200 μέτρα
Μία συγκλονιστική ταινία – «γροθιά» στο στομάχι – για τη ζωή στη λωρίδα της Γάζας, προβάλλεται στις αίθουσες.
Ένας πατέρας θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει τον γιο του, απέναντι σε ένα παράλογο σύστημα καταπίεσης. Μία συγκλονιστική ταινία για τη ζωή στη λωρίδα της Γάζας.
ΣύνοψηΟ Μουσταφά και η γυναίκα του, Σαλγουά, ζουν 200 μέτρα μακριά σε χωριά που τα χωρίζει το τείχος στη Λωρίδα της Γάζας. Μία μέρα ο Μουσταφά δέχεται το τηλεφώνημα που τρέμει κάθε γονιός: ο γιος του έχει πάθει ένα ατύχημα. Τρέχει να περάσει από το Ισραηλινό checkpoint, αλλά δεν του επιτρέπεται η είσοδος λόγω μιας ασήμαντης λεπτομέρειας. Η αγάπη του πατέρα όμως, δεν τα βάζει κάτω και ο Μουσταφά θα κάνει τα πάντα για να φτάσει στον γιο του. Μια απόσταση 200 μέτρων γίνεται μια οδύσσεια 200 χιλιομέτρων, καθώς ο Μουσταφά, μην έχοντας καμία επιλογή πια, θα προσπαθήσει να περάσει λαθραία στην άλλη πλευρά του τείχους.
Σημείωμα του σκηνοθέτη Αμίν ΝαϊφέΚουβαλάω πολλές μνήμες στις οποίες δεν έχω πια πρόσβαση, ή ίσως και να φοβάμαι να τις «σκαλίσω». Η καταπίεση πράγματι σε αποξενώνει, καθώς σου στερεί τα βασικά σου δικαιώματα. Ειδικά αν αρχίσεις να προσαρμόζεσαι σ’ αυτή.
Ένας αναγκαστικός αποχωρισμός πονάει πολύ. Τα «200 Μέτρα» είναι η ιστορία μου και η ιστορία χιλιάδων Παλαιστινίων, και οι ιστορίες μπορούν σίγουρα να αλλάξουν ζωές. Πιστεύω στη δύναμη του κινηματογράφου και στο πώς αγγίζει τις ζωές μας με μαγικούς τρόπους. Έχω ανάγκη να πω αυτή την ιστορία.
Οι εικόνες του τείχους, των checkpoint και των στρατιωτών είναι μάλλον αυτά που έρχονται πρώτα στο μυαλό κάποιου όταν αναφέρεται η Παλαιστίνη. Αν και αυτές οι εικόνες υπάρχουν και σ’ αυτήν την ταινία, το επίκεντρο θα είναι οι επιπτώσεις ενός τέτοιου αποχωρισμού σε μας ως ανθρώπους. Και θέλουμε να διερευνήσουμε περισσότερο και τα αόρατα εμπόδια και τείχη που δημιουργούνται ως απόρροια του φυσικού εμποδίου.
Εδώ, στην Παλαιστίνη, έχουμε συνηθίσει να προσαρμοζόμαστε σε νέες καταστάσεις, να κάνουμε αυτό που μας λένε και να καμουφλάρουμε τα συναισθήματά μας. Αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να είναι αποδεκτό πια. Η ελευθερία της κίνησης είναι ένα πολύ βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που ακούγεται σαν παραμύθι σε μια τόσο βάναυση πραγματικότητα. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Μουσταφά, έχει υπακούσει τους κανόνες, έχει υποστεί εξευτελισμούς κι έχει κάνει ό,τι του είπαν για να αποκτήσει μια μικρή ευκαιρία να είναι κοντά στην οικογένειά του. Όταν όμως οι ίδιοι κανόνες που αποξένωσαν τη ζωή του, θα βάλουν σε κίνδυνο την οικογένειά του, αυτός θα συνεχίσει να τους υπακούει;