Το ξαδελφάκι μου
Η feelgood κωμωδία του Γιαν Κουνέν έχει ήρωες δυο ξαδέρφια με αντίθετους χαρακτήρες που είναι συνιδιοκτήτες μεγάλης εταιρείας ποτών.
Ο Πιέρ είναι ο διευθύνων σύμβουλος μιας πολυεθνικής εταιρείας αλκοολούχων ποτών. Πρόκειται για ένα στυγνό επιχειρηματία που διαχειρίζεται την εταιρεία του με σιδηρά πειθαρχία. Όμως έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: ο ξάδελφος του Αντριέν είναι ο κάτοχος του 50% των μετοχών της εταιρείας, και βάσει του καταστατικού της, κάθε πέντε χρόνια πρέπει να ανανεώνει με την υπογραφή του το συμβόλαιο που τους δένει στην συνιδιοκτησία της φίρμας. Ο Πιέρ θέλει να τελειώνει με αυτές τις τυπικότητες αλλά ο εγκλωβισμός του σε ένα ασανσέρ του χαλάει τα σχέδια.
Ένα ποτό στα γρήγοραΑπό το 1997 που τον πρωτομάθαμε με το ακραία στυλιζαρισμένο και υπερβίαιο «Συμμορία Ντομπερμάν» με τους Βενσάν Κασέλ και Μόνικα Μπελούτσι, ο Γιαν Κουνέν κινείται σε διαφορετικά και άνισα μονοπάτια με την πλέον γνωστή δημιουργία του να είναι το βιογραφικό ιστορικό δράμα «Coco Chanel & Igor Stravinsky» του 2009 με τους Μουγκλαλίς και Μίκελσεν («Άσπρο πάτο») στους βασικούς ρόλους.
Το «Ξαδελφάκι μου» είναι μια συμπαθητική κωμωδία χαρακτήρων που δεν καμαρώνει για κάτι παραπάνω από ότι είναι. Η σχέση των δύο ξαδελφών γίνεται στα χέρια του σκηνοθέτη ένας γλυκόπικρος στοχασμός πάνω στην αυθεντικότητα των συναισθημάτων και τις χαμένες ευκαιρίες για ουσιαστική επαφή και επικοινωνία. Έχει μια υποτυπώδη αιχμηρή επικριτική ματιά πάνω στην συμπεριφορά του αδίστακτου επιχειρηματία του Βενσάν Λαντόν, η οποία εύκολα πάντως μαλακώνει όταν ο φακός στρέφεται στην χαμηλότονη και τρυφερή φιγούρα του πιο ανθρώπινου Φρανσουά Νταμιέν.
Εν τέλει μια δροσερή γαλλική κωμωδιούλα με ήρωες δύο τύπους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους που οι αντιθέσεις τους βγάζουν αρκετό γέλιο ενώ δεν απουσιάζουν και τα απαραίτητα αισιόδοξα μηνύματα για το κυνήγι της ευτυχίας και το νόημα της πραγματικής ζωής.