The Wall: Η ιστορία πίσω από το θρυλικό άλμπουμ των Pink Floyd, που άλλαξε την ιστορία της μουσικής

Με αρχικό όνομα The Pink Floyd Sound – έμπνευση του Syd Barrett, από τους blues καλλιτέχνες Pink Anderson και Floyd Council, των οποίων ήταν μεγάλος φαν – οι Pink Floyd θεωρούνται μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο επιτυχημένα ροκ συγκροτήματα.

Οι πωλήσεις των δίσκων τους έχουν ξεπεράσει τα 250 εκατομμύρια παγκοσμίως, με τα άλμπουμ The Dark Side of the Moon και The Wall να μνημονεύονται ως δύο από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών.

The Wall: η ιστορία πίσω από το θρυλικό άλμπουμ των Pink Floyd

Το άλμπουμ The Wall, το 11ο του συγκροτήματος, κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου του 1979, ακολουθώντας τις μεγάλες επιτυχίες Animals (1977), Wish You Were Here (1975) και The Dark Side Of The Moon (1973).

Παρά τις κάποιες αρνητικές κριτικές, που το χαρακτήριζαν ιδιαίτερα εξεζητημένο, η επιτυχία ήταν μονόδρομος. Για 15 βδομάδες το άλμπουμ βρισκόταν στα αμερικανικά charts, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις άγγιξε και το νούμερο 1!

Ποια είναι, όμως, η ιστορία που κρύβεται πίσω από το θρυλικό άλμπουμ;

The Wall: η ιστορία πίσω από το θρυλικό άλμπουμ των Pink Floyd

Η σύλληψη του The Wall ήρθε κατά τη διάρκεια της περιοδείας του γκρουπ, Animals, το 1977.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο μπασίστας και στιχουργός του συγκροτήματος, Roger Waters, αναγκάστηκε να ερμηνεύσει τέσσερις φορές το intro του Pigs On The Wing part 2, καθώς η φασαρία του κοινού δεν του επέτρεπε να ακουστεί.

The Wall: η ιστορία πίσω από το θρυλικό άλμπουμ των Pink Floyd @Ian Dickson

Ο Waters εκνευρισμένος, αρχικά απευθύνθηκε στους παρευρισκομένους, προτρέποντάς τους -όχι με ιδιαίτερα ευγενικό τρόπο- να κάνουν ησυχία, ενώ στη συνέχεια, όταν η κατάσταση δεν βελτιώθηκε, έφτυσε έναν από αυτούς.

Ορμώμενος από αυτό το περιστατικό και απογοητευμένος από το κοινό που τους παρακολουθούσε, οραματίστηκε ένα υψωμένο τείχος να χωρίζει τη σκηνή από την πλατεία, το συγκρότημα από τους θαυμαστές του.

The Wall: η ιστορία πίσω από το θρυλικό άλμπουμ των Pink Floyd @Ian Dickson

Αυτό το περιστατικό έδωσε το έναυσμα και πάνω σε αυτό βασίστηκε το συγκρότημα για τη δημιουργία του άλμπουμ. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο Pink, μία φανταστική περσόνα εμπνευσμένη τόσο από τον ίδιο τον Waters, όσο και από το πρώην -τότε- μέλος του γκρουπ, Syd Barret, και την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά, αλλά και από τη γενικότερη επίδραση του 20ού αιώνα πάνω στον άνθρωπο, με δύο Παγκόσμιους Πολέμους να είναι ακόμα «νωποί» στη μνήμη και τη ψυχή.

Η ιστορία ξεκινάει με τον Pink να ανακαλεί την τελευταία μέρα που ο πατέρας του, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ζωντανός (When The Tigers Broke Free part 1). Στη συνέχεια καλεί το κοινό του στις συναυλίες του για να μοιραστεί μαζί του την ιστορία του (In The Flesh?). Από μικρός διδάσκεται τις δυσκολίες που μπορεί να κρύβονται σε μία φαινομενικά ήρεμη ζωή (The Thin Ice). Μεγαλώνοντας ξεκινάει να χτίζει ένα τείχος ανάμεσα στον εαυτό του και τον κόσμο, για να προστατευτεί από τον πόνο (Another Brick In The Wall part 1).

Νιώθει προδομένος από τη χώρα του, εξαιτίας της οποίας ο πατέρας του σκοτώθηκε (When The Tigers Broke Free part 2), περνάει δύσκολη παιδική ηλικία, απέναντι σε δασκάλους που αντλούν χαρά εξευτελίζοντας τους μαθητές τους (The Happiest Days Of Our Lives, Another Brick In The Wall part 2) και όλα αυτά μαζί με μία υπερπροστατευτική μητέρα που τον απομονώνει όλο και περισσότερο (Mother).

Φεύγοντας από το πατρικό του (Goodbye Blue Sky) αναρωτιέται πως θα καλύψει τα κενά που υπάρχουν ακόμα στον τοίχο του (Empty Spaces, What Shall We Do Now?).

Η ζωή τα φέρνει έτσι, και ο Pink γίνεται ροκ σταρ και βυθίζεται στην ασυδοσία (Young Lust).

Παντρεμένος, πλέον, υποψιάζεται πως η γυναίκα του τον απατάει και έτσι αποφασίζει να κάνει το ίδιο με μία θαυμάστριά του (One Of My Turns). Τελικά ξεσπάει απέναντί της προσπαθώντας να την κρατήσει κοντά του (Don’t Leave Me Now).

Μετά από τα τελευταία τούβλα που έχουν προστεθεί στον τοίχο του από την απιστία της συζύγου του, ο Pink αποφασίζει να απομονωθεί τελείως από τον κόσμο που τόσο τον πληγώνει (Another Brick In The Wall part 3, Goodbye Cruel World).

Με την ολοκλήρωση του τείχους του, αρχίζει να αναρωτιέται αν η απομόνωση ήταν ο σωστός δρόμος (Hey You) και συνειδητοποιεί τις συνέπειες της επιλογής του (Is There Anybody Out There?).

Αντιλαμβανόμενος πως πλέον δεν μπορεί να προσεγγίσει ούτε τη γυναίκα του, ούτε τον εξωτερικό κόσμο, αρχίζει να αριθμεί τα αντικείμενα με τα οποία έχει ακόμα επαφή (Nobody Home).

Απομακρυνόμενος από την πραγματικότητα, ο Pink βρίσκει καταφύγιο στην επιστροφή στις ρίζες του και στο παρελθόν (Vera).

Του γεννιέται η ιδέα της επιστροφής των στρατιωτών, όπως ο πατέρας του, στην πατρίδα τους και στα σπίτια τους (Bring The Boys Back Home).

Το συναισθηματικό ταξίδι του στο παρελθόν διακόπτεται όταν ένας γιατρός του χορηγεί φάρμακα, για να τον βγάλει από την αδιαθεσία που του προκαλούν τα ναρκωτικά και έτσι να καταφέρει να ολοκληρώσει την επικείμενη συναυλία του (Comfortably Numb).

Με φάρμακα να κυλούν στο αίμα του και μέσα στις σκέψεις του για το παρελθόν, ο Pink αναρωτιέται αν θα μπορέσει να φέρει σε πέρας το σόου, αλλά αποφασίζει να συνεχίσει (The Show Must Go On).

Αρχίζει να βυθίζεται στην παράνοια, οραματιζόμενος τον εαυτό του να διεξάγει τη συναυλία ως δικτάτορας (In The Flesh) και να απειλεί με σωματική βία όποιον προσπαθεί να φύγει (Run Like Hell).

Ο “εσωτερικός δικτάτορας” του Pink αρχίζει να παίρνει τον έλεγχο, μετατρέποντάς τον στην ίδια “δύναμη”, υπεύθυνη για τον θάνατο του πατέρα του (Waiting For The Worms).

Τελικά αντιλαμβάνεται πως έχει βυθιστεί σε ένα όραμα και προσπαθεί να καταλάβει αν ευθύνεται ο ίδιος για αυτή την πνευματική του κατάρρευση (Stop).

Οδηγεί τον εαυτό του σε μία διαδικασία δίκης, την οποία, μάλιστα, διεξάγουν τα προσωποποιημένα τούβλα του τοίχου, καταλήγοντας πως ο ίδιος είναι υπεύθυνος για το χτίσιμό του, αλλά και ικανός να επανασυνδεθεί με τον έξω κόσμο (The Trial).

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας του Pink είναι πως πάντα, για διάφορους λόγους, θα δημιουργούνται «τείχη» και είναι προσωπική ευθύνη του καθενός από εμάς να αγωνιζόμαστε διαρκώς για να τα γκρεμίζουμε (Outside The Wall).

Και, έτσι, η ιστορία τελειώνει -ή, μήπως, αρχίζει ξανά (Isn’t This Where We Came In?)…;