ΠΕΜΠΤΗ
21
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Ο θαλασσινός μπάτης προσγειώνει το φτερό ενός γλάρου στο τραπέζι μας. Σημαδιακό; Ο θαλασσινός μπάτης ανεβάζει τη διάθεση ακαριαία. Μεσημέρι και η καθημερινότητα της Έλενας Τοπαλίδου έχει ξεκινήσει πολλές, πολλές ώρες πριν. Τα ξημερώματα την βρήκαν στην κουζίνα της να προπονείται «σαν ένα ξέσπασμα, μια κίνηση για τη μέρα. Γιατί μετά από αυτό τα προβλήματα με τα οποία ξεκινώ είναι πολύ πιο ταξινομημένα. Μπαίνω σε μια διαδικασία ξαναχτισίματος της ύπαρξης μου. Είναι πλέον ένα βίωμα» όπως λέει.
Λίγο αργότερα, βρέθηκε κοντά στους μαθητές – που τους αποκαλεί «παιδιά της» και το εννοεί, στη συνέχεια μπήκε στην πρόβα του «Stones and Bones» της παράστασης των Rootless Root, που θα κάνει την φυσική της πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας, ως μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Το απόγευμα της είναι κλεισμένο για την πρόβα του «Γάλα, αίμα» του νέου έργου της Αλεξάνδρας Κ* που θα κάνει την επίσημη πρώτη στην Μικρή Επίδαυρο σε σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα.
Η ‘Ελενα Τοπαλίδου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Γάλα, αίμα» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου.
Η μέρα της Έλενας Τοπαλίδου μπορεί να συνοψίσει το πρόγραμμα της αυτό το καλοκαίρι που, από τη μια, αναζωογονεί την σχέση της με το χορό κι από την άλλη την φέρνει για πρώτη φορά με ρόλο στην Επίδαυρο. «Χορεύτρια στο βαθύ της μεδούλι», όπως δηλώνει αλλά με πυκνή θεατρική πορεία τα τελευταία χρόνια, είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις που διέτρεξε τις παραστατικές τέχνες με αθόρυβη φυσικότητα ώστε να μην χρειάζεται κανείς να την κατατάξει. Ούτε καν οι σκηνοθέτες που την αφομοίωσαν στα εγχειρήματα τους: Από τον Λευτέρη Βογιατζή και τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, στον Γιάννη Χουβαρδά και την Έφη Θεοδώρου.
Αν και δωρική φιγούρα, που κάνει ακόμα πιο διακριτό το απαλό περπάτημα της χορεύτριας, η Έλενα Τοπαλίδου μοιάζει μ’ ένα πλάσμα που επιδιώκει να ζει τα πάντα στον υπέρτατο βαθμό.
Κι αυτό δεν άλλαξε ούτε κατά την επίσκεψη μας στα βιομηχανικά ερείπια της Πειραιώς 260 για το project του Art Meets Fashion. Αφέθηκε στα πέλματα της και διέτρεξε όλα τα σκοτεινά τους δωμάτια.
Επιστρέφει στη σκηνή και ως χορεύτρια, πρωταγωνιστώντας στην παράσταση των Rootless Root,«Stones and Bones» που ανεβαίνει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
Ο χορός ήρθε επιθετικά στη ζωή μου. Είχα μια διάθεση να είμαι συνέχεια σε μια επιδεικτική κατάσταση – ήθελα να παίζω, να τραγουδάω. Κι ευτυχώς έπεσα στα χέρια μιας καταπληκτικής δασκάλας, της Έλενας Βακαλοπούλου η οποία τροφοδοτούσε τη φαντασία μας με παραστάσεις αδιανόητης μαγείας. Τότε, δεν είχε μπει το μικρόβιο της αγωνίας μέσα μου, η σκέψη πως ο χορός είναι πανδύσκολος και ότι δεν θα είμαι επαρκής για το μπαλέτο. Στα δέκα μου χρόνια, η τέχνη ανοιγόταν φαντασμαγορική μπροστά μου.
Η δυσκολία ήρθε αργότερα, στην εφηβεία μου. Τότε που κατάλαβα ότι δεν είμαι ούτε αδύνατη όσο θα έπρεπε, ούτε καλή όσο θα έπρεπε, ούτε κατάλληλη για μπαλαρίνα. Μπήκα σε μια εφηβεία που δεν έζησα όσο θα έπρεπε – την έζησα μόνο μαχαιρώνοντας εμένα ως γνήσια τελειομανής. Βλέπεις, ήμουν πολύ καλή κόρη, πολύ καλή μαθήτρια, πολύ καλό παιδί, πολύ καλή στο πιάνο αλλά όχι καλή στον εαυτό μου.
Μεταξωτό φόρεμα IOANNA KOYRBELA κοσμήματα DESPOTNIA
Θυμάμαι πως όταν ήμουν ακόμα πιο μικρή, 4-5 χρονών, ένα βράδυ καλοκαιριού – όπου μόλις είχαμε γυρίσει με τους γονείς μου από μια ταβέρνα – είπε ο μπαμπάς μου στη μαμά μου, «Η Έλενα είναι πολύ βολικό παιδί. Δεν έβγαλε κιχ». Κι εγώ περηφανεύτηκα, ήρθε σαν επιβράβευση. Από την άλλη, όσο μεγάλωνα τόσο κυνηγούσα τις ηδονές. Ήθελα να χαίρομαι, να ερωτεύομαι, να παίρνω συνεχώς επιβράβευση από τους άλλους. Δεν ήταν τυχαίο πως τότε μπήκε στη ζωή μου νευρική ανορεξία και ήταν σύντροφος μου στα χορευτικά μου χρόνια.
Αναρωτιέμαι αν, όπως τα περιγράφεις, ο χορός υπήρξε πότε υπήρξε απόλαυση για σένα.Δεν ήθελα να με βλέπω, μπορούσα μόνο να με νιώθω. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ την εικόνα μου. Ακόμα εξακολουθώ να μην θέλω πολύ τον καθρέφτη
Στη σκηνή ευχαριστιόμουν πολύ, πάρα πολύ. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος ήταν ο άνθρωπος της χορευτικής ζωής μου για πάρα πολλά χρόνια. Περάσαμε υπέροχα χρόνια σε παραστάσεις που φτιάχναμε μόνοι μας, σε ταξίδια όπου παίρναμε μεγάλη αποδοχή, και πληρωνόμασταν καλά από αυτό. Είμαι πολύ περήφανη για όλα αυτά. Άλλωστε, υπήρξαν άνθρωποι που, μέσα από αυτή τη διαδικασία, μου πρότειναν να χορέψω εκτός Ελλάδος – όπως ο Γιώργος Λούκος που ήταν επικεφαλής των μπαλέτων της Λυόν.
Από την άλλη, φυσικά, η καθημερινότητα μου ήταν πιεστική: Ήμουν τρομερά δυσαρεστημένη από την απόδοση μου στα τεχνικά ζητούμενα, πάντα απογοητευμένη, πάντα θυμωμένη κι έξαλλη με τον εαυτό μου. Ευτυχώς, μετά ερχόταν η πρόβα και μου έδινε τα όποια κέρδη. Ωστόσο, πάντα υπήρχε σαν σκιά το πρόβλημα της τροφής· τελικά, ένα ζήτημα αποδοχής του εαυτού μου. Δεν ήθελα να με βλέπω, μπορούσα μόνο να με νιώθω. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ την εικόνα μου. Ακόμα εξακολουθώ να μην θέλω πολύ τον καθρέφτη.
Φόρεμα 240791 BY ELENI KAVVADA
Όχι. Όμορφη με θεωρούσα· αλλά δεν μου άρεσε το σώμα μου και τρόμαζα να βρεθώ σε ένα χώρο και να εκθέσω τον εαυτό μου. Εκείνο, πλέον, που με παρηγορεί είναι το πως καθρεφτίζομαι στους άλλους ανθρώπους.
Τι εισπράττεις από τους άλλους;Γενικά εισπράττω όμορφα πράγματα, είτε είναι οι συνεργάτες, είτε οι μαθητές μου.
Στη σκηνή είχες αυτοπεποίθηση;Ναι, ήταν οι στιγμές που μπορούσα να είμαι άλλη. Άλλοτε βέβαια, υπερτερούσε ο εαυτός που ήθελε να με κρίνει. Ευτυχώς, κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν ήμουν η χειρότερη και δεν ήμουν η καλύτερη – απλώς έκανα ό,τι μπορούσα εκείνη την ώρα. Η ησυχία που έχω πια κατακτήσει έχει να κάνει με το ότι ησύχασε το Εγώ μου, αυτό που πίστευε τη μια ότι ήμουν η καλύτερη και την άλλη η χειρότερη. Η σκέψη που με ησύχασε είναι πως ακόμα κι αν εγώ αποτύχω στην πιρουέτα, τα πράγματα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Στην Ομόνοια, για παράδειγμα, θα έχει ακόμα κίνηση.
Μετάνιωσες που δεν δέχθηκες την πρόσκληση του Γιώργου Λούκου για τα μπαλέτα της Λυών;Δεν μετανιώνω για τίποτα. Όταν οι άνθρωποι αποφασίζουμε για κάτι, το αποφασίζουμε βάσει αυτού που είμαστε εκείνη τη στιγμή. Τότε πίστευα πολύ στην ομάδα μας, την Οκτάνα και δεν ήθελα να την αφήσω.
Αργότερα, όμως, την άφησες και μάλιστα για το θέατρο. Τι χρειάστηκε για να ξανασυστηθείς στα πράγματα; Είσαι πάντα έτοιμη να δοκιμάζεις τα όρια σου;Ήθελα να κρυφτώ από τη σωματική έκφραση. Νομίζω ήταν αποτέλεσμα μιας μεγάλης κούρασης. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα ν’ ανταπεξέλθω σε τόση πολλή κίνηση γύρω μου, αναζητούσα ησυχία
Γενικά, με θεωρώ φοβισμένο άνθρωπο. Ένας λόγος που δεν πήγα στο εξωτερικό ήταν ότι έτρεμα το άγνωστο. Δεν έχω καθόλου μέσα μου την τόλμη του «πάμε να δοκιμάσουμε». Στα μάτια μου, το πέρασμα από το χορό στο θέατρο μοιάζει με ένα κύλισμα, δεν μου φάνηκε ποτέ τεράστιο τόλμημα. Τι να πω, μπορεί να υπήρξα τολμηρή και να μην το κατάλαβα…
Φόρεμα 240791 BY ELENI KAVVADA
Ήθελα να κρυφτώ από τη σωματική έκφραση. Νομίζω ήταν αποτέλεσμα μιας μεγάλης κούρασης. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα ν’ ανταπεξέλθω σε τόση πολλή κίνηση γύρω μου, αναζητούσα ησυχία. Ακόμα και ο Κωνσταντίνος (Ρήγος) είχε αντιληφθεί πως είχα γίνει πολύ σκοτεινή. Μια μέρα, έφυγα για την Αθήνα και δεν ήθελα, ούτε αναζητούσα τίποτα. Για δύο μήνες δεν γυμναζόμουν καν. Θυμάμαι, είχα βρει ένα μικρό σπίτι κι άφηνα το χρόνο να κυλάει προσπαθώντας να καταλάβω τι είμαι και τι θα κάνω. Τότε βρέθηκε και η Λυδία Κονιόρδου στο δρόμο μου που με ώθησε να πιστέψω σε κάτι: Μου έκανε μαθήματα και κάπως άρχισα να αρθρώνω κουβέντες και να σημαίνουν κάτι. Όμως, αποφάσισα να μην δώσω σε δραματική σχολή κι ότι γίνει.
Είσαι, πράγματι, από τις ελάχιστες περιπτώσεις που το πέρασμα από το χορό στο θέατρο έγινε με τρόπο απολύτως φυσικό. Εσύ πως το αντιμετώπισες; Ήταν κοπιώδες;Αισθάνομαι πως με έβγαλε εκεί ο δρόμος. Ξέρεις, όταν χόρευα, σνόμπαρα πολύ τους ηθοποιούς – παρότι ο Ρήγος ήδη μπαινόβγαινε στο θέατρο και είχα μια μεγάλη εμπειρία από Χορούς τραγωδίας και κωμωδίας. Επίσης, μου άρεσε να τραγουδώ· είχα, ήδη, μια σχέση με τη φωνή μου.
Φόρεμα 240791 BY ELENI KAVVADA
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Και ο Λευτέρης Βογιατζής και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός μου άπλωσαν το χέρι, αργότερα και η Έφη Θεοδώρου που μου έδωσε μεγάλο στο «Ρομπέρτο Τσούκο». Τότε, ήμουν ευτυχισμένη. Πήγαινα στο θέατρο χωρίς να χρειάζεται να βγάλω τα ρούχα μου για να χορέψω. Μου φαινόταν μεταφυσικά υπέροχο. Το θέατρο ήταν μια άλλη πληρότητα.
Αυτό σου έδωσε δύναμη ή σε γέμισε με ευθύνη;Τα θέλω μου ξεπηδάνε ασυνάρτητα από μένα. Αν επιθυμώ κάτι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ζητήσω από τη ζωή, από τους άλλους κι από μένα.
Είμαι ευγνώμων κι αυτό το έχω πολύ στη ζωή μου. Από εκεί και πέρα όταν πρέπει να καταφέρω κάτι νιώθω ότι έχω ν’ ανέβω πολύ μεγάλο Γολγοθά. Είμαι πολύ μαχητική στο ζητούμενο και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αφεθώ στο ότι κάποιος σαν τον Λευτέρη και τον Μαρμαρινό με εμπιστεύτηκαν. Κι έτσι όταν κάποιος μου αναθέτει κάτι, χαίρομαι και μαζί τρέμω. Μόνο τα τελευταία χρόνια δίνω το ελεύθερο στον εαυτό μου να περπατήσει και λίγο πιο τρανά.
Αυτή τη στιγμή, τι υπάρχει πιο έντονα μέσα σου; Το θέατρο ή ο χορός;Χορεύτρια συνήθως λέω πως είμαι – γιατί το έχει συνηθίσει το στόμα μου. Καμιά φορά, λέω και ηθοποιός και ο Νίκος (Κουρής) γελάει.
Φόρεμα 240791 BY ELENI KAVVADA
Καταρχάς, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για μένα ότι γύρισα στη σκηνή για να χορέψω μαζί με τη Λίντα Καπετανέα. Έχουν κατασκευάσει ένα θηριώδες πράγμα ως ομάδα Rootless Root που δεν έχει σχέση με τη δική μου σωματικότητα. Πάλεψα πολύ για να υπάρξω δίπλα τους και φτιάξαμε μια ωραία παράσταση.
Την ίδια ώρα, είναι ολοκαίνουργιο αυτό που ζω τώρα για τη Μικρή Επίδαυρο με το «Γάλα, αίμα». Έχει γραφτεί ένα καινούργιο έργο και η συγγραφέας του Αλεξάνδρα Κ* έχει δει σε μένα την πρωταγωνίστρια. Διαβάζοντας το με το Νίκο, κλαίγαμε. Μόλις δε το ανέλαβε ο Γιάννος Περλέγκας, συνέβη κάτι το υπέροχο: Αυτός ο άνθρωπος μου έμαθε τη σχέση με τα κείμενα, με τη μουσική. Είναι μάγος στο να φτιάξει μια ομάδα με κοινό στόχο και έχει ένα σπουδαίο τρόπο να καθοδηγεί τον ηθοποιό. Προσωπικά, έχω κάνει ενέργεια τα λόγια του έργου χάρη στο Γιάννο. Και είναι απίστευτα ευγενής, σαν να στο χρωστάει.
Υποδύεσαι μια μεταγενέστερη Μήδεια, σωστά;‘Εχω πολλή αγάπη μέσα μου για τους ανθρώπους, συγχωρώ τα πάντα
Είναι μια γυναίκα που ζει σ’ ένα χωριό κι εμείς καταγράφουμε τη σχέση της με τους άλλους γύρω της. Αυτή η ηρωίδα μου έχει μεγαλώσει το σώμα. Σαν να με έχουν κατακλύσει οι λέξεις του έργου.
Τι αφηγείται η ιστορία της;Αυτή η γυναίκα είναι πολύ διαφορετική από μένα· έχει βρεθεί να μεγαλώνει σε μια κοινωνία με την σκέψη πως τα κορίτσια ζουν για να είναι οι γυναίκες των ανδρών τους. Δεν πρέπει να έχουν γνώμη, δεν πρέπει να είναι έξυπνες. Κι όλα αυτά ερχόμενη από έναν άλλο τόπο που ήταν βασίλισσα. Είναι μια γυναίκα θηρίο. Κάνει αυτό που θέλει. Κι όταν καταλαβαίνει ότι η κοινωνία θα κάνει τα παιδιά της δυστυχή, παρεμβαίνει εξαφανίζοντας τα. Αυτή τη δικαιολογία δίνει στη μητροκτονία.
Παντελόνι φορεμένο σαν φόρμα 240791 BY ELENI KAVVADA
Εκείνο που με φέρνει κοντά της είναι ο απέραντος έρωτας που νιώθει για τον Ιάσωνα. Αν ερωτευτώ θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για έναν άνδρα. Καταλαβαίνω γιατί αποφασίζει να σκοτώσει τα παιδιά της, για να έχει τον άνδρα που αγαπά πάντα μέσα της. Καταλαβαίνω την ανάγκη της να πατήσει πάνω στα θέλω της, να πει ότι έχει επιθυμία και θα την κάνει χειροπιαστή.
Όμως, έχεις πατήσει πάνω στα θέλω σου;Τα θέλω μου ξεπηδάνε ασυνάρτητα από μένα. Αν επιθυμώ κάτι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ζητήσω από τη ζωή, από τους άλλους κι από μένα.
Έχεις θέλω που δεν έχεις αρθρώσει;Σίγουρα. Μάλλον έπρεπε να είμαι σωστή ή δεν ήθελα να συγκρουστώ γιατί η σύγκρουση με τρομάζει. Κάποτε έχασα τη φωνή μου – πραγματικά. Και νομίζω ότι ήταν μια ψυχική αντανάκλαση. Με έπνιξαν οι κουβέντες που δεν είπα.
Έχεις υπάρξει σκληρή με τον εαυτό σου;Έγινα μητέρα γιατί αγάπησα πολύ έναν άνθρωπο (το Νίκο Κουρή) και ήθελα να κάνουμε κάτι μαζί
Μόνο σκληρή έχω υπάρξει. Όμως, ο εαυτός μας είναι ένας άνθρωπος δίπλα μας. Και πρέπει να μας βλέπει όμορφους, αξιοπρεπείς. Πρέπει να έχουμε αισθητική απέναντι του.
Πώς είναι η σχέση σου με τους ανθρώπους;Έχει καλυτερέψει πολύ. Ξέρεις, έχω πολλή αγάπη μέσα μου για τους ανθρώπους, συγχωρώ τα πάντα. Μπορώ να δώσω πολλή αγάπη κι αυτό κάνει τους άλλους να σαστίζουν. Η αγάπη κάνει τον άλλον να λιώσει, τον τοποθετεί αλλιώς απέναντι μου κι αυτό είναι τεράστιο κέρδος.
«Κάποτε έχασα τη φωνή μου – πραγματικά. Και νομίζω ότι ήταν μια ψυχική αντανάκλαση. Με έπνιξαν οι κουβέντες που δεν είπα» αποκαλύπτει.
Η μητρότητα ήρθε ξαφνικά. Δεν την είχα φανταστεί. Έγινα μητέρα γιατί αγάπησα πολύ έναν άνθρωπο (το Νίκο Κουρή) και ήθελα να κάνουμε κάτι μαζί. Και δεν σου κρύβω, πως στην αρχή, δεν είδα με καλό μάτι ότι θα είμαστε τρεις. Φοβόμουν πως θα λιγοστέψει ο χώρος ανάμεσα σε μένα και το Νίκο.
Σιγά – σιγά, φύγαμε από τον εαυτό μας συνειδητοποιώντας πως ένα άλλο πλάσμα χρειάζεται την προστασία μας και σήμερα οι όροι έχουν κάπως αλλάξει. Ο γιος μας μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα γιατί είναι ένας συναρπαστικός χαρακτήρας. Έχει μια τρομερή σοφία, μια τρομερή συμπόνια για τα πάντα και μια απίστευτη τρυφερότητα για όλα και μια απίστευτη αυτοπεποίθηση. Δεν κάθεται να τυρρανηθεί για κάτι πολύ, είναι cool. Μου προσφέρει μια τρομερή ησυχία. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι καλά με την ζωή του, την απολαμβάνει. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτόν.
Θα ήθελες να μεγαλώσει το σχήμα της οικογένειας;Ναι το ήθελα πάρα πολύ, κυρίως για τον Πέτρο μας, ο οποίος λύσσαγε για ένα αδερφάκι. Αλλά είχαμε μια ατυχή στιγμή. Ένα κοριτσάκι που θρηνώ ακόμα. Λέω πως έχω ένα παιδί που δεν έζησε. Κι είναι ένα αγκάθι μέσα μου.
Πώς είναι να υπάρχουν δύο πολύ ισχυρά ταλέντα στo ίδιο σπίτι;Υπάρχει πολύ μεγάλη ένταση στη σχέση μας με το Νίκο από κάθε άποψη. Είναι μια άπειρα ζωντανή σχέση, μια σχέση που, με τίποτα, δεν θα περάσει στη σύμβαση.
Υπάρχει πολύ μεγάλη ένταση στη σχέση μας με το Νίκο από κάθε άποψη. Είναι μια άπειρα ζωντανή σχέση, μια σχέση που με τίποτα δεν θα περάσει στη σύμβαση. Εκείνος δεν ανέχεται επουδενί τη σύμβαση, πάντα τραβιούνται χαλιά σ’ αυτή τη σχέση. Από την άλλη, εγώ έχω τεράστια ανάγκη να είμαι ερωτευμένη – κι ήταν πάντα κορυφαίο αίσθημα στη ζωή μου. Θέλω η καρδιά μου να χτυπάει πολύ δυνατά, δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς. Κι αυτό μου το πληροί ο Νίκος.
Έχει περάσει δύσκολα αυτή η σχέση;Ναι, δύσκολα παθιασμένες φάσεις.
«Θέλω η καρδιά μου να χτυπάει πολύ δυνατά, δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς. Κι αυτό μου το πληροί ο Νίκος» ομολογεί μιλώντας για τη σχέση της με το Νίκο Κουρή.
Εγώ και ο Ιώβ ήμασταν φίλοι κάποτε! Έχω, πράγματι, μεγάλη υπομονή. Ο Νίκος, πάλι, είναι άνθρωπος των εντάσεων, πρέπει να ξεσπάσει οπωσδήποτε· εγώ πάλι δεν είμαι καθόλου έτσι. Αυτή η διαφορά στο πως εκφράζεται ο θυμός, μας βοηθάει. Κι επίσης, ο Νίκος είναι ένας βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, ευφυής και πάρα πολύ δίκαιος. Όλα αυτά φωτίζουν τη σκέψη μου.
Ανταγωνισμός έχει υπάρξει μεταξύ σας;Είναι πιο ιδιαίτερες οι φάσεις που ο ένας δουλεύει και ο άλλος όχι. Κι αυτό κυρίως αφορά εμένα – αν και η διδασκαλία με βάζει σταθερά σε δράση. Εκείνος, πάλι, δουλεύει πάντα σαν τρελός και τελευταία κάνει πράγματα εντελώς διαφορετικά.
Θα συνεργαζόσουν μαζί του;Θα ήθελα πολύ να με σκηνοθετήσει. Και πιστεύω πως θα τα πηγαίναμε καλά.
Είσαι μια πολύ ιδιαίτερη παρουσία. Δωρική, με μια εσωτερική σοφία. Τελικά, από που προέρχονται όλα αυτά;Κι εμένα με ξαφνιάζει ο εαυτός μου. Μάλλον, κάποια χαρίσματα ξεπηδούν τη στιγμή που τα χρειάζομαι
Κι εμένα με ξαφνιάζει ο εαυτός μου. Μάλλον, κάποια χαρίσματα ξεπηδούν τη στιγμή που τα χρειάζομαι· αλλά δεν έχω μάθει να τα ταξινομώ.
Μεταξωτό φόρεμα IOANNA KOYRBELA κοσμήματα DESPOTNIA
Phοtographer: Μαρία Χατζηαθανασιάδη
Fashion Editor: Σίσσυ Σουβατζόγλου
Makeup-Hair Styling: Μαίρη Ροκκου (Beehive artists)
IOANNA KOURBELA HQ, Αλιμούντος 86, Αθήνα/ ELENI KAVVADA: [email protected]/ DESPOTNIA
Η Έλενα Τοπαλίδου πρωταγωνιστεί στο έργο “Γάλα, αίμα” σε σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα, που θα κάνει πρεμιέρα στο Μικρό Θέατρο Επιδαύρου την Παρασκευή 16 και το Σάββατο 17 Ιουλίου.
Επίσης συμμετέχει στην παράσταση «Stones and Bones» των Rootless Root, που θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας το Σάββατο 24 Ιουλίου και στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από τις 3 έως τις 7 Νοεμβρίου .
