Το βιβλίο του Γιώργη Μασσαβέτα «Γυναικείες Ιστορίες» που περιλαμβάνει 16 βιογραφικά διηγήματα μεταφέρεται στο θέατρο σε μια ενιαία παράσταση, σε θεατρική διασκευή – σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, στον Πολυχώρο VAULT.
Λίγα λόγια για το έργοΈνα ασβεστωμένο πεζούλι μιας φτωχογειτονιάς στην Κοκκινιά είναι το σημείο συνάντησης μιας γυναικοπαρέας. Εκεί, η Αννέτα η Βλάχα, η «Αγία» Ασήμω, η καφετζού η Μαριγώ και η πρώην ελευθέρων ηθών Κατινάρα, για 30 χρόνια, από το 1944 έως το 1974, μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους.
Αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες αλλά και των άλλων γυναικών της γειτονιάς, άλλοτε χαμηλόφωνα και συνωμοτικά κι άλλοτε με γέλια και τραγούδια. Πότε με σκληράδα και πότε με τρυφερότητα. Πάντα όμως με πάθος, χιούμορ κι αυτοσαρκασμό.
Την ώρα που ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους, τις αγωνίες, τα βάσανα, τους έρωτες, τις απώλειες, τα οικογενειακά τους δράματα, ταυτόχρονα ξετυλίγεται και η ιστορία της Μεταπολεμικής Ελλάδας.
Μέσα από τις εκμυστηρεύσεις τους μαθαίνουμε τον αγώνα τους για επιβίωση, τους καημούς τους, τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Όλη την ουσία της ανθρώπινης ζωής, όπως τη βίωσαν οι γυναίκες αυτές. Όπως τη βίωσαν και χιλιάδες άλλες γυναίκες εκείνη την εποχή σε όλη την Ελλάδα. Ίδιες με εκείνες που ακούγαμε από τις γιαγιάδες και τις μανάδες μας όταν ήμασταν παιδιά.
Αστείες και συγκινητικές «Γυναικείες Ιστορίες» που κρυφάκουγε ένας πιτσιρικάς από τις γυναίκες της γειτονιάς του, που συναστρέφονταν καθημερινά σε ένα πεζούλι στην Κοκκινιά και τις οποίες κατέγραψε, χρόνια μετά, σε 16 βιογραφικά διηγήματα.
Διηγήσεις που περιελάμβαναν από τα πονηρά κουτσομπολιά της γειτονιάς έως τις πιο βαθιές εκμυστηρεύσεις για τις τραγωδίες της ζωής τους.
Όλα αυτά με φόντο τα πέτρινα χρόνια της Μεταπολεμικής Ελλάδας. Μιας χώρας με έντονες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, γεμάτη τραύματα και πληγές, που προσπαθούσε να σταθεί όρθια, μετά από τρεις πολέμους. Με τους χιλιάδες νεκρούς της Κατοχής και με έναν Εμφύλιο που δίχασε και ρήμαξε τον λαό της. Από τα Δεκεμβριανά και τις αγριότητες της ΟΠΛΑ, τις εκτελέσεις, τις εξορίες, τις φυλακές, μέχρι τη χούντα.
Ένας ύμνος στη γυναικεία φιλία, στη Γυναίκα και στη μητρότηταΜέσα από τις ιστορίες αυτών των γυναικών και την αιχμηρή πένα του Γιώργη Μασσαβέτα θίγονται και καυτηριάζονται θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, η γυναικοκτονία, η σεξουαλική κακοποίηση, η θέση της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής, τα προξενιά, η πορνεία, η μοιχεία, η υπογεννητικότητα, ο αναλφαβητισμός, η θρησκοληψία, ο κομματικός φανατισμός, οι πολιτικές διαμάχες, οι πληγές του πολέμου, τα εγκλήματα του Εμφυλίου, ο ρατσισμός, η προσφυγιά και πάνω από όλα η μητρότητα.
Οι «Γυναικείες Ιστορίες» είναι ένας ύμνος στη γυναικεία φιλία. Στη Γυναίκα. Στην Ελληνίδα Μάνα. Στη μητρότητα. Στη γυναίκα όπου το τετριμμένο ρητό “του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου”, παίρνει σάρκα και οστά στα λόγια και στις πράξεις μια αγράμματης Αρβανίτισσας γριάς, που δεν την άφησε η μητέρα της να πάει σχολείο και να μάθει γράμματα, για να μην μάθει να κάνει ραβασάκια και να πιάσει αγαπητικούς!
Μια παράσταση φόρος τιμής στα παιδικά μας χρόνια. Στις μανάδες και γιαγιάδες μας, που με τόσο μόχθο, κόπο και στερήσεις, αλλά πάνω από όλα αγάπη, μεγάλωσαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1944 και μεγάλωσε στην Κοκκινιά. Θεωρείται «ιστορικός» δημοσιογράφος, τόσο για την πολύχρονη παρουσία του στον τύπο (από το 1958 έως σήμερα), όσο και για την πολύτιμη εμπειρία που η ζωή και το επάγγελμα του χάρισαν.
Γνωστός περισσότερο από τα χρονογραφήματα του που αποτελούν χρόνια τώρα, ένα ιστορικό δημοσιογραφικό βήμα ελεύθερης έκφρασης και δημοκρατικού ήθους.
Υπήρξε πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης σε πολλές εφημερίδες. Ξεχώρισε όμως για τα χρονογραφήματά του, κυρίως στην Ελευθεροτυπία τη δεκαετία του & 80, τα οποία κυκλοφόρησαν σε πέντε βιβλία: «Στη μάχη για την Αλλαγή», «Καλημέρα, κ. Πρόεδρε», «Καληνύχτα, κ. Πρόεδρε», «Καλημέρα, Πολίτη», «Η κληρονομιά του Ανδρέα».
Έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές «Φιλήσυχοι πολίτες» και «Κατάθεση ψυχής», το παιδικό βιβλίο «Των οσπρίων n γιορτή» και τα αστυνομικά μυθιστορήματα «Η κόκκινη Δράκαινα» & το «Έγκλημα στα Μανιάτικα».
Το 2016 εκδόθηκε η συλλογή βιωματικών διηγημάτων «Γυναικείες ιστορίες» από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδη», για την οποία ο Μίμης Ανδρουλάκης τον χαρακτήρισε «Κάρολο Ντίκενς της Ελλάδας».
Έχει τιμηθεί για τη στήλη «Καλημέρα, κ. Πρόεδρε» με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση, με τη δημόσια μάλιστα παραίνεση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «όχι μόνο να τον διαβάζετε, αλλά να τον μελετάτε».
Υπήρξε υποψήφιος της Ενωμένης Αριστεράς το 1974 στη Φωκίδα και του ΠΑΣΟΚ το 1981 στην Β΄Πειραιά. Το 1987 διεγράφη από την Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ λόγω της κριτικής που ασκούσε από τη στήλη του «Καλημέρα κ. Πρόεδρε» στην Ελευθεροτυπία. Η στήλη «Καλημέρα, κ. Πρόεδρε», δημοσιεύεται ακόμη και σήμερα καθημερινά σε δεκάδες περιφερειακές εφημερίδες.
