Η Εφηβική Σκηνή – Σκηνή «Κατίνα Παξινού» του Εθνικού Θεάτρου πραγματοποιεί πρεμιέρα, στις 22 Οκτωβρίου, με το έργο «Ο εχθρός της τάξης» του Νάιτζελ Γουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.
«Ο εχθρός της τάξης»: Λίγα λόγια για το έργο
Σε μια σχολική αίθουσα οι μαθητές περιμένουν κάποιον καθηγητή. Νέα παιδιά καταστρέφουν οτιδήποτε γι’ αυτούς εκπροσωπεί το σύστημα που το θεωρούν εχθρό τους, όπως και το σχολείο. Αμφισβητούν τα πάντα και τους πάντες, επαναστάτες και αντιρρησίες, θύτες και θύματα την ίδια στιγμή. Περιμένουν αλλά το ωρολόγιο πρόγραμμα για το συγκεκριμένο τμήμα, γράφει μόνον «κενό». Τελικά απορρίπτουν αυτοί το σύστημα ή το σύστημα τους απορρίπτει;
Η αναμονή τους οδηγεί σε μια «επαναστατική» απόφαση: να γίνουν οι ίδιοι καθηγητές του εαυτού τους ακολουθώντας έναν ανορθόδοξο οδηγό σπουδών. Ο «Εχθρός της τάξης» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1978 στο Λονδίνο, ενώ o Πέτερ Στάιν σκηνοθέτησε την κινηματογραφική εκδοχή του έργου στο Ανατολικό Βερολίνο το 1983.
Η σκηνοθέτιδα της παράστασης χρησιμοποιεί το έργο του Νάιτζελ Γουίλιαμς, που αφηγείται τις ιστορίες έξι μαθητών σε ένα σχολείο του Νότιου Λονδίνου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ως καμβά πάνω στον οποίο ζωντανεύουν οι ιστορίες των εφήβων στο 2021 σε μια μητρόπολη, κάπου στον ανεπτυγμένο κόσμο ή σε μια μικρή πόλη κάπου πιο νότια στο ημισφαίριο.
Η Σκηνή «Κατίνα Παξινού» αφιερώνεται στο Εφηβικό Θέατρο
Αναγνωρίζοντας την πρωτόγνωρη κοινωνική και πολιτιστική απομόνωση που η πανδημία επέφερε και τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί αυτή να έχει για τους εφήβους, το Εθνικό Θέατρο αφιερώνει φέτος την Σκηνή «Κατίνα Παξινού» στο Εφηβικό Θέατρο, έχοντας ήδη ξεκινήσει να καλλιεργεί μια κοινότητα καλλιτεχνών, εκπαιδευτικών και εφήβων που συνεργάζονται και συν-δημιουργούν με το πρόγραμμα «Το Θέατρο στο Νέο Σχολείο».
Το σκεπτικό και η αποστολή της Εφηβικής Σκηνής είναι να αποτελέσει έναν χώρο όπου θα αναπτυχθεί ένα πολυδιάστατο πλέγμα καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών δράσεων που φέρνει στο προσκήνιο τους εφήβους και το περιβάλλον τους (σχολείο και οικογένεια). Παράλληλα, να δώσει μια ευκαιρία σε πλήθος καλλιτεχνών (συγγραφέων, σκηνοθετών, ηθοποιών, κ.ά.) καταξιωμένων αλλά και νέων, να τροφοδοτήσουν με την έμπνευσή τους αυτό το δυναμικό σύστημα που ονομάζεται «θέατρο για εφήβους» και να εξοικειωθούν με τις ιδιαίτερες προκλήσεις αυτού του θεατρικού είδους.
Το θέατρο για εφήβους οφείλει και μπορεί να είναι πεδίο μελέτης, έρευνας, πειραματισμού, και να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας πολιτισμένης κοινωνίας.
