Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος κλείνει 30 χρόνια στη σκηνοθεσία με δύο παραστάσεις

Ένα χρόνο πριν, τέτοια εποχή περίπου, η γενική πρόβα για την «Τριλογία των Λήμαν Μπράδερς» έσβηνε τα φώτα στη σκηνή του «Ιλίσια», πειθαρχώντας στο κλείσιμο των θεάτρων για μια ολόκληρη σεζόν. Τα κοστούμια των αδερφών Λήμαν – προορισμένα για τους Αργύρη Ξάφη, Μάκη Παπαδημητρίου και Μιχάλη Οικονόμου – έμειναν για πολλούς μήνες κρεμασμένα· κι έτσι η επιστροφή του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου πίσω από τη σκηνοθεσία της παράστασης είναι τώρα μια χαρμόσυνη κατάσταση, μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον αβεβαιότητας.

Οι Μιχάλης Οικονόμου, Μάκης Παπαδημητρίου και Αργύρης Ξάφης είναι οι «Λήμαν Μπράδερς».

Προσανατολισμένος στη θετική πλευρά των πραγμάτων, ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, αξιοποιεί την ευκαιρία να ξανακοιτάξει τη σκηνοθεσία του, να συμπυκνώσει τη διάρκεια της παράστασης και να επιβεβαιώσει τη χημεία των πρωταγωνιστών του «σ’ ένα έργο με ευφάνταστη και ποιητική γραφή που μιλάει για τη νεότερη αμερικανική ιστορία χωρίς να ηθικολογεί ή να διδάσκει».

Οι «Λήμαν Μπράδερς» είναι ένα βραβευμένο έργο του Ιταλού Στέφανι Μασσίνι που παρακολουθεί το χρονικό μετανάστευσης των Βαυαρών αδερφών Λήμαν στη Αμερική κατά το 19ο αιώνα: Γιοι ενός κτηνοτρόφου, δραστηριοποιήθηκαν αρχικά στο εμπόριο υφασμάτων και βαμβακιού μέχρι την ίδρυση της δικής τους τράπεζας και την δημιουργία ενός κολοσσού, ταυτισμένου πια με το οικονομικό κραχ του 2008.

«Είναι ένα ιδιαίτερα έξυπνο κείμενο αφηγηματικού θεάτρου, όπου η αφήγηση προκύπτει από τρία πρόσωπα. Ο Αργύρης, ο Μάκης και Μιχάλης υποδύονται τα τρία αδέρφια και την ίδια ώρα παίζουν όλους τους ρόλους του έργου· τις γυναίκες, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, όλα τα πρόσωπα της δυναστείας μέχρι την καταστροφή» εξηγεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ανατρέχει σε μια δραματουργία αφηγηματικού θεάτρου αφού μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Θεάτρου του Νέου Κόσμου ανήκουν στο ίδιο είδος: «Κοινός λόγος», «Βρωμιά», «Λαμπεντούζα». Και ασφαλώς δεν είναι η πρώτη φορά που επιλέγει ένα έργο με πολιτικό έρεισμα μεγάλης εμβέλειας.

«Ο άξονας μας παραμένει η κοινωνική και η ανθρώπινη διάσταση. Δεν μπορώ να καταλάβω αλλιώς την έννοια του σύγχρονου θεάτρου αν δεν ακούει την κοινωνία. Πάντα, από την αρχή επιδιώκαμε να είμαστε ανοιχτοί στα τρέχοντα ερεθίσματα – τις περισσότερες φορές πριν πάρουν μεγάλες διαστάσεις – να είμαστε ανοιχτοί στην εποχή που ζούμε, στον τόπο που ζούμε και μέσα από αυτά να βλέπουμε την πιο μεγάλη εικόνα».

Για την κατάρρευση του τραπεζικού κολοσσού και τις σαρωτικές επιπτώσεις που, μεταξύ άλλων, είχε και εξακολουθεί να έχει στη χώρα μας μοιάζει περιττό να ειπωθούν πολλά. Οι στάχτες της χρηματοπιστωτικής καταστροφής είναι ακόμα παρούσες στο βιοτικό μας επίπεδο και η οικονομική κρίση είναι ένα βίωμα απολύτως ελληνικό.

Η ομάδα του «Τσέρνομπιλ» όπως θα ανέβει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στις αρχές Νοεμβρίου. @Alex Kat

Την ίδια φιλοσοφία με τους «Λήμαν Μπράδερς», μεταφέρει και η δεύτερη φετινή σκηνοθεσία του – αυτή τη φορά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για «Τσέρνομπιλ – Ένα χρονικό του μέλλοντος», έργο βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της νομπελίστριας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς. Το ατύχημα στον αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού Τσερνόμπιλ που ρήμαξε ολόκληρη την ουκρανική επικράτεια, συνέβαλε καθοριστικά στην διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και σήμανε μιαν άλλη εποχή για την πυρηνική ενέργεια παγκοσμίως. «Ένα ακόμα γεγονός που επηρέασε ολόκληρο τον πλανήτη, που μας έβαλε να ζήσουμε σε μια, μετά το Τσερνόμπιλ, εποχή», προσθέτει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.

Στην προσαρμογή για τη σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, τα γεγονότα ζωντανεύουν μέσα από έξι στενά εμπλεκόμενα πρόσωπα (στο βιβλίο οι βασικοί ήρωες είναι 16), καταγράφοντας μια τρομακτική ιστορία οδύνης που και σήμερα αποτυπώνεται στην υγεία χιλιάδων ανθρώπων. «Δεν είναι μια ιστορία κλειστή με τοπικό χαρακτήρα. Αντίθετα, μας βάζει μέσα στην πολιτική διαχείριση, την πολιτική συγκάλυψη, στο πως τινάχτηκε στον αέρα η ΕΣΣΔ κι αυτό ξαφνικά έχει υπόθεση ενός ολόκληρου πλανήτη» λέει ο σκηνοθέτης. Στην παράσταση, που θα κάνει πρεμιέρα στις 10 Νοεμβρίου, πρωταγωνιστούν οι Στέλιος Μάινας, Μαρία Κατσιαδάκη, Πηνελόπη Τσιλίκα, Δαυίδ Μαλτέζε και Γιάννης Λεάκος.

«Το Θέατρο του Νέου Κόσμου δεν είμαι μόνο εγώ, ούτε είναι μόνο για μένα. Η συγκατοίκηση και η συνομιλία με τόσους καλλιτέχνες σίγουρα με έκανε καλύτερο» εξηγεί. @Ελίνα Γιουνανλή.

Οι «Λήμαν Μπράδερς» και το «Τσέρνομπιλ» φέρνουν το Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο στην συμπλήρωση 30 χρόνων στη σκηνοθεσία και σε 61 παραστάσεις με την υπογραφή του. «Το ‘92 άφησα οριστικά την υποκριτική και τρία χρόνια μετά θα έκανα την πρώτη δική μου παραγωγή, τη «Φιλονικία» του Μαριβώ. Πολύ γρήγορα ήρθε και το Θέατρο του Νέου Κόσμου, στην γνωστή παλιά αποθήκη του Φιξ, εκεί που μπόρεσα να συγκεντρωθώ στα έργα που ήθελα, να δουλέψω με τους ανθρώπους που αγαπούσα. Γι’ αυτό και δεν κουράστηκα όλα αυτά τα χρόνια, παρέμεινα φρέσκος και νομίζω ότι και το Θέατρο του Νέου Κόσμου είναι εξίσου ενεργό».

Οι «Λήμαν» σηματοδοτούν και μια από τις ελάχιστες φορές στα 30 αυτά χρόνια που ο Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί σε μεγάλη σκηνή και για μεγάλο κοινό.

Οι δε, «Λήμαν» σηματοδοτούν και μια από τις ελάχιστες φορές στα 30 αυτά χρόνια που ο Θεοδωρόπουλος αλλάζει πεδίο και σκηνοθετεί σε μεγάλη σκηνή και για μεγάλο κοινό. «Δεν είναι τυχαίο πως το σκηνικό της παράστασης είναι ένα πατάρι. Δηλαδή, παρότι έχουμε στη διάθεση μας το ‘Ιλίσια’ επιστρέφω και πάλι, με κάποιο τρόπο, στη μικρότερη κλίμακα – με γοητεύει πολύ. Από τη στιγμή που και τα έργα μας είναι ανθρωποκεντρικά ευνοούνται από την ζεστή και κοντινή σχέση. Άλλωστε, πιστεύω πως ο χώρος του Θεάτρου του Νέου Κόσμου διαμόρφωσε, με το πέρασμα του χρόνου, τη σκηνοθετική μου ματιά».

Τι άλλο την διαμόρφωσε, όμως; «Η συνύπαρξη» απαντά ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. «Το Θέατρο του Νέου Κόσμου δεν είμαι μόνο εγώ, ούτε είναι μόνο για μένα. Η συγκατοίκηση και η συνομιλία με τόσους καλλιτέχνες σίγουρα με έκανε καλύτερο».