Η ενσάρκωση του κακού
Ο μετρ του σύγχρονου τρόμου Τζέιμς Γουάν φτιάχνει μια από τις πιο τολμηρές ταινίες της καριέρας του.
Η Μάντισον παραλύει όταν βλέπει οράματα που περιγράφουν φρικιαστικές δολοφονίες. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα όταν διαπιστώνει ι ότι οι μακάβριοι εφιάλτες της έχουν συμβεί στην πραγματικότητα.
Ο θρίαμβος του σπλάτερΗ αλήθεια είναι πως η ταινία ξεκινά με την όπισθεν και περιμένεις να δεις μια από τα ίδια αλλά σταδιακά αλλάζει πρόσωπο και ρυθμό, κόβοντας μαχαίρι είτε τα χασμουρητά είτε τα γελάκια που προκλήθηκαν στο πρώτο ημίωρο. Η «Ενσάρκωση του κακού» δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει όλο το βαρύ πυροβολικό του είδους (κλειστοφοβική φωτογραφία, έντονος φωτισμός, jump scares, σκηνοθετική βιρτουοζιτέ, ρυθμό κι ένταση που κόβουν την ανάσα) προκειμένου να καθηλώσει τον θεατή.
Και τα καταφέρνει περίφημα παρά την υπερβολική gore αισθητική (μιλάμε για απίστευτο αίμα στο τελευταίο 20λεπτο) και τις σεναριακές τρύπες που καταργούν κάθε υποψία αληθοφάνειας. Πάλι καλά που η ανατροπή σχετικά με την ταυτότητα του κακού έχει μια παλιομοδίτικη cult γοητεία που θυμίζει τα κλασικά αριστουργήματα του Ντάριο Αρζέντο.