Annette
Βραβείο σκηνοθεσίας στο φετινό φεστιβάλ των Κανών για το πειραγμένο μιούζικαλ του Λεός Καράξ («Holy motors») με πρωταγωνιστές τους Άνταμ Ντράιβερ και Μαριόν Κοτιγιάρ.
Ο αντικομφορμιστής stand-up κωμικός Χένρι και η φημισμένη σοπράνο τραγουδίστρια της όπερας Ανν ζουν έναν παράφορο έρωτα που ολοκληρώνεται με την γέννησης της μικρής Ανέτ. Όταν όμως η καριέρα του πρώτου αρχίζει να παίρνει την κάτω βόλτα όλα αλλάζουν στη σχέση του ζευγαριού.
«Η αληθινή αγάπη βρίσκει πάντα τον τρόπο»Ο Λεός Καράξ από παλιά έδειχνε ότι το μαρτύριο του έρωτα τον απασχολεί έντονα αν όχι σε… βασανιστικό βαθμό! Το «Annette» έρχεται σαν μια φυσική συνέχεια ενός προβληματισμού που πέρασε από τους χώρους των παρισινών κλοσάρ («Οι εραστές της γέφυρας») στο λούμπεν υπόκοσμο («Η δική μας νύχτα») και τώρα μετατοπίζεται προς το λαμπερό χώρο του σταρ σύστεμ.
Η επιλογή της αλά μιούζικαλ πειραγμένης αφήγησης ταιριάζει γάντι στο στόρι της νέας ταινίας του ιδιοσυγκρασιακού σκηνοθέτη που έρχεται εννιά χρόνια μετά από το τελευταίο έργο του, το παθιασμένο αλλά άνισο «Holy motors». Με μια ισχυρή δόση λάμψης από την show biz και μια ευθεία, κριτική ματιά πάνω στους μηχανισμούς κατασκευής των ειδώλων, ο αιρετικός σκηνοθέτης επιχειρεί να είναι όσο πιο πιστός αλλά και ελεύθερος γίνεται στην διατύπωση της αλήθειας του. Ειδικά σε ότι εκείνη αφορά στην σχέση καλλιτέχνη- κοινού όπως παρουσιάζεται μέσα από τις καταπληκτικά γυρισμένες παραστάσεις του κωμικού με το παρατσούκλι «Ο πίθηκος του Θεού, ο Καράξ μεγαλουργεί.
Το φιλμ ξεκινά σε ένα ρομαντικό παραμύθι γύρω από τον απόλυτο έρωτα και σταδιακά μεταμορφώνεται σε εφιάλτη. Η κατάβαση στο σκοτάδι της αβύσσου για τον ήρωα (ο Άνταμ Ντράιβερ κάνει σπουδαία δουλειά στο ρόλο του ασυμβίβαστου κωμικού με την αυτοκαταστροφική φύση) μοιάζει να έρχεται από το ένδοξο κινηματογραφικό παρελθόν (τα μιούζικαλ) αλλά στην ουσία πηγαίνει σε υπαρξιακά δράματα που ελάχιστες ταινίες έχουν τολμήσει. Η καταλυτική παρουσία της μικρής Ανέτ, που δίνεται με την μορφή μιας ξύλινης μαριονέτας, μοιάζει να ανοίγει τον ασκό του Αιόλου στη ζωή του ερωτευμένου ζευγαριού.
Το σενάριο που συνυπογράφουν από κοινού ο σκηνοθέτης και οι Sparks (αδελφοί Ρον & Ράσελ Μαέλ) είναι μια σύζευξη αντιθέσεων: το χιούμορ συνυπάρχει με το δράμα, η αχαλίνωτη φαντασία με το τραχύ ρεαλισμό, το ψέμα με την αλήθεια, η λάμψη με το σκοτάδι. Η ταινία σε πρώτο επίπεδο αφορά μια ερωτική καταστροφή αλλά στην πραγματικότητα είναι πολλά παραπάνω. Η γυναικεία κακοποίηση και εκμετάλλευση, η σχέση ταλέντου και δουλειάς, η πολιτική ορθότητα, ο λόγος που γίνεται κάποιος κωμικός, η έννοια της οικογένειας και οι θυσίες που απαιτούνται, η ασθένεια της κατάθλιψης είναι μερικά από τα θέματα που θίγει το φιλμ μέσα από την ιστορία του Χένρει, της Αν και της Ανέτ.
Σε πολλά σκετς ο πληθωρικός Καράξ δεν ξέρει που ακριβώς να πατήσει φρένο ή έστω να χαμηλώσει την ένταση αλλά και πάλι προσφέρει μια μυσταγωγική σχεδόν εμπειρία που δεν απαρνιέται στιγμή την εμμονική και λυτρωτική συνάμα λατρεία του για το σινεμά.