Η νύμφη του νερού
Μετά από μια τριετία και το άνισο «Transit» ο γερμανός σκηνοθέτης Κρίστιαν Πέτσολντ ξανασυνεργάζεται με τους Πόλα Μπιρ και Φρανκ Ρογκόφσκι.
Μια ιστορικός στο σημερινό Βερολίνο που εργάζεται ως ξεναγός σε ίδρυμα για την αρχιτεκτονική ιστορία της πόλης, προσπαθεί να ξεπεράσει τον πρώην της ο οποίος την παράτησε για μια άλλη γυναίκα. Στο δρόμο της απαρηγόρητης γυναίκας θα βρεθεί ένας ευαίσθητος δύτης που θα την ερωτευτεί παράφορα.
Ο λαοφιλής μύθος της Undine
Σύμφωνα με τον δυτικοευρωπαϊκό θρύλο μια νύμφη της θάλασσας μπορεί να μεταμορφωθεί σε γυναίκα όταν ερωτευτεί έναν θνητό. Η ιστορία της ερωτευμένης νύμφης έχει διάφορες παραλλαγές και ο Κρίστιαν Πέτσολντ επιλέγει την πιο ταπεινή και χαμηλόφωνη για να δώσει πνοή σε μια παράδοξη ερωτική περιπέτεια. Το ιψενικό τρίγωνο που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης δίνει τις κατάλληλες αποχρώσεις μιας τραγωδίας που εδώ γίνεται συνώνυμη με τον καταστροφικό έρωτα αλλά έχει και μερικά ακόμη ενδιαφέροντα πράγματα να πει. Αν σταθείτε μόνο στην αποτελεσματικότητα ή μη της ερωτικής ιστορίας ίσως να νιώσετε ότι ο Πέτσολντ δεν πέτυχε στην αποστολή του. Αν όμως βουτήξετε στην παράδοξη ατμόσφαιρα μυστηρίου και αφουγκραστείτε την αυθαιρεσία της σκέψης (πολλοί θα αναρωτηθούν ποια σχέση έχει η αρχιτεκτονική του Βερολίνου με τον έρωτα της Νύμφης) θα απολαύσετε ένα έργο όχι μόνο ανοιχτό σε αρκετές ερμηνείες αλλά πρωτίστως αντισυμβατικό και σίγουρα πρωτότυπο. Βραβείο ερμηνείας για τη θαυμάσια Πόλα Μπιρ στο φεστιβάλ Βερολίνου.
