Εμφύλια έπη, του Φαίδωνα Χατζηαντωνίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, παρουσιάζει το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου στις 8:00 το βράδυ στην Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας το έργο «Εμφύλια έπη» του Φαίδωνα Χατζηαντωνίου.

Ερμηνεύει η Χρυσάνθη Δούζη υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Μαργαρίτη. Τη μουσική έγραψε ο Δημήτρης Οικονομάκης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Ελένη Μανωλοπούλου. Τα βίντεο της παράστασης υπογράφουν η Χρυσούλα Κοροβέση και ο Μάριος Γαμπιεράκης. Τη Χρυσάνθη Δούζη πλαισιώνει επί σκηνής ο μουσικός Δημήτρης Μπακέας.

Τα «Εμφύλια έπη» έκαναν πρεμιέρα στην Καλαμάτα τον Φεβρουάριο του 2019, ενώ τον Μάιο του 2019 ταξίδεψαν στη Νίκαια της Γαλλίας αποσπώντας θερμές κριτικές.

Η αλαζονεία της εξουσίας και η προδοσία είναι οι συνδετικοί κρίκοι των τεσσάρων ενοτήτων από τις οποίες αποτελείται το έργο. Αυτά τα δύο μεγάλα θέματα αναδύονται μέσα από τα αφηγήματα τεσσάρων πρωταγωνιστών της ελληνικής ιστορίας: Ο αλαζών και νάρκισσος Αλκιβιάδης με φόντο τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (5ος αι. π.Χ.), o πρίγκιπας Δημήτριος Παλαιολόγος, από τους πρωταγωνιστές του εμφυλίου των Παλαιολόγων στην Πελοπόννησο (15ος αιώνας), ο οπλαρχηγός Οδυσσέας Ανδρούτσος με φόντο τον εμφύλιο κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και τέλος ο ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, πρωταγωνιστής του εμφυλίου της δεκαετίας του 1940, αποτελούν τα βασικά πρόσωπα. Διαφορετική ιστορική αφετηρία, κοινό φόντο: ο εμφύλιος πόλεμος.

Το κάθε αφήγημα αρχίζει με τη ραδιοφωνική αναγγελία του θανάτου του εκάστοτε πρωταγωνιστή και τον επιμνημόσυνο λόγο που εκφωνεί μια ανώνυμη γυναίκα. Καθώς το πνεύμα του εκλιπόντος αναλαμβάνεται, η γυναίκα συνδιαλέγεται μαζί του, άλλοτε σαν κορυφαία αρχαίου χορού που εκπροσωπεί τη μέση έκφραση της κοινότητας κι άλλες φορές σαν τη συνείδηση που τον ελέγχει, συνοψίζοντας τις πράξεις του βίου του.

Τα «Εμφύλια έπη» είναι η Ελλάδα στον καθρέφτη. Μια παράσταση-στοχασμός πάνω στην Ιστορία. Μια παράσταση για τη μνήμη. Μια παράσταση, της οποίας ο αφηγηματικός τρόπος διέπεται από κυνισμό, πρόκληση, ναρκισσισμό, γελοιότητα, πτώση, σπαραγμό. Μια παράσταση με πολλή μουσική που προκαλεί τη φαντασία του θεατή με το ηχητικό της περιβάλλον.

Αλαζονεία, ναρκισσισμός, ακούσια και εκούσια προδοσία αρχών και αξιών προκειμένου να ικανοποιηθεί το «εγώ» της εξουσίας, και όλα αυτά με φόντο εμφύλιους σπαραγμούς και ανθρώπινο πόνο. Κι ένας παντεπόπτης οφθαλμός που σιωπηλά παρακολουθεί το δράμα της διαχρονικά σπαρασσόμενης ύπαρξης. Μια παράσταση πολιτική και συνάμα τελετουργική που βάζει την Ελλάδα μπροστά στον καθρέφτη.

Γιάννης Μαργαρίτης

* Θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα υγειονομικής προστασίας.