Ο Pascal Rambert, το αγαπημένο παιδί της Γαλλίας που γράφει σκηνοθετεί και σκηνογραφεί τα έργα του ανά τον κόσμο, αποδέχτηκε την πρόσκληση και πρόκληση της Αττικής Πολιτιστικής Εταιρείας να σκηνοθετήσει το έργο του Soeurs, στην Αθήνα με Ελληνίδες ηθοποιούς της επιλογής του, την Μυρτώ Αλικάκη και την Γιούλικα Σκαφιδά.
Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στην κεντρική σκηνή βρήκε τον χώρο που αποτελεί το φυσικό περιβάλλον για την πολυπλοκότητα και την σκηνική ένταση του συγκεκριμένου έργου.
Μία παράσταση που ανανεώνεται κάθε βράδυ και απαιτεί σημαντική σωματική και πνευματική προσπάθεια.
Στη σκηνή οι 2 ηθοποιοί, 2 αδελφές, μοιάζουν με δύο ογκόλιθους ενέργειας που κινούνται σε μια οργανική σχέση στο διάστημα.
Το αποτέλεσμα είναι ένα σωματικά σκληρό, αδίστακτο παιχνίδι ηθοποιών/χαρακτήρων.
Ο Pascal Rambert βραβευμένος για το σύνολο του έργου του από την Comédie Française καθώς και με το Μεγάλο Βραβείο Δραματικής Λογοτεχνίας πιστεύει ότι την δύναμη στο Θεατρικό έργο την έχουν οι λέξεις, το κείμενο και ως εκ τούτου, οι ηθοποιοί.
Με μέντορα τον Peter Brook γράφει τα έργα του για ηθοποιούς που τον εμπνέουν.
Soeurs, Sisters, Hermanas, SorelleΤο έργο ανεβαίνει ανά τον κόσμο με τον ίδιο τίτλο, σε διαφορετικές γλώσσες, με διαφορετικούς ηθοποιούς αλλά με τον ίδιο πάντα σκηνοθέτη, Pascal Rambert.
Έργα του Rambert έχουν μεταφραστεί, εκδοθεί, σκηνοθετηθεί και παιχτεί σε όλο τον κόσμο (Ευρώπη, Νότιο Αμερική, Ιαπωνία, Κίνα, Βαλκάνια κλπ). Το 2019 άνοιξε το Διάσημο Φεστιβάλ της Αβινιόν με το έργο του Αrchitecture που έγραψε και σκηνοθέτησε ειδικά για το Παλάτι των Παπών με την αφρόκρεμα των Γάλλων ηθοποιών του θεάτρου.
2 Αδελφές. Μυρτώ και Γιούλικα
Στην Αθήνα, όπου έρχεται για πρώτη φορά, μετά από casting (Ιανουάριος 2020) επέλεξε τις ηρωίδες του, τις ηθοποιούς Μυρτώ Αλικάκη και Γιούλικα Σκαφιδά.
Το έργο αφορά στην σχέση 2 αδερφών που σε μία συνάντησή τους ξεδιπλώνουν πικρίες, θυμούς, αγανάκτηση, μίση και πάθη. Βήμα- Βήμα, Λέξη προς Λέξη, Σώμα με Σώμα, σε μία σύγκρουση που ποτέ δεν τελειώνει.
Ο Pascal Rambert δεν σκηνοθετεί απλώς. Εμπλέκει πλήρως ενέργειες, σώματα, και συναισθήματα.
Δύο αδελφές και δύο προσωπικότητες, Δύο εκδοχές του παρελθόντος, Δύο απόψεις για τη ζωή.
Μια ιστορία δυσαρέσκειας, παρεξηγήσεων, ανοιχτών πληγών, αποπληρωμών, απωλειών, αποχωρισμών. Ωστόσο, σε αυτή τη συνάντηση, στον αγώνα μέχρι εξάντλησης, η βία και η αγάπη είναι συνυφασμένες. H σύγκρουση τις χωρίζει αλλά και τις ενώνει.
Μία Μάχη μέχρι εξάντλησης για να εκφράσουν τελικά την αμοιβαία αγάπη.
Σε μια έντονα πνιγηρή και επώδυνη αναμέτρηση, θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, η υποτίμηση, η απουσία στην παρουσία, η απώλεια, η περιπλοκότητα του σήμερα και η απομόνωση, υφαίνουν τον καμβά του έργου για το οποίο η κριτικός της Γαλλικής Le Monde έγραψε μετά την παράσταση «Αμφιβάλλω αν κάποιος από τους θεατές μπόρεσε να κοιμηθεί μετά».
