Κώστας Χατζηχρήστος: 20 χρόνια χωρίς τον «μπακαλόγατο» του ελληνικού κινηματογράφου

Στις 3 Οκτωβρίου του 2001 άφησε την τελευταία του πνοή ένας από τους σπουδαιότερους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου, ο Κώστας Χατζηχρήστος. Στα 80 του χρόνια είχε ζήσει μία έντονη ζωή, έναν πόλεμο, 5 γάμους, πολλές κινηματογραφικές και θεατρικές επιτυχίες και φυσικά, είχε κερδίσει την αγάπη του κοινού.

Ο αγαπημένος κωμικός του κοινού, που κατάφερε να σημαδέψει την χρυσή θεατρική και κινηματογραφική εποχή της επιθεώρησης, ταυτόχρονα ζούσε μία γεμάτη ζωή. Γεννήθηκε το 1921 στην Θεσσαλονίκη και ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και αποφοίτησε ως Ανθυπασπιστής, όμως ο κόσμος του θεάτρου τον τράβηξε πολύ σύντομα. Για να ασχοληθεί με τη μεγάλη του αγάπη όμως, έπρεπε να περιμένει κάποια χρόνια, καθώς το 1940 ξέσπασε ο Ελληνοιταλικός πόλεμος και έπειτα ακολούθησε μια δύσκολη περίοδος κατοχής.

Προς το τέλος της κατοχής όμως δεν άντεχε να καταπιέζει το πάθος του και έλαβε μέρος στον θίασο του Λουκή Μυλωνά, ανεβαίνοντας στη σκηνή για πρώτη φορά. Τότε κατάλαβε πως αυτό ήταν το μέλλον του και ξεκίνησε να προσπαθεί σκληρά με στόχο να μπει σε μεγαλύτερους θιάσους.

Κώστας Χατζηχρήστος

Όπως και έγινε το 1949, όταν συνεργάστηκε με τον μουσικό θίασο της Κούλας Νικολαΐδου. Έπειτα ακολούθησαν οι επιθεωρήσεις του θεάτρου «Ακροπόλ», όπου καταφέρνει να “γεννήσει” με την βοήθεια του κουνιάδου του, Κώστα Νικολαΐδη, τον χαρακτήρα ορόσημο της καριέρας του. Ο Θύμιος, ο… άξεστος χωριάτης, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση και τρόπους αλλά με καλή καρδιά και αξεπέραστο χιούμορ θα συντροφεύει τον Κώστα στα υπόλοιπα χρόνια της καριέρας του και θα του χαρίσει κάποιους από τους σημαντικότερους ρόλους του.

Την ίδια περίοδο ανθίζει και η προσωπική του ζωή. Ο ήδη μία φορά παντρεμένος Κώστας Χατζηχρήστος, χωρίζει και παντρεύεται τη Μαίρη Νικολαΐδου, αδελφή της θιασάρχισσάς του, Κούλας Νικολαΐδου, με την οποία αποκτά το πρώτο του παιδί, την Τέτα και ζουν ευτυχισμένοι για κάποια χρόνια. Το διαζύγιο όμως έρχεται σχετικά σύντομα, όταν το 1955 συνεργάζεται στην επιθεώρηση “Κόκα-κόλα” του θεάτρου Περοκέ με την Καίτη Ντιριντάουα, η οποία θα γίνει η επί 20 χρόνια σύζυγός και μητέρα του δεύτερου παιδιού του.

Ο γάμος του Κώστα Χατζηχρήστου με την Καίτη Ντιριντάουα

Εκείνα τα χρόνια ανακαλύπτει τον κωμικό που έκρυβε μέσα του από παιδί και ανοίγεται στους τομείς της παραγωγής και της σκηνοθεσίας. Η δίψα του να δημιουργήσει κάτι δικό του συχνά τον φτάνει στα όρια της καταστροφής και η οικονομική του κατάσταση αρχίζει να φθίνει. Παρόλα αυτά, ήδη από τις αρχές της καριέρας του έχει χτίσει ένα δυνατό όνομα στον ελληνικό κινηματογράφο και μετρά συνεργασίες με τους γνωστότερους ηθοποιούς της εποχής, όπως την Ρένα Βλαχοπούλου, τον Βασίλη Αυλωνίτη, την Γεωργία Βασιλειάδου.

Όταν χωρίζει το 1975, ο κωμικός θα ερωτευτεί παράφορα και θα παντρευτεί την τέταρτη γυναίκα του, την Ελένη Πανταζή, ένας έρωτας που το τέλος του θα του στοιχίσει ακριβά. Η Ελένη χάθηκε στα 42 μόλις χρόνια της από καρκίνο και άφησε πίσω της έναν απαρηγόρητο άνθρωπο, που είχε πλέον καταρρεύσει. Τα χρέη άρχισαν να επιστρέφουν ξανά στη ζωή του. Ο ίδιος είχε σχεδόν αποτραβηχτεί ολοκληρωτικά από τον κινηματογράφο και ο άλλοτε καλύτερος κωμικός του θεάτρου και του κινηματογράφου, είχε χάσει πια το γέλιο του…

Η Βούλα Αρβανιτάκη-Χατζηχρήστου έμελλε να είναι η τελευταία σύζυγος του σπουδαίου κωμικού και μαζί έμειναν παντρεμένοι τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής τους.

Στην μεγάλη οθόνη πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την ταινία Ο Πύργος των ιπποτών και γρήγορα αναδείχθηκε το ταλέντο του. Ταυτόχρονα, τα χρόνια που άνθιζε η κινηματογραφική του καριέρα, η θεατρική του υπόσταση βρισκόταν ήδη στο πικ των επιτυχιών της. Ο περήφημος Θύμιος ενθουσίαζε με το χιούμορ του ακόμα και τον πιο δύσκολο θεατή και δεν είναι τυχαίο που μέχρι και σήμερα όλοι γνωρίζουν τον σπουδαίο κωμικό του ελληνικού κινηματογράφου μέσα από την περσόνα του ξακουστού Ζήκου.

Την ίδια στιγμή, το θέατρο είχε κερδίσει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην συνολική καριέρα του ήταν το Ο Ανθρωπος που γύρισε από τα πιάτα, που ανέβηκε τον χειμώνα του 1968-69. Μέχρι το 1983 δεν είχε υπάρξει χρονιά που να λείψει από τις θεατρικές σκηνές. Στην πολυετή καριέρα του πέρασε και από άλλα δύο σημαντικά κινηματογραφικά πόστα. Υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτης οκτώ.

Κώστας Χατζηχρήστος

Στις 3 Οκτωβρίου του 2001 είχε έρθει η ώρα να ξεκουραστεί από την δύσκολη μάχη του με τον καρκίνο, που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πέθανε από πνευμονική λοίμωξη, ξέροντας όμως πως θα έμενε στις καρδιές όλων «ζωντανός», ως ο αγαπημένος τους μπακαλόγατος.

Ο Κώστας, ο Ηλίας, ο Παναγιώτης, ο μπακαλόγατος Ζήκος, ο κύριος πτέραρχος, όλα αυτά τα ονόματα μας είναι οικεία και όλα αποτελούν ρόλους που ανέβασαν τον Κώστα Χατζηχρήστο στην κορυφή των Ελλήνων κωμικών ηθοποιών. Αυτοί ήταν και οι πέντε ρόλοι-σταθμοί της επιτυχημένης καριέρας του και εμείς θυμόμαστε τις ταινίες που μάς τους σύστησαν.

Θανάσης Βέγγος, Κώστας Χατζηχρήστος

Τρία ανίψια, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Κώστας Χατζηχρήστος και ο Κώστας Βουτσάς, κληρονομούν τον οίκο μόδας του αποθανόντα θείου τους, Αργύρη. Αυτό που δεν ξέρουν είναι πως μία άγνωστη γυναίκα, η Μάρθα Καραγιάννη, έλαβε το μεγαλύτερο μερίδιο και τους ετοιμάζει μία μεγάλη έκπληξη, ενώ οι 3 κληρονόμοι την ψάχνουν εναγωνίως για να συνδυάσουν τα μερίδιά τους και να λάβουν την διεύθυνση του οίκου. Μετά από αρκετό γέλιο, περιπέτειες και αρκετό ρομαντισμό η κληρονομιά βρίσκει τον δρόμο της.

Η ταινία αυτή του 1964, είναι η τελευταία στην οποία ο Κώστας Χατζηχρήστος συνεργάζεται με την εταιρία παραγωγής Φίνος Φιλμς. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη και η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Δαλιανίδη.

Στην ταινία του 1963 σε σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, ο Κανέλος (Κώστας Χατζηχρήστος), ένας πορτιέρης σε ένα ξενοδοχείο, φοράει μία κάπως πιο στρατιωτική στολή. Για αυτή του την ενδυμασία τον κοροϊδεύουν οι φίλοι του, μία παρέα σμηνιτών που τον φωνάζουν πτέραρχο. Ένας από αυτούς, ο Βαγγέλης, είναι ερωτευμένος με την Δημητρούλα, η οποία όμως είναι ήδη λογοδοσμένη σε έναν πλούσιο νεαρό του χωριού. Ο Βαγγέλης δεν αντέχει να ζει μακριά της και αποφασίζει να την διεκδικήσει σκοτώνοντας τον αρραβωνιαστικό της. Αυτό δε θα γίνει ποτέ βέβαια καθώς οι υπόλοιποι χωρικοί τον σταματάνε και συλλαμβάνεται.

Τότε έρχεται ο Κανέλος για να σώσει την κατάσταση, ο οποίος θα υποδυθεί τον πτέραρχο και μάλιστα θα πείσει τον πλούσιο νεαρό να μην προχωρήσει σε γάμο με την Δημητρούλα, η οποία τελικά θα δεχθεί με τις ευχές του πατέρα της τον Βαγγέλη για γαμπρό. Όλα αυτά τα καταφέρνει ο Κανέλος και στο τέλος λαμβάνει και ένα φιλοδώρημα από τον πραγματικό πτέραρχο (Λάμπρος Κωνσταντάρας), όταν του εξηγεί τα πάντα.

Ο πιο γνωστός ρόλος του Κώστα Χατζηχρήστου, που χάρισε στον ελληνικό κινηματογράφο έναν από τους καλύτερους κωμικούς του χαρακτήρες και στο κοινό κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες που ακούγονται μέχρι και σήμερα. Κυκλοφόρησε το 1963, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ντίνου Κατσουρίδη και πρωταγωνιστής είναι ο Ζήκος, ένας επαρχιώτης υπάλληλος παντοπωλείου του μεσήλικα Παντελή. Ο Ζήκος είναι ερωτευμένος με την Φιφίκα κι ο Παντελής με την φίλη της την Λίτσα. Κανένας από τους δυο τους δεν βρίσκει ανταπόκριση στον έρωτά του, όμως ο Παντελής, υπόσχεται μεγάλη προίκα στον πατέρα της νεαρής Λίτσας και καταφέρνει να τον πείσει. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και με την ίδια την Λίτσα, που όταν το μαθαίνει κλέβεται αμέσως με τον νεαρό αγαπημένο της.

Μετά από άφθονο γέλιο, διασκέδαση και δύο γάμους, ο Ζήκος και το αφεντικό του καταλήγουν πάλι μόνοι τους, με τον Παντελή να φωνάζει συνέχεια τον Ζήκο να κάνει δουλειές, και τον πρώτο να δυσανασχετεί.

Ο Κώστας (Κώστας Χατζηχρήστος), ένας φτωχός ιδιοκτήτης γαλακτοπωλείου στο Κολωνάκι, είναι ερωτευμένος με μια όμορφη και πλούσια κοπέλα την Ντέντη (Ρίκα Διαλυνά), η οποία όμως δεν τρέφει τα ίδια συναισθήματα. Παρ’ όλα αυτά, ο Κώστας επιμένει να της δείχνει την αγάπη του με διάφορα ποιήματα που γράφει και της αφιερώνει. Όταν η Ντέντη παίρνει μέρος στα καλλιστεία αυτός κάνει ότι μπορεί για να την βοηθήσει, όμως το σχέδιο του δεν πάει και πολύ καλά. Μετά όμως από ένα επιτυχημένο λαχείο, ο Κώστας θα βρει την πραγματική του αγάπη, που ήταν μπροστά του όλο αυτό το διάστημα.

Η ταινία αυτή κυκλοφόρησε το 1959 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη και μας χάρισε το γνωστό τραγούδι Λαός και Κολωνάκι του Μανώλη Χιώτη και της Μαίρης Λίντα.

Άλλη μία ταινία που τον ξεχώρισε από τους κωμικούς της εποχής του. Στην ταινία του 1959, παραγωγής Φίνος Φιλμς, ο Χατζηχρήστος υποδύεται τον Ηλία, έναν άνεργο σερβιτόρο, που χρειάζεται χρήματα. Όταν μαθαίνει πως ένας γνωστός τοκογλύφος της περιοχής φυλάει στο σπίτι του δεκάδες πολύτιμα κοσμήματα ως ενέχυρα, σκαρώνει ένα σχέδιο με άλλους δύο φίλους του, τον Βαγγέλη και τον Θωμά (Θανάση Βέγγο). Ο ίδιος θα ντυθεί με μία στολή αστυνομικού, την οποία δανείστηκε από τον συγκάτοικο του Θωμά, υποδυόμενος τον αστυνομικό για να φυλάει τσίλιες. Τα πράγματα θα περιπλεχθούν όταν, ως μάρτυρας μίας πλεκτάνης, καταλήξει στο τμήμα και βοηθήσει τελικά στην επίλυση της υπόθεσης.

Μία κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου, που αποτελεί ακόμα και σήμερα υπόδειγμα της υποκριτικής υπόστασης του σπουδαίου κωμικού ηθοποιού. Μάλιστα, ο ίδιος σε συνέντευξή του είχε δηλώσει πως στην σκηνή που προκάλεσε και το μεγαλύτερο γέλιο, όλα τα χαστούκια που έδινε στον Θανάση Βέγγο ήταν αληθινά και το τελευταίο μάλιστα, πριν το σκάσουν από το αστυνομικό τμήμα, τους είχε παιδέψει πάρα πολύ και είχε γυριστεί πολλές φορές μέχρι να πετύχει, με τον Βέγγο να χρειάζεται τελικά μακιγιάζ για να μην φαίνεται κόκκινο το μάγουλό του!