Ρομπέρτο Μπενίνι: Ο άνθρωπος που μάς έμαθε ότι η ζωή είναι ωραία

Σήμερα, 27 Οκτωβρίου, κλείνει τα 69 του χρόνια ένας από τους πιο ταλαντούχους και πάντα χαμογελαστούς κωμικούς της γενιάς του, ο Ρομπέρτο Μπενίνι. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο μικρό χωριό Μαντσιάνο λα Μιζερικόρντια, στην Τοσκάνη της Ιταλίας, ο Μπενίνι ζούσε αρκετά φτωχικά με τους γονείς του και όπως λέει αυτό ήταν και το καλύτερο δώρο που του είχαν κάνει.

Από μικρός έμαθε να ζει ταπεινά, να έχει ευγνωμοσύνη ακόμα και για τα πιο μικρά πράγματα και να γελάει, καθώς το γέλιο ήταν ό,τι καλύτερο είχε. Από τα παιδικά του εκείνα χρόνια, έφτασε να συμμετέχει στην εκπομπή Τηλεαγελάδα, το 1970. Μία εκπομπή αρκετά τολμηρή για τα δεδομένα της εποχής, η οποία δεν μπόρεσε να γλιτώσει από την λογοκρισία και κόπηκε.

Το 1971 όμως έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο του Πράτο, και μετά από αρκετές επιτυχημένες παραστάσεις, η αναγνώριση τελικά του χτύπησε την πόρτα το 1975. Κάτοικος πλέον της Ρώμης, ο Ρομπέρτο Μπενίνι συμμετέχει σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Το 1977 ο Μπενίνι όχι μόνο πρωταγωνιστεί στην ταινία “Berlinguer, I Love You” (Berlinguer Ti Voglio Bene) του Τζουζέπε Μπερτολούτσι, αλλά υπογράφει και το σενάριό της.

Ρομπέρτο Μπενίνι

Από το 1983 η ζωή του αλλάζει σχεδόν ριζικά και στρέφεται προς την επαγγελματική και προσωπική του ευτυχία. Ξεκινά να σκηνοθετεί αλλά και να πρωταγωνιστεί σε δεκάδες ταινίες και γνωρίζει την Νικολέτα Μπράσκι, την οποία θα ερωτευτεί βαθύτατα, θα παντρευτεί το 1991 και τριάντα χρόνια αργότερα θα της αφιερώσει τα πιο συγκινητικά λόγια που έχουν ακουστεί, όταν του απονεμήθηκε ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας στο 78ο Φεστιβάλ Βενετίας.

Ο Ρομπέρτο Μπενίνι με την Νικολέτα Μπράσκι και τον Τζόρτζιο Κανταρίνι στην ταινία “Η Ζωή είναι ωραία”. Photo Credits: IMDb

Το 1997 ο Ρομπέρτο Μπενίνι έγινε ευρέως γνωστός στο κοινό με την τραγική κωμωδία Η Ζωή Είναι Ωραία. Η ταινία αυτή παρουσίαζε την ζωή των Εβραίων κρατουμένων σε ένα γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και τις κακουχίες που έπρεπε να υπομένουν. Ο Μπενίνι πρωταγωνιστούσε αλλά και σκηνοθετούσε την πολυβραβευμένη αυτή ταινία, που έμελλε να γίνει ο σημαντικότερος σταθμός του.

Ο πατέρας του, Λουίτζι Μπενίνι, είχε παραμείνει για δύο χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν, οπότε η επιτυχία της ήταν σε ένα μεγάλο ποσοστό βασισμένη στην βιωματικότητα και την καθαρά ρεαλιστική ματιά του Μπενίνι, ο οποίος όμως δεν ξέχασε να μας υπενθυμίσει πως ο,τι και να συμβαίνει, η ζωή είναι πράγματι ωραία!

Η ταινία προτάθηκε για εφτά Όσκαρ και κατάφερε να κερδίσει τα Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, με τον Μπενίνι να παραλαμβάνει αυτό το βραβείο αλλά και το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου, και το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής για τον Νικόλα Πιοβάνι. Μάλιστα, ο ταλαντούχος κωμικός δεν μπορούσε να πιστέψει πως είχε κερδίσει το Όσκαρ και η αντίδραση του ήταν ανεκτίμητη. Χαρούμενος σαν μικρό παιδί, έσπευσε να παραλάβει το βραβείο από την Σοφία Λόρεν, περνώντας πάνω από τα καθίσματα!

Μετά από αυτή την επιτυχία ακολούθησαν και άλλες και ο Ιταλός κωμικός ήξερε πάντα πως να κάνει τους άλλους να γελούν αλλά ταυτόχρονα και να μαθαίνουν, να εξασκούν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Το 2013 μάλιστα, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας στο τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.

“Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις, έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης. Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα. Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη”.

Τα όμορφα αυτά λόγια και δέκα ακόμα φράσεις ανήκουν στον πάντα χαμογελαστό Ρομπέρτο Μπενίνι, ο οποίος συχνά γίνεται με τα λεγόμενά του πηγή έμπνευσης και αισιοδοξίας.

«Μερικές φορές η ποίηση είναι ακατανόητη. Αλλά χρειαζόμαστε τα ακατανόητα πράγματα! Είναι πολύ υγιές να μιλάς για ακατανόητα πράγματα! Είναι πολύ ευεργετικό! Το χρειαζόμαστε!»

«Είμαι παραμυθάς: η ουσία του θέματος είναι να φτάσεις στην ομορφιά, στην ποίηση. Δεν έχει σημασία αν είναι κωμωδία ή τραγωδία. Είναι το ίδιο, αν φτάσεις στην ομορφιά».

«Η εξαιρετική αλήθεια είναι να πιστεύεις σε κάτι που ξέρεις ότι ίσως να αποτελεί μυθοπλασία, αλλά να το πιστεύεις πρόθυμα».

 «Το καθήκον μου είναι να προσπαθώ να φτάσω στην ομορφιά. Ο κινηματογράφος είναι συναίσθημα. Όταν γελάς, κλαις».

«Όταν μιλάμε σε κάποιον και θέλουμε να είμαστε καλοί ή ευγενικοί ή να δείξουμε την πιο όμορφη πλευρά μας, χρησιμοποιούμε τις καλύτερες λέξεις που γνωρίζουμε. Αυτό κάνουν και οι ποιητές. Καθαρίζουν τις λέξεις, επινοούν τα συναισθήματα, μας δίνουν έναν τρόπο να επικοινωνήσουμε».

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου στο Βεργαίο, ένα μικρό χωριό στην Ιταλία. Μου έκαναν το μεγαλύτερο δώρο: τη φτώχεια».

«Είναι σημάδι μετριότητας να δείχνεις ευγνωμοσύνη με μέτρο».

«Νομίζω πως μερικές φορές μόνο οι κωμικοί μπορούν να φτάσουν στο απόγειο της τραγωδίας».

«Μεγάλωσα στην Τοσκάνη σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν αγρότης και η μητέρα μου ήταν αγρότης, αλλά τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ καλά. Είμαι πολύ ευγνώμων για τα παιδικά μου χρόνια, γιατί ήταν γεμάτα χαρά και ανθρωπιά».

«Το πιο σημαντικό είναι να συνεχίσεις να είσαι ο εαυτός σου. Την επομένη μέρα των βραβείων Όσκαρ, πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου. Για να είσαι ειλικρινής και αληθινός με τον εαυτό σου».