Θεατής: «Ο Γιατρός της Τιμής του» στο θέατρο Πόρτα – Ένας επίκαιρος Calderon

Ο Pedro Calderon de la Barca (1600-1681) υπήρξε σημαίνουσα φυσιογνωμία της Baroque ισπανικής θεατρικής σκηνής. Το έργο του «Ο Γιατρός της Τιμής του» παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα, και για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Η σκηνοθεσία του Μοσχόπουλου – ο οποίος πρωτοπαρουσίασε το έργο του Ισπανού δραματουργού La vida es sueño στο ιστορικό Αμόρε το 2004, βασίζεται στην αρχή του open ended play. Πρόκειται για εργαλείο ανάπτυξης της φαντασίας και της δημιουργικότητας του παιδιού – κι όταν συναινούμε στη θεατρική πράξη, είτε ως συντελεστές είτε ως θεατές, μεταμορφωνόμαστε σε παιδιά. Στην παράσταση, το παιχνίδι με ανοιχτό τέλος ξεκινά από την σκηνογραφία.

Τα έξι υπερμεγέθη rocker boards στα χέρια του θιάσου μεταμορφώνονται αδιάκοπα: σε εξοχικό δρόμο, στην πόλη της Σεβίλλης, σε παλάτι,σε σπίτι, σε κήπο, σε κρεβάτι, σε τόπο εγκλήματος. Σε ζυγαριές που συγκρίνουν το βάρος της τιμής με αυτό της δικαιοσύνης. Το αφαιρετικό και διαρκώς μεταβαλλόμενο σκηνικό βγάζει μπροστά τα κοστούμια. Κοστούμια που μοιάζουν να βγήκαν από drag show, που όμως θυμίζουν με ένα μακρινό τρόπο στολές ιερέων. Ταυτόχρονα φέρνουν στη σκηνή κάτι απ’την ατμόσφαιρα που υπάρχει στα σχέδια και τα χαρακτικά του Goya.

Οι ηθοποιοί κινούνται σαν ανδρείκελα, σαν κούκλες που επιτελούν τα όσα ορίζει η κοινωνία της εποχής σαν να εκτελούν χορογραφία. Κούκλες χωρίς νου και ήθος.

Κι ενώ η ανάγνωση της υπόθεσης του έργου μπορεί να θυμίσει βραζιλιάνικο σήριαλ, η ανάγνωση του Μοσχόπουλου ανατρέπει αυτό το απλοϊκό συμπέρασμα. Μέσω της κίνησης (Αυγουστίνος Κούμουλος), της διαφύλαξης της υπέροχης γλώσσας του συγγραφέα – την χρωστάμε στην μετάφραση του σκηνοθέτη – της εικαστικής σύνθεσης του Βασίλη Παπατσαρούχα, του συντονισμένου με όλα τα παραπάνω θιάσου, η παράσταση είναι ένα ανεξάρτητο ρεπορτάζ για τις 13 γυναικοκτονίες του τελευταίου έτους στη χώρα μας. Μια ειρωνική υπενθύμιση από τον λακέ του γυναικοκτόνου Δον Γκουτιέρε ότι τα όσα συμβαίνουν στη σκηνή- στις οθόνες, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, είναι μυθοπλασία.

Κι ο Καλντερόν είναι μοντέρνος γιατί ο Μοσχόπουλος είναι ευθύβολος.