Ο Brian Molko γίνεται 49: Η ζωή του μέσα από τους στίχους των Placebo

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1972 γεννιέται στις Βρυξέλλες ο Brian Molko. Παιδί μίας αυστηρής οικογένειας που αποδοκίμαζε την καλλιτεχνική έκφραση και όσα απέκλιναν από το «συνηθισμένο», κάνει την επανάστασή του, υιοθετεί την ανδρόγυνη εικόνα με την οποία τον έχουμε γνωρίσει και γίνεται ένας από τους πιο γνωστούς frontmen στον κόσμο, επηρεάζοντας την αισθητική μίας ολόκληρης εποχής, με το συγκρότημά του, τους Placebo.

Το 1994 δημιουργεί μαζί με τον Stefan Olsdal ένα συγκρότημα, τους -παγκοσμίως γνωστούς σήμερα- Placebo.

Το όνομα της μπάντας απασχολεί αρκετά τον τραγουδιστή. «Σαν μουσικός προσπαθείς να βρεις ένα όνομα για τη μπάντα σου που να σε αντιπροσωπεύει και στην πραγματικότητα ποτέ δεν τα καταφέρνεις, επειδή, βασικά, τα ονόματα των συγκροτημάτων χάνουν τη σημασία τους μετά από λίγο. Γίνονται μία σειρά ήχων που συνδέεις με ανθρώπους στη μουσική» εξηγεί ο ίδιος.

Τελικά επιλέγεται το όνομα «Placebo», εξαιτίας της λατινικής σημασίας του, «Ι shall please». Η επιλογή έχει, επίσης, αιτιολογηθεί από τον Molko σαν απάντηση για την τάση των συγκροτημάτων των 90s να παίρνουν την ονομασία τους από διάφορα ναρκωτικά, καθώς placebo λέγονται όλες εκείνες οι ουσίες που στην πραγματικότητα δεν προκαλούν τίποτα στο ανθρώπινο σώμα. Δημιουργούν, όμως, την ιδέα πως κάτι θα προκαλέσουν και έτσι ο ασθενής αυθυποβάλλεται.

«Το πιο σημαντικό πράγμα για ένα όνομα είναι να μπορείς να φανταστείς 40 χιλιάδες ανθρώπους να το φωνάζουν σε πλήρη αρμονία» καταλήγει τελικά.

Σε μία εποχή και μία κοινωνία που το πρότυπο του αρρενωπού μάτσο άντρα συνεχίζει να υπάρχει και να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει και εξελίσσεται ο κόσμος, ο Brian Molko υποστηρίζει πως οι ρόλοι των φύλων δεν είναι φύσει δοσμένοι στον άνθρωπο, αλλά διαμορφωμένοι από αυτόν.

Από την ανδρόγυνη εμφάνισή του, μέχρι τις ιδέες που εκφράζει μέσα από τα κομμάτια του, υπερασπίζεται το δικαίωμα των ανθρώπων να είναι όπως ακριβώς θέλουν να είναι. Μάλιστα, ο ίδιος, είναι ανοιχτά αμφιφυλόφιλος, παίρνοντας δύναμη να μιλήσει στον κόσμο για αυτό μέσα από τη μουσική του υπόσταση.

«Αντιδρούσαμε πολύ δυναμικά εναντίον της μάτσο κουλτούρας […] της βρετανόφωνης μουσικής και ιδεολογίας των 90s. Προσπαθούσαμε να κάνουμε μία ηχηρή πολιτική δήλωση για τη ρευστότητα της σεξουαλικότητας, μέσα από τα make up και τα φορέματα που φορούσαμε», δηλώνει ο ίδιος.

Ύμνος όλων αυτών των πεποιθήσεων είναι το Nancy Boy. Ένα κομμάτι για τη διαφορετικότητα, την αμφιφυλοφιλία, τη ρευστότητα του εαυτού και της σεξουαλικότητας, αλλά και τη «μόδα την ομοφυλοφιλίας», σαν μία λάθος προσέγγιση του ζητήματος.

Ένα ακόμα θέμα που έχει απασχολεί τον Molko και κατ’ επέκταση τη δισκογραφία των Placebo είναι η εμπλοκή του με το αλκοόλ και, κυρίως, τα ναρκωτικά.

Ο Molko κάνει χρόνια χρήση ναρκωτικών. Ο ίδιος, μάλιστα, αναφέρει χαριτολογώντας σε συνέντευξή του το 1997, πως πιθανότατα η ηρωίνη να είναι το μόνο ναρκωτικό που δεν έχει δοκιμάσει. Κάποια στιγμή, ωστόσο, η κατάσταση ξεφεύγει. Γίνεται επιθετικός απέναντι στο κοινό του και χάνει τον έλεγχο. Τότε συνειδητοποιεί πως «δεν είναι αθάνατος και πρέπει να σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά», όπως εξηγεί, αντιλαμβανόμενος και την ευθύνη που φέρει απέναντι στο κοινό του, αλλά κυρίως στα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος.

Η εμπλοκή του αυτή με τα ναρκωτικά θίγεται έμμεσα ή άμεσα σε αρκετά τραγούδια των Placebo. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο, παρουσιάζει το Song to Say Goodbye. Πρόκειται για ένα τραγούδι αποχαιρετισμού, σφοδρής κριτικής του Molko προς τον εαυτό του και αναπόλησης των όσων κινδυνεύει να χάσει. Από πολλούς, μάλιστα, το εν λόγω κομμάτι ερμηνεύεται ως «διάλογος» του ίδιου με την ηρωίνη, ενώ άλλοι το αντιλαμβάνονται σαν συζήτηση του τραγουδιστή με τον ίδιο του τον εαυτό.

Το 2005 ο τραγουδιστής αποκτά με την τότε σχέση του, Helena Berg, έναν γιό τον Cody. Ο ίδιος έχει πει πως η άποψή του είναι πολύ σημαντική όσον αφορά στη μουσική που γράφει. «Όταν βρίσκει την ιδέα αρκετά καλή, ξέρεις ότι πρέπει να συνεχίσεις με αυτή», δηλώνει.

Όσον αφορά τα μουσικά γούστα του γιού του, ο Molko αναφέρει, σε συνέντευξή του το 2013, πως εκτός από τα κομμάτια του ίδιου, αλλά και τη heavy rock γενικότερα, ο Cody τρελαινόταν και για τους One Direction.

Στο άλμπουμ του συγκροτήματος, Loud Like Love, που κυκλοφορεί την ίδια χρονιά, το ομώνυμο τραγούδι φαίνεται να αναφέρεται σε αυτή τη σχέση του Molko με τον γιό του, μία σχέση πατέρα-παιδιού. Μία αγάπη τόσο δυνατή, που νικά τους νόμους της φύσης και ξεπερνά τον κύκλο της ζωής. Η «αγάπη σε ένα άτομο», πριν ακόμα γεννηθεί κάποιος, μέχρι την «αγάπη σε ένα σύννεφο», όταν ο ένας από τους δύο εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο. Ολόκληρο το τραγούδι αποτελεί έναν ύμνο για τη γέννηση και την γονική αγάπη, την αγάπη που τις υπερβαίνει όλες.

Από τα συγκροτήματα με τους πιο νοηματικά φορτισμένους στίχους, που μπορούν να προσλάβουν αρκετές διαφορετικές αναγνώσεις, οι Placebo εξακολουθούν να εκφράζονται, με επόμενο βήμα τους τον δίσκο “Never Let Me Go” που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2022.

Με τη μουσική του, μία μουσική με κρυμμένα νοήματα, συμβολισμούς και υπονοούμενα, ο Brian Molko κρατάει το δικό του «ημερολόγιο», τις δικές του στιγμές, την ιδεολογία και τα πιστεύω του γραμμένα σε ένα κομμάτι χαρτί και τραγουδισμένα μπροστά σε χιλιάδες θαυμαστές. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε.