την λάμψη της κινηματογραφικής διασκέδασης .