Τα Σταφύλια της Οργής: Για πρώτη φορά εκδίδεται το χειρόγραφο του αριστουργήματος του Τζον Στάινμπεκ

To χειρόγραφο του αριστουργήματος του Τζον Στάινμπεκ, «Τα Σταφύλια της Οργής», ολοκληρωμένο με τις βλαστημίες που είχαν περικοπεί από τους εκδότες και αποκάλυπταν την εσωτερική ανάγκη με την οποία έγγραφε ο συγγραφέας, πρόκειται να εκδοθεί για πρώτη φορά.

Γραμμένο σε λιγότερες από εκατό ημέρες ανάμεσα στον Μάιο και τον Οκτώβριο του 1938, το μυθιστόρημα αποτέλεσε μια προσπάθεια του Στάινμπεκ να καταγράψει τις «μεταναστευτικές διαδρομές» που είχε καλύψει ως δημοσιογράφος για λογαριασμό της San Francisco News, αποδίδοντας τις συμφορές και τα βάσανα των μεταναστών στην Καλιφόρνια της δεκαετίας του 1930.

Ο σπουδαίος λογοτέχνης, ο οποίος στα 36 του είχε ήδη δημοσιεύσει το «Άνθρωποι και Ποντίκια», αισθάνθηκε μεγάλη πίεση και την ευθύνη να πει την ιστορία σωστά. Εκείνη την περίοδο έγραφε στο ημερολόγιο του: «Αυτό πρέπει να γίνει ένα καλό βιβλίο. Απλώς πρέπει. Δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να γίνει μακράν το καλύτερο που έχω γράψει ποτέ- αργά αλλά σταθερά, η μια πληροφορία να διαδέχεται την άλλη έως ότου αναδυθεί μια συνολική εικόνα και εμπειρία».

Ο συγγραφέας είχε ήδη προσπαθήσει άλλη μια φορά να γράψει για τη μεταναστευτική εμπειρία στο βιβλίο του «L’Affaire Lettuceberg», το οποίο δεν μπόρεσε, ωστόσο, να εκδώσει.

Το εξώφυλλο της επικείμενης έκδοσης

Ο ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος SP Books πρόκειται να κυκλοφορήσει το συγκεκριμένο χειρόγραφο στις 7 Οκτωβρίου. Γεμάτη με τα μικρά γράμματα του Τζον Στάινμπεκ, η νέα αυτή έκδοση ξεκινάει με τις λέξεις «New Start» («Καινούρια Αρχή») σε κεφαλαία.

Ο Στάινμπεκ, επίσης, σημειώνει στην αρχή τη φράση «Big Writting», πιθανώς για να υπενθυμίσει στον εαυτό του να διατηρεί τα γράμματα του ευανάγνωστα για την δακτυλογράφο και διορθώτρια του, την πρώτη του σύζυγο Κάρολ. Όμως, τα γράμματα του γίνονται όλο και μικρότερα καθώς πλησιάζει στον επίλογο, συνοδευόμενα από παραλείψεις όσων αφορά τα κόμματα, τα κεφαλαία γράμματα, τις τελείες και τα αποσιωπητικά. Γράφει τη λέξη «Στα μισά» καθώς φτάνει στη σελίδα 98 και τη λέξη «Τέλος» ακριβώς κάτω από την τελευταία του γραμμή.

«Από την αρχή μέχρι το τέλος το χειρόγραφο του Τζον Στάινμπεκ αποδεικνύει την προσήλωση με την οποία ανέλαβε τη συγκεκριμένη αποστολή με αμείλικτη αποφασιστικότητα και πειθαρχία», δηλώνει εκπρόσωπος του εκδοτικού οίκου, ο οποίος έχει ήδη κυκλοφορήσει πρωτότυπα χειρόγραφα μυθιστορημάτων όπως το «Φρανκεστάιν» της Μαίρη Σέλλεϋ και το «Πίτερ Παν και Γουέντι» του Τζέιμς Μάθιου Μπάρι.

Στο χειρόγραφο υπάρχουν ελάχιστα σημεία που έχουν γραφτεί ξανά ή σβησθεί εξ’ ολοκλήρου. Μάλιστα, αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία του γεγονότος ότι ο εκδοτικός οίκος Viking Press λογόκρινε δεκάδες παραλλαγές της λέξεις «fuck» σε μια προσπάθεια να καταστήσει το μυθιστόρημα λιγότερο αμφιλεγόμενο.

Πρόκειται για το μοναδικό υπάρχον χειρόγραφο των «Σταφυλιών της Οργής» το οποίο και φυλάσσεται στα αρχεία του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Η Ακαδημαϊκός Susan Shillinglaw, ειδική στον Τζον Στάινμπεκ σχολιάζει ότι «το να δεις το χειρόγραφο ενός συγγραφέα είναι σαν να πλησιάζεις πολύ κοντά την πηγή έμπνευσης. Μια δυνατή στιγμή».

Το χειρόγραφο μέσα

Σύμφωνα με την ίδια το χειρόγραφο, επίσης, αποκαλύπτει πόσο πολύ η Κάρολ Στάινμπεκ ενεπλάκη στο πρότζεκτ: «Ο Στάινμπεκ έγραφε τα βιβλία στο μυαλό του πριν πιάσει το χαρτί, και ήξερε τη δομή του βιβλίου (για παράδειγμα την τελευταία σκηνή) ήδη από την αρχή. Αλλά το να αντιλαμβάνεται κάποιος πόση διορθωτική δουλειά έχει μπροστά της η γυναίκα του Κάρολ είναι τρομακτικό.

Δακτυλογραφούσε καθημερινά το χειρόγραφο και όχι μόνο έπρεπε να αποκρυπτογραφήσει τα γράμματά του, αλλά και να υποδείξει την αλλαγή παραγράφου, ενώ η διάλεκτος δεν ήταν πάντα εύκολο να αντιγραφεί. Αν και όλο το γράψιμο φυσικά ανήκει στον Στάινμπεκ, ωστόσο, η Κάρολ είναι εκείνη που έδωσε πνοή στο βιβλίο, όπως σημειώνεται και στην αφιέρωση». 

Το Ίδρυμα Τζον Στάινμπεκ από την πλευρά του αναφέρει ότι εργάζεται «ακατάπαυστα για τη διάδοση των έργων του συγγραφέα. Όποτε αυτό είναι δυνατόν, το Ίδρυμα προσπαθεί να παρουσιάσει νέες νόμιμες εκδοχές των έργων με σκοπό να προσφέρει μια νέα οπτική πάνω σε αυτά αλλά και πάνω στη δημιουργική διαδικασία του Τζον Στάινμπεκ». 

Πηγή: Guardian